Wskazania
Mężczyźni: Leczenie hormonozależnego raka gruczołu krokowego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami. Kobiety: Leczenie potwierdzonej badaniem laparoskopowym endometriozy w przypadku, gdy nie ma wskazań do leczenia chirurgicznego.
Dawkowanie
Zwykle stosuje się dawkę początkową 0,5 mg raz/dobę przez 7 dni, a następnie dawkę podtrzymującą 0,1 mg raz/dobę.
Uwagi
Lek 0,1 mg przeznaczony jest do wstrzykiwań podskórnych.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na subst. czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, nadwrażliwość na hormon uwalniający gonadotropiny (GnRH) lub jakikolwiek inny analog GnRH. Kobiety: ciąża, okres karmienia piersią.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
Stosowanie agonistów GnRH może powodować zmniejszenie gęstości mineralnej kości. U ludzi, wstępne dane wskazują, że stosowanie bisfosfonianów w połączeniu z agonistami GnRH może zmniejszać demineralizację kości. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka wystąpienia osteoporozy, takimi jak przewlekłe nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu, długotrwałe leczenie lekami zmniejszającymi gęstość mineralną kości (np. leki przeciwpadaczkowe lub kortykoidy), występowanie osteoporozy w rodzinie, niedożywienie. Rzadko, leczenie agonistami może ujawnić obecność nieczynnego klinicznie gruczolaka przysadki typu gonadotropinoma. U pacjentów tych może dojść do udaru przysadki objawiającego się nagłym bólem głowy, wymiotami, zaburzeniem widzenia i porażeniem mięśni oka. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia epizodu depresyjnego (z możliwymi przypadkami ciężkiej depresji) u pacjentów będących w trakcie leczenia agonistami hormonu uwalniającego gonadotropinę, takimi jak tryptorelina. Pacjentów należy odpowiednio poinformować i leczyć w zależności od występujących objawów. Mężczyźni. Podobnie jak inni agoniści GnRH, tryptorelina powoduje na początku przejściowe zwiększenie stężenia testosteronu w surowicy krwi. W konsekwencji, w pierwszych tygodniach leczenia mogą wystąpić pojedyncze przypadki przejściowego zaostrzenia objawów raka gruczołu krokowego. W początkowej fazie leczenia należy rozważyć zastosowanie dodatkowo odpowiedniego przeciwandrogenu, aby przeciwdziałać początkowemu zwiększeniu stężenia testosteronu w surowicy krwi i zaostrzeniu objawów klinicznych. U małej liczby pacjentów może wystąpić okresowe zaostrzenie objawów raka gruczołu krokowego (ang. tumour flare) i przejściowe nasilenie bólu w miejscu przerzutów, który może wymagać leczenia objawowego. Podobnie jak w przypadku innych agonistów GnRH, obserwowano pojedyncze przypadki ucisku na rdzeń kręgowy i niedrożności cewki moczowej. W przypadku wystąpienia ucisku na rdzeń kręgowy lub niewydolności nerek należy wdrożyć standardowe leczenie tych powikłań, a w skrajnych przypadkach należy rozważyć natychmiastowe usunięcie jąder (kastracja chirurgiczna). W pierwszych tygodniach leczenia wskazane jest ścisłe monitorowanie, zwłaszcza u pacjentów z przerzutami do kręgosłupa i zagrożonych uciskiem na rdzeń kręgowy oraz u pacjentów z niedrożnością dróg moczowych. Po kastracji chirurgicznej tryptorelina nie powoduje dalszego zmniejszenia stężenia testosteronu w surowicy krwi. Długotrwała blokada androgenowa w następstwie obustronnego usunięcia jąder albo podawania analogów GnRH wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zmniejszenia gęstości kości i może prowadzić do osteoporozy i zwiększać ryzyko złamania kości. Blokada androgenowa może powodować wydłużenie odstępu QT. U pacjentów, u których stwierdzono w wywiadzie lub występujące aktualnie czynniki ryzyka dotyczące wydłużenia odstępu QT, oraz u pacjentów otrzymujących równocześnie produkty lecznicze, które mogą wydłużać odstęp QT konieczne jest oszacowanie stosunku korzyści do ryzyka, w tym możliwości wystąpienia częstoskurczu typu torsade de pointes przed rozpoczęciem leczenia produktem. Z danych epidemiologicznych wynika dodatkowo, że podczas stosowania blokady androgenowej u pacjentów może dochodzić do zmian metabolicznych (np. nietolerancja glukozy) lub zwiększonego ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Jednakże dane z badań prospektywnych nie potwierdziły powiązania pomiędzy leczeniem analogami GnRH i zwiększeniem śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Pacjenci obarczeni dużym ryzykiem chorób metabolicznych lub sercowo-naczyniowych powinni być uważnie oceniani przed rozpoczęciem leczenia i odpowiednio kontrolowani w czasie stosowania blokady androgenowej. Podawanie tryptoreliny w dawkach leczniczych powoduje blokadę osi przysadka-gonady. Normalna czynność powraca zwykle po przerwaniu leczenia. Testy diagnozujące czynność osi przysadka-gonady przeprowadzane w trakcie leczenia i po przerwaniu leczenia analogami GnRH mogą dawać mylące wyniki. Kobiety. Przed rozpoczęciem leczenia należy uzyskać potwierdzenie, że pacjentka nie jest w ciąży. W pierwszym miesiącu leczenia należy stosować niehormonalną metodę antykoncepcji, ponieważ początkowe uwolnienie gonadotropin może wywołać owulację. Powinno się ją także stosować od 4. tyg. po ostatnim wstrzyknięciu do czasu ponownego pojawienia się krwawień miesiączkowych lub do czasu zastosowania innej metody antykoncepcji. W czasie leczenia nie występują krwawienia miesiączkowe. Krwawienie z macicy występujące w czasie leczenia jest nieprawidłowe (z wyjątkiem pierwszego m-ca) i wymaga sprawdzenia stężenia estrogenu w osoczu. Jeśli stężenie jest mniejsze niż 50 pg/ml, należy poszukiwać możliwych towarzyszących zmian organicznych. Po przerwaniu leczenia jajniki wznawiają czynność, np. krwawienia miesiączkowe powracają po 7 do 12 tyg. od ostatniego wstrzyknięcia. Ponieważ w czasie leczenia produktem powinny ustać krwawienia miesiączkowe, pacjentkę należy poinstruować, aby poinformowała lekarza, jeśli utrzymują się regularne miesiączki. Zmniejszenie gęstości mineralnej kości. Stosowanie agonistów GnRH prawdopodobnie powoduje zmniejszenie gęstości mineralnej kości przeciętnie o 1% miesięcznie w czasie sześciomiesięcznego okresu leczenia. Każde 10% zmniejszenia gęstości mineralnej kości wiąże się ze zwiększeniem ryzyka złamania o około dwa do trzech razy. Z tego powodu czas leczenia bez zastosowania terapii addycyjnej nie powinien przekraczać 6 m-cy. Aktualnie dostępne dane wskazują, że u większości kobiet masa kostna ulega odbudowaniu w ciągu 6-9 m-cy po zaprzestaniu leczenia. Brak dokładnych danych dotyczących pacjentek z czynną osteoporozą lub czynnikami ryzyka osteoporozy, takimi jak przewlekłe nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu, długotrwałe leczenie lekami zmniejszającymi gęstość mineralną kości (np. leki przeciwpadaczkowe lub kortykoidy), rodzinne występowanie osteoporozy, niedożywienie (np. jadłowstręt psychiczny). Ponieważ zmniejszenie gęstości mineralnej kości może być bardziej szkodliwe w tej grupie pacjentek, leczenie tryptoreliną należy rozpatrywać indywidualnie i rozpoczynać tylko wtedy, gdy bardzo staranna ocena wskazuje, że korzyści z leczenia są większe niż ryzyko. W celu przeciwdziałania zmniejszeniu gęstości mineralnej kości należy rozważyć zastosowania dodatkowych środków kontrolnych.
Interakcje
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Nie można wykluczyć możliwości interakcji z powszechnie stosowanymi lekami, w tym także z lekami uwalniającymi histaminę. Jeśli tryptorelina podawana jest równocześnie z lekami mającymi wpływ na wydzielanie gonadotropin przez przysadkę mózgową, należy zachować ostrożność i zaleca się kontrolowanie stanu hormonalnego pacjentów. Ponieważ w wyniku blokady androgenowej może następować wydłużenie odstępu QT, podczas leczenia produktem należy ostrożnie dobierać produkty lecznicze do jednoczesnego stosowania, np. wydłużające odstęp QT lub mogące wywoływać częstoskurcz typu torsade de pointes, takie jak leki antyarytmiczne z grupy IA (np. chinidyna, dizopiramid) lub z grupy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), metadon, moksyfloksacyna, leki przeciwpsychotyczne itp.
Ciąża i laktacja
Tryptoreliny nie należy stosować w czasie ciąży, ponieważ stosowanie w tym czasie agonistów GnRH wiąże się z teoretycznym ryzykiem wystąpienia poronienia lub nieprawidłowości u płodu. Kobiety w wieku rozrodczym powinny być przed rozpoczęciem leczenia dokładnie zbadane w celu wykluczenia ciąży. Podczas leczenia należy stosować niehormonalne metody antykoncepcji, aż do czasu powrotu krwawień miesiączkowych. Bardzo ograniczone dane dotyczące stosowania tryptoreliny w czasie ciąży nie wskazują na zwiększone ryzyko wrodzonych wad rozwojowych. Jednakże, długoterminowe badania kontrolne dotyczące rozwoju są zbyt ograniczone. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni ani pośredni szkodliwy wpływ na ciążę i rozwój pourodzeniowy, ale istnieją dane wskazujące na toksyczne działanie na zarodki i płody oraz opóźnienie porodu. Uwzględniając działanie farmakologiczne tryptoreliny, nie można wykluczyć niekorzystnego wpływu na przebieg ciąży i potomstwo, i w związku z tym produktu nie należy stosować w ciąży. Nie wiadomo, czy tryptorelina przenika do mleka kobiecego. Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych u karmionych dzieci, należy zaprzestać karmienia piersią przed podaniem produktu i przez cały czas jego podawania nie należy karmić piersią.
Działania niepożądane
Informacje o bezpieczeństwie przedstawione są oddzielnie dla różnych grup pacjentów, zgodnie ze wskazaniami do stosowania. Z uwagi na ograniczone dane z badań klinicznych i monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii po wprowadzeniu produktu do obrotu u mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego i kobiet z endometriozą, informacje o bezpieczeństwie oraz tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych uwzględniają doświadczenie wynikające ze stosowania produktu 3,75 mg w tych dwóch grupach pacjentów. Mężczyźni. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa. Podobnie jak w przypadku leczenia innymi agonistami GnRH lub kastracją chirurgiczną, najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem tryptoreliną spowodowane były przewidywanym działaniem farmakologicznym: początkowym zwiększeniem stężenia testosteronu, po którym następuje prawie całkowita supresja testosteronu. Działania te obejmowały zaburzenia wzwodu (44%), uderzenia gorąca (41%), i utratę popędu płciowego (40%), najczęściej obserwowane działania niepożądane Ponadto, możliwym działaniem niepożądanym zgłaszanym w badaniach klinicznych było nadciśnienie (1%). Tryptorelina powoduje przejściowe zwiększenie stężenia testosteronu w surowicy w pierwszym tygodniu po pierwszym wstrzyknięciu produktu o długotrwałym uwalnianiu. W związku z takim początkowym zwiększeniem stężenia testosteronu u niewielkiego odsetka pacjentów (≤5%) może wystąpić okresowe zaostrzenie objawów raka gruczołu krokowego (ang. tumour flare) manifestujące się zwykle nasileniem objawów ze strony układu moczowego (< 2%) i bólu w miejscu przerzutów (5%), które można leczyć objawowo. Objawy te są przemijające i zwykle ustępują w ciągu jednego do dwóch tygodni. Stwierdzano pojedyncze przypadki zaostrzenia objawów choroby w postaci niedrożności cewki moczowej, co może zmniejszać sprawność nerek, lub ucisku przerzutów na rdzeń kręgowy, co potencjalnie może powodować parestezje i osłabienie mięśni kończyn dolnych. Dlatego pacjentów z uszkodzeniem kręgosłupa spowodowanym przerzutami i/lub niedrożnością górnego lub dolnego odcinka dróg moczowych należy uważnie kontrolować w okresie kilku pierwszych tygodni leczenia. W badaniach klinicznych nie stwierdzano reakcji anafilaktycznych, a w ramach monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłoszono zaledwie kilka przypadków. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (nieznana) Zapalenie nosogardzieli. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje anafilaktyczne, nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) zmniejszony apetyt; (nieznana) zwiększony apetyt, dna, cukrzyca. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) utrata popędu płciowego; (niezbyt często) bezsenność; (nieznana) depresja, zmiany nastroju, splątanie świadomości, zmniejszona aktywność, euforyczny nastrój, niepokój. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy; (niezbyt często) parestezje, (nieznana) apatia, ból głowy, zaburzenia pamięci, zaburzenia smaku, senność, trudność stania. Zaburzenia oka: (nieznana) nieprawidłowe czucie w oku, zaburzone widzenie, niewyraźne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (nieznana) szum w uszach, zaburzenia równowagi. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) Uderzenia gorąca, (często) nadciśnienie, (nieznana) niedociśnienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) duszność, duszność nasilającą się w pozycji leżącej, krwawienie z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) nudności, zaparcie, suchość w ustach, (nieznana) ból brzucha, biegunka, wymioty, rozdęcie brzucha, wzdęcie. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) nadmierne pocenie się, (niezbyt często) łysienie, (nieznana) trądzik, świąd skóry, wysypka, pęcherzyki skórne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, plamica. Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból kości; (niezbyt często) ból pleców; (nieznana) ból mięśniowoszkieletowy, ból kończyn, ból stawów, skurcze mięśni, osłabienie mięśniowe, ból mięśni, sztywność stawów, obrzęk stawów, sztywność mięśniowoszkieletowa, zapalenie kości i stawów. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo często) zaburzenia wzwodu, (niezbyt często) ginekomastia, (nieznana) ból piersi, zanik jąder, ból jąder, brak wytrysku nasienia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) uczucie zmęczenia, ból w miejscu wstrzyknięcia, (nieznana) osłabienie, rumień w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie w miejscu wstrzyknięcia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk, ból, dreszcze, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, gorączka, złe samopoczucie, drażliwość. Badania diagnostyczne: (nieznana) zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginianowej, zwiększone stężenie we krwi kreatyniny, mocznika, fosfatazy alkalicznej, zwiększone ciśnienie krwi, zwiększona temp. ciała, zwiększona mc, zmniejszona mc, wydłużenie odstępu QT. Opis wybranych działań niepożądanych. Stosowaniu agonistów GnRH do leczenia raka gruczołu krokowego może towarzyszyć zwiększona utrata masy kostnej, co może prowadzić do osteoporozy oraz zwiększać ryzyko złamania kości. Może dochodzić do niewielkiej utraty masy istoty gąbczastej. Jest to zazwyczaj odwracalne w ciągu 6 do 9 miesięcy po
zaprzestaniu leczenia. Kobiety. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa. Jako następstwo zmniejszonego stężenia estrogenów, najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi związanymi z leczeniem tryptoreliną są uderzenia gorąca (60%), ból głowy (20%), nadmierne pocenie się (20%), suchość pochwy i sromu (19%), zmniejszony popęd płciowy (16%), zaburzenia snu (12%),krwawienie z pochwy (10%), uczucie zmęczenia (9%), osłabienie (9%), bolesne stosunki płciowe (8%) i zmieniony nastrój (8%). Ponadto, potencjalnie ciężkim działaniem niepożądanym zgłaszanym w badaniach klinicznych była depresja (4%). W początkowym okresie leczenia objawy endometriozy, w tym ból w miednicy i bolesne miesiączkowanie, mogą bardzo często ulegać zaostrzeniu (≥10%) z powodu wstępnego, przejściowego zwiększenia stężenia estradiolu w osoczu. Objawy te są przemijające i zwykle ustępują w ciągu jednego do dwóch tygodni. W badaniach klinicznych nie stwierdzano reakcji anafilaktycznych, a w ramach monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłoszono zaledwie kilka przypadków. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) nadwrażliwość, reakcje anafilaktyczne. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) hiperandrogenizm. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) zmniejszony popęd płciowy, zaburzenia snu; (często) zmieniony nastrój, niepokój, bezsenność, depresja, obniżony nastrój, (nieznana) splątanie świadomości. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy, (często) zawroty głowy, (niezbyt często) parestezje. Zaburzenia oka: (nieznana) niewyraźne widzenie, zaburzone widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zaburzenia równowagi. Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) uderzenia gorąca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) objawy podmiotowe i przedmiotowe ze strony górnego odcinka układu oddechowego (HLT), (nieznana) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, niestrawność, zaburzenia żołądkowojelitowe, ból brzucha, (rzadko) wymioty, (nieznana) dolegliwości brzuszne, biegunka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) nadmierne pocenie się, (często) łysienie, (nieznana) świąd skóry, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka. Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból stawów, (niezbyt często) ból pleców, ból kości, skurcze mięśni, (rzadko) ból mięśni, (nieznana) osłabienie mięśniowe. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo często) krwawienie z pochwy, suchość pochwy i sromu, (często) bolesne stosunki płciowe, zaburzenia piersi, krwawienie z odstawienia, (rzadko) nadmierne krwawienie menstruacyjne, ból w miednicy, (nieznana) bolesne miesiączkowanie, ból piersi, krwawienie pomiędzy normalnymi krwawieniami menstruacyjnymi, brak miesiączki. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania, (często) uczucie zmęczenia, osłabienie, drażliwość, (niezbyt często) obrzęk, ból w miejscu wstrzyknięcia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, (nieznana) rumień w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, złe samopoczucie. Badania diagnostyczne: (często) zwiększona mc, nieprawidłowa mc. (niezbyt często) zwiększone ciśnienie krwi. W miesiącu następującym po pierwszym wstrzyknięciu może wystąpić krwawienie z pochwy, w tym krwawienie z odstawienia, nadmierne krwawienie menstruacyjne i krwawienie pomiędzy normalnymi krwawieniami menstruacyjnymi. Może dochodzić do niewielkiej utraty masy istoty gąbczastej. Jest to zazwyczaj odwracalne w ciągu 6-9 m-cy po zaprzestaniu leczenia.
Przedawkowanie
Przedawkowanie u ludzi może powodować przedłużenie czasu działania. W razie przedawkowania należy (okresowo) przerwać leczenie produktem. Nie zgłaszano działań niepożądanych jako konsekwencji przedawkowania.
Działanie
Tryptorelina (D-Trp LHRH), substancja czynna produktu jest syntetycznym dekapeptydem, analogiem gonadoreliny (gonadoliberyny). Cząsteczka tryptoreliny różni się od cząsteczki gonadoreliny aminokwasem w pozycji 6. naturalnego łańcucha peptydowego. L-glicynę zastąpiono Dtryptofanem, uzyskując tryptorelinę, która ma silniejsze działanie agonistyczne i dłuższy okres półtrwania. Podanie produktu w pierwszej fazie stymuluje przysadkowe wydzielanie hormonów LH i FSH, a następnie zwiększa próg wrażliwości przysadki i zmniejsza wydzielanie gonadotropin. W rezultacie następuje zmniejszenie stężeń hormonów płciowych w surowicy krwi do wartości występujących po okresie wygaśnięcia aktywności gonad. Efekty te są przemijające.
Skład
1 ampułkostrzykawka zawiera 100 µg octanu tryptoreliny co odpowiada 95,6 µg tryptoreliny.
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria X
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria X
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria X
Wykaz B
