Lek jest wskazany do stosowania w długotrwałej enzymatycznej terapii zastępczej u pacjentów z rozpoznaniem choroby Gauchera typu I.

Terapia lekiem powinna być nadzorowana przez lekarza doświadczonego w leczeniu pacjentów z chorobą Gauchera. Podawanie leku w warunkach domowych pod nadzorem pracownika służby zdrowia może być rozważane wyłącznie u pacjentów, który otrzymali co najmniej 3 infuzje i dobrze tolerowali przyjmowane infuzje. Zalecana dawka leku wynosi 60 jednostek/kg i jest podawana co 2 tyg. Dawka leku może być zmodyfikowana indywidualnie dla każdego pacjenta w oparciu o osiągnięte i utrzymane cele terapeutyczne. W badaniach klinicznych przetestowano dawki 15-60 jednostek/kg podawane co 2 tyg. Dawek >60 jednostek/kg nie badano. Pacjenci aktualnie leczeni enzymatyczną terapią zastępczą. Pacjenci aktualnie leczeni na chorobę Gauchera typu I przy pomocy enzymatycznej terapii zastępczej z zastosowaniem imiglucerazy mogą przejść na terapię preparatem stosując taką samą dawkę pojedynczą i taką samą częstość dawkowania. Pacjenci z upośledzeniem czynności nerek lub wątroby. Na podstawie aktualnej wiedzy dotyczącej farmakokinetyki i farmakodynamiki welaglucerazy α, nie zaleca się dostosowania dawki leku u pacjentów z upośledzeniem czynności nerek lub wątroby. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). 4 spośród 94 pacjentów (5%), którzy otrzymywali welaglucerazę α podczas badań klinicznych było ≥65 lat. Ograniczona ilość danych nie wskazuje na konieczność dostosowywania dawki w tej grupie wiekowej. Dzieci i młodzież. 20 spośród 94 pacjentów (21%), którzy otrzymywali welaglucerazę α podczas badań klinicznych było w wieku dziecięcym lub młodzieńczym (od 4 do ≤17 lat). Profile bezpieczeństwa stosowania i skuteczności u pacjentów pediatrycznych i dorosłych były podobne.

Do stosowania wyłącznie w infuzji dożylnej. Należy podawać w postaci 60-min. infuzji dożylnej. Należy podawać przez filtr o średnicy porów 0,22 µm. Instrukcja dotycząca konstytucji i rozcieńczania leku - szczegóły patrz ChPL.

Ciężka reakcja uczuleniowa na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

U pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych zgłaszano reakcje nadwrażliwości. Lek ten może wywoływać reakcje nadwrażliwości. Z tego względu, podczas podawania welaglucerazy α powinna być dostępna odpowiednia natychmiastowa pomoc medyczna. Jeśli wystąpi ciężka reakcja, należy zastosować się do zasad współczesnych standardów medycyny ratunkowej. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów, u których wcześniej wystąpiły objawy nadwrażliwości podczas stosowania innej enzymatycznej terapii zastępczej. Reakcje wywołane podaniem infuzji były najczęściej obserwowanymi reakcjami niepożądanymi u pacjentów leczonych podczas badań klinicznych. Większość reakcji wywołanych podaniem infuzji miała formę łagodną. Najczęściej obserwowanymi objawami reakcji wywołanych podaniem infuzji były: ból głowy, zawroty głowy, obniżone ciśnienie krwi, podwyższone ciśnienie krwi, mdłości, zmęczenie/astenia, oraz gorączka/podwyższona temperatura ciała. U pacjentów uprzednio nieleczonych, większość reakcji wywołanych podaniem infuzji występowała w ciągu 1-szych 6 m-cy terapii. Leczenie reakcji wywołanych podaniem infuzji powinno być uzależnione od ciężkości danej reakcji i składać się ze spowolnienia szybkości wlewu, terapii produktami leczniczymi, takimi jak leki antyhistaminowe, przeciwgorączkowe i/lub kortykosteroidy, i/lub przerwania i ponownego rozpoczęcia leczenia z wydłużonym czasem podawania infuzji. Leczenie zapobiegawcze lekami antyhistaminowymi i/lub kortykosteroidami może zapobiec kolejnym reakcjom w przypadkach, w których konieczne było zastosowanie leczenia objawowego. Leczenia zapobiegawczego nie stosowano rutynowo przed podaniem infuzji welglucerazy α podczas badań klinicznych. Przy występowaniu reakcji spowodowanych leczeniem z stosowaniem welaglucerazy α mogą odgrywać rolę przeciwciała. W celu dalszej oceny tej zależności, w przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji wywołanej podaniem infuzji oraz w przypadku braku lub zaniku działania leku należy wykonać badania na obecność przeciwciał u danego pacjenta, a wyniki zgłosić firmie. Podczas badań klinicznych, u jednego spośród 94 pacjentów (1%) wykształciły się przeciwciała klasy IgG przeciw welaglucerazie α. W tym pojedynczym przypadku, przeciwciała te zostały określone jako neutralizujące w badaniu in vitro. Nie zgłoszono dla tego pacjenta żadnych reakcji wywołanych podaniem infuzji. U żadnego z pacjentów nie wykształciły się przeciwciała klasy IgE przeciw welaglucerazie α. Produkt leczniczy zawiera 6,07 mg sodu na fiolkę. Powinni to uwzględnić pacjenci będący na diecie niskosodowej. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.

Pacjentki z chorobą Gauchera, które zajdą w ciążę mogą doświadczyć okresowego zwiększenia aktywności choroby podczas ciąży i połogu. W przypadku każdej ciąży zaleca się przeprowadzenie osobnej analizy ryzyka i korzyści. Dla zindywidualizowania terapii konieczne jest dokładne monitorowanie ciąży i obrazu klinicznego choroby Gauchera. Brak danych dotyczących stosowania welaglucerazy α u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na ciążę, rozwój embrionalny/zarodkowy, poród lub rozwój poporodowy. Należy zachować ostrożność podczas przepisywania leku kobietom w okresie ciąży. Brak danych z badań dotyczących stosowania leku u kobiet karmiących piersią. Nie wiadomo, czy welagluceraza α przenika do mleka ludzkiego. Ponieważ wiele substancji czynnych przenika do mleka ludzkiego, należy zachować ostrożność przepisując lek kobiecie karmiącej piersią. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na płodność.

Poniższe dane przedstawiają wyniki dla 94 pacjentów z rozpoznaniem choroby Gauchera typu I, którzy otrzymywali welaglucerazę α w dawkach 15-60 jednostek/kg co 2. tydz w 5 badaniach klinicznych. 54 pacjentów nie było uprzednio leczonych enzymatyczną terapią zastępczą, a 40 pacjentów zamieniło terapię imiglucerazą na terapię preparatem. Pacjenci byli w wieku 4-71 lat w momencie rozpoczęcia leczenia preparatem. Do badań włączono 46 mężczyzn i 48 kobiet. Najpoważniejszymi działaniami niepożądanymi leku, które wystąpiły u pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych były reakcje nadwrażliwości. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były reakcje wywołane podaniem infuzji. Najczęściej obserwowanymi objawami reakcji wywołanych podaniem infuzji były: ból głowy, zawroty głowy, obniżone ciśnienie krwi, podwyższone ciśnienie krwi, mdłości, zmęczenie/astenia, oraz gorączka/podwyższona temperatura ciała. Jedyna reakcja niepożądana, która doprowadziła do przerwania terapii była reakcją wywołaną podaniem infuzji. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) reakcja nadwrażliwości. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia serca: (często) częstoskurcz. Zaburzenia naczyniowe: (często) podwyższone ciśnienie krwi, obniżone ciśnienie krwi, zaczerwienienie twarzy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból brzucha/ból górnej partii brzucha, mdłości. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka, pokrzywka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból kości, ból stawów, ból pleców. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) reakcja wywołana podaniem infuzji, astenia/zmęczenie, gorączka/podwyższona temperatura ciała. Badania diagnostyczne: (często) wydłużony czas kaolinowo-kefalinowy (APTT), obecność przeciwciał neutralizujących. Profil bezpieczeństwa stosowania leku w badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży (od 4 do ≤17) lat był podobny do profilu obserwowanego u pacjentów dorosłych.

Nie ma doświadczenia dotyczącego przedawkowania welaglucerazy α. Maks. dawka welaglucerazy α stosowana w badaniach klinicznych wynosiła 60 jednostek/kg.

Choroba Gauchera jest zaburzeniem dziedziczonym autosomalnie recesywnie spowodowanym mutacjami w genie GBA, powodującym niedobór enzymu lizosomalnego, β-glukocerebrozydazy. Niedobór tego enzymu prowadzi do gromadzenia się glukocerebrozydu głównie w makrofagach, powodując powstawanie komórek piankowatych zwanych „komórkami Gauchera”.

Po rozpuszczeniu, 1 ml roztworu zawiera 100 jednostek welaglucerazy α.

Enzymy niesklasyfikowane gdzie indziej Y43.6

A16AB10 - Welagluceraza alfa

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Wykaz B

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.