Zapobieganie epizodom żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u dorosłych pacjentów po planowej operacji protezoplastyki stawu biodrowego lub kolanowego. Zapobieganie udarom mózgu i zatorowości systemowej u dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków (ang. NVAF) z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka, takim jak przebyty udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienny (ang. TIA); wiek ≥75 lat; nadciśnienie tętnicze; cukrzyca; objawowa niewydolność serca (klasa wg NYHA ≥II). Leczenie zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i zatorowości płucnej (ZP) oraz zapobieganie nawrotowej ZŻG i ZP u dorosłych (pacjenci z ZP hemodynamicznie niestabilni - szczegóły patrz ChPL).

Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ): po planowym zabiegu chirurgicznym protezoplastyki stawu biodrowego lub kolanowego (dawka 2,5 mg). Zalecana dawka apiksabanu to 2,5 mg, przyjmowana doustnie, 2x/dobę. Pierwszą dawkę należy zażyć 12-24 h po zabiegu chirurgicznym. Decydując o czasie podania produktu po zabiegu chirurgicznym lekarze mogą rozważyć potencjalne korzyści wcześniejszej antykoagulacji w celu zapobiegania epizodom żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, jak również ryzyka związane z krwawieniem pooperacyjnym. Pacjenci po zabiegu chirurgicznym protezoplastyki stawu biodrowego. Zalecany czas trwania leczenia wynosi 32-38 dni. Pacjenci po zabiegu chirurgicznym stawu kolanowego. Zalecany czas trwania leczenia wynosi 10-14 dni. Zapobieganie udarom mózgu i zatorowości systemowej u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków (NVAF). Zalecana dawka apiksabanu to 5 mg, przyjmowana doustnie, 2x/dobę. Zmniejszenie dawki. U pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków (NVAF) oraz z co najmniej 2 z następujących cech: wiek ≥80 lat, mc. ≤60 kg lub stężenie kreatyniny w surowicy ≥1,5 mg/dl (133 µmol/l), zalecana dawka apiksabanu wynosi 2,5 mg, przyjmowana doustnie, 2x/dobę. Leczenie należy kontynuować długoterminowo. Leczenie ZŻG, leczenie ZP i zapobieganie nawrotowej ZŻG i ZP. Zalecana dawka apiksabanu do leczenia ostrej ZŻG i leczenia ZP wynosi 10 mg, przyjmowana doustnie, 2x/dobę przez 1-sze 7 dni, a następnie 5 mg, doustnie, 2x/dobę. Zgodnie z dostępnymi, medycznymi wytycznymi, krótki okres leczenia (co najmniej 3 m-ce) powinien być oparty na przemijających czynnikach ryzyka (np. niedawno przebyty zabieg chirurgiczny, uraz, unieruchomienie). Zalecana dawka apiksabanu w zapobieganiu nawrotowej ZŻG i ZP wynosi 2,5 mg, przyjmowana doustnie, 2x/dobę. Jeśli wskazane jest zapobieganie nawrotowej ZŻG i ZP, po zakończeniu 6 m-cznego leczenia z zastosowaniem apiksabanu w dawce 5 mg 2x/dobę lub innego leku przeciwzakrzepowego, należy rozpocząć stosowanie dawki 2,5 mg 2x/dobę. Leczenie ZŻG i ZP: schemat dawkowania 10 mg 2x/dobę przez pierwsze 7 dni - maks. dawka dobowa 20 mg, następnie 5 mg 2x/dobę - maks. dawka dobowa 10 mg. Zapobieganie nawrotowej ZŻG i/lub ZP po zakończeniu 6-m-cznego leczenia ZŻG i ZP: schemat dawkowania 2,5 mg 2x/dobę - maks. dawka dobowa 5mg. Należy indywidualnie dostosować okres całego leczenia po dokładnym oszacowaniu korzyści z leczenia w stosunku do ryzyka krwawienia. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki pacjent powinien przyjąć produkt bezzwłocznie, a następnie kontynuować jego przyjmowanie jak poprzednio, 2x/dobę. Zmiana leczenia. Zmianę leczenia z leków przeciwzakrzepowych podawanych pozajelitowo na produkt (i odwrotnie) można przeprowadzić przy kolejnej planowej dawce. Nie należy podawać jednocześnie tych produktów leczniczych. Zmiana leczenia z antagonisty wit. K (VKA) na produkt. U pacjentów leczonych antagonistą wit. K (VKA) przy zmianie leczenia na produkt należy odstawić warfarynę lub inny lek z grupy VKA i rozpocząć podawanie produktu, gdy wartość międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) wyniesie <2. Zmiana leczenia z produktu na VKA. W przypadku zmiany leczenia z produktu na VKA, produkt należy nadal podawać pacjentom przez co najmniej 2 dni po rozpoczęciu leczenia VKA. Po 2 dniach jednoczesnego podawania produktu i VKA należy oznaczyć wskaźnik INR przed następnym zaplanowanym podaniem dawki produktu. Jednoczesne podawanie produktu i VKA należy kontynuować do czasu, aż wartość wskaźnika INR wyniesie ≥2. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek obowiązują następujące zalecenia: w zapobieganiu ŻChZZ po planowym zabiegu chirurgicznym protezoplastyki stawu biodrowego lub kolanowego, w leczeniu ZŻG, leczeniu ZP i zapobieganiu nawrotowej ZŻG i ZP nie ma potrzeby dostosowywania dawki; w zapobieganiu udarom mózgu i zatorowości systemowej u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków i ze stężeniem kreatyniny w surowicy ≥1,5 mg/dl (133 µmol/l) w powiązaniu z wiekiem ≥80 lat lub mc. ≤60 kg, należy zmniejszyć dawkę wg wytycznych podanych powyżej. Przy braku innych kryteriów wymagających zmniejszenia dawki (wiek, mc.) nie ma potrzeby dostosowywania dawki. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr 15-29 ml/min) obowiązują następujące zalecenia: w zapobieganiu ŻChZZ po planowym zabiegu chirurgicznym protezoplastyki stawu biodrowego lub kolanowego, w leczeniu ZŻG, leczeniu ZP i zapobieganiu nawrotowej ZŻG i ZP apiksaban należy stosować z ostrożnością; w zapobieganiu udarom mózgu i zatorowości systemowej u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków (NVAF) należy stosować mniejszą dawkę apiksabanu - 2,5 mg 2x/dobę. Nie ma doświadczenia klinicznego u pacjentów z Cl_Cr <15 ml/min lub u pacjentów dializowanych, dlatego nie zaleca się stosowania apiksabanu u tych pacjentów. Zaburzenia czynności wątroby. Produkt jest przeciwwskazany u pacjentów z chorobami wątroby przebiegającymi z koagulopatią i klinicznie istotnym ryzykiem krwawienia. Nie zaleca się stosowania produktu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Produkt może być stosowany z zachowaniem ostrożności u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A lub B skali Child-Pugh). Nie ma potrzeby modyfikacji dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjentów ze zwiększoną aktywnością enzymów wątrobowych - AlAT/AspAT >2 x GGN lub stężeniem całkowitej bilirubiny ≥1,5 x GGN wykluczano z udziału w badaniach klinicznych. W związku z tym podczas stosowania produktu w tej populacji pacjentów należy zachować ostrożność. Przed rozpoczęciem leczenia produktem należy wykonać badania czynnościowe wątroby. Masa ciała. Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) po zabiegu chirurgicznym protezoplastyki stawu biodrowego lub kolanowego oraz leczenie zakrzepicy żył głębokich (ZŻG), zatorowości płucnej (ZP) i zapobieganie nawrotowej ZŻG i ZP - nie ma potrzeby modyfikacji dawki. Niezastawkowe migotanie przedsionków (NVAF) - nie ma potrzeby modyfikacji dawki, chyba że. spełnione są kryteria do zmniejszenia dawki. Płeć. Nie ma potrzeby modyfikacji dawki. Pacjenci w podeszłym wieku. Zapobieganie ŻChZZ po zabiegu chirurgicznym protezoplastyki stawu biodrowego lub kolanowego oraz leczenie ZŻG, ZP i zapobieganie nawrotowej ZŻG i ZP - nie ma potrzeby modyfikacji dawki. Niezastawkowe migotanie przedsionków (NVAF) - nie ma potrzeby modyfikacji dawki, chyba że spełnione są kryteria do zmniejszenia dawki. Pacjenci poddawani ablacji cewnikowej (NVAF). Pacjenci poddawani ablacji cewnikowej mogą kontynuować leczenie apiksabanem. Pacjenci poddawani kardiowersji. U pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków (NVAF), którzy wymagają wykonania kardiowersji, można rozpocząć lub kontynuować leczenie apiksabanem. U pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej leków przeciwzakrzepowych, przed wykonaniem kardiowersji należy rozważyć wykluczenie skrzepliny w lewym przedsionku z zastosowaniem 1 z metod obrazowania diagnostycznego [np. echokardiografii przezprzełykowej (ang. TEE) lub tomografii komputerowej (TK)], zgodnie z obowiązującymi wytycznymi postępowania. Pacjentom rozpoczynającym leczenie apiksabanem przed wykonaniem kardiowersji należy podawać 5 mg apiksabanu 2x/dobę przez co najmniej 2,5 doby (5 pojedynczych dawek), aby zapewnić odpowiedni poziom antykoagulacji. Jeśli pacjent spełnia kryteria zmniejszenia dawki, należy ją zmniejszyć do 2,5 mg 2x/dobę przez co najmniej 2,5 doby (5 pojedynczych dawek). Jeśli kardiowersja stanie się konieczna, zanim możliwe będzie podanie 5 dawek apiksabanu, należy wówczas zastosować dawkę nasycającą 10 mg, a następnie lek podawać w dawce 5 mg 2x/dobę. U pacjentów spełniających kryteria zmniejszenia dawki należy zastosować dawkę nasycającą 5 mg, a następnie lek podawać w dawce 2,5 mg 2x/dobę. Dawkę nasycającą należy podać co najmniej 2 h przed wykonaniem kardiowersji. U wszystkich pacjentów poddawanych kardiowersji przed jej wykonaniem należy uzyskać potwierdzenie, że pacjent przyjmował apiksaban zgodnie z zaleceniami. Decyzje o rozpoczęciu leczenia apiksabanem i czasie jego trwania należy podejmować w oparciu o zawarte w wytycznych zalecenia dotyczące leczenia przeciwzakrzepowego u pacjentów poddawanych kardiowersji. Pacjenci z niezastawkowym migotaniem przedsionków (NVAF) i ostrym zespołem wieńcowym (OZW) i/lub poddani przezskórnej interwencji wieńcowej (ang. PCI). Doświadczenia dotyczące stosowania apiksabanu w dawce zalecanej dla pacjentów z NVAF w skojarzeniu z lekami przeciwpłytkowymi u pacjentów z OZW i/lub poddanych PCI po osiągnięciu hemostazy są ograniczone. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci i młodzieży 18 rż. Brak danych.

Lek należy przyjmować niezależnie od posiłku, popijając wodą.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Klinicznie istotne czynne krwawienie. Choroba wątroby przebiegająca z koagulopatią i klinicznie istotnym ryzykiem krwawienia.

Należy uważnie obserwować pacjentów przyjmujących produkt ze względu na objawy krwawienia. Zaleca się zachowanie ostrożności po zastosowaniu produktu w stanach przebiegających ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, takich jak: wrodzone lub nabyte zaburzenia przebiegające z krwawieniem; czynna choroba wrzodowa przewodu pokarmowego; bakteryjne zapalenie wsierdzia; małopłytkowość; zaburzenia czynności płytek krwi; udar krwotoczny w wywiadzie; ciężkie niekontrolowane nadciśnienie tętnicze i niedawno przebyta operacja mózgu, rdzenia kręgowego lub okulistyczna. W razie wystąpienia ciężkiego krwawienia należy przerwać podawanie produktu. Ze względu na brak dotychczasowego doświadczenia klinicznego związanego ze stosowaniem apiksabanu u pacjentów z klirensem kreatyniny <15 ml/min i danych dotyczących stosowania apiksabanu u pacjentów dializowanych, nie zaleca się stosowania apiksabanu u tych pacjentów. Z ograniczonych danych klinicznych u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 15-29 ml/min) wynika, że stężenia apiksabanu w osoczu są większe w tej grupie pacjentów, dlatego też apiksaban stosowany sam lub w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym należy u tych pacjentów stosować z zachowaniem ostrożności z powodu potencjalnie większego ryzyka krwawienia. Nie ma potrzeby dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Dotychczasowe doświadczenie kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania produktu z ASA u pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone. To skojarzenie należy stosować z zachowaniem ostrożności z powodu potencjalnie większego ryzyka krwawienia. Produkt jest przeciwwskazany u pacjentów z chorobami wątroby przebiegającymi z koagulopatią i klinicznie istotnym ryzykiem krwawienia. Nie zaleca się stosowania produktu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Produkt należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A lub B skali Child-Pugh). Pacjenci, którzy mają podwyższoną aktywność enzymów AlAT/AspAT >2 x GGN oraz stężenie bilirubiny całkowitej ≥1,5 x GGN, zostali wyłączeni z badań klinicznych. W związku z powyższym produkt należy stosować ostrożnie w tej grupie pacjentów. AlAT należy mierzyć jako część standardowej oceny przedoperacyjnej. Stosowanie produktu nie jest zalecane u pacjentów otrzymujących jednocześnie leczenie układowymi silnymi inhibitorami CYP3A4 i P-gp, takimi jak leki przeciwgrzybicze z grupy azoli (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol i pozakonazol) oraz inhibitorami proteazy HIV (np. rytonawir). Wymienione produkty lecznicze mogą zwiększać ekspozycję na apiksaban dwukrotnie lub więcej w obecności dodatkowych czynników, które zwiększają ekspozycję na apiksaban (np. ciężkie zaburzenia czynności nerek). Równoczesne stosowanie produktu z silnymi induktorami CYP3A4 i P-gp (np. ryfampicyną, fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem lub zielem dziurawca) może prowadzić do zmniejszenia ekspozycji na apiksaban o ~50%. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania silnych induktorów CYP3A4 i P-gp jednocześnie z produktem. Należy zachować ostrożność, jeżeli pacjent jest jednocześnie leczony NLPZ, w tym ASA. Inne inhibitory agregacji płytek krwi lub inne leki przeciwzakrzepowe nie są zalecane do jednoczesnego stosowania z produktem. Po zastosowaniu znieczulenia centralnego (podpajęczynówkowego/zewnątrzoponowego) lub nakłucia podpajęczynówkowego/zewnątrzoponowego, pacjenci otrzymujący leki przeciwzakrzepowe w ramach prewencji powikłań zakrzepowo-zatorowych są narażeni na ryzyko wystąpienia krwiaka podpajęczynówkowego lub nadtwardówkowego, który może prowadzić do długotrwałego lub trwałego porażenia. Pooperacyjne zastosowanie stałego cewnika nadtwardówkowego lub jednoczesne stosowanie leków wpływających na hemostazę może zwiększać ryzyko wystąpienia tych zdarzeń. Stałe cewniki nadtwardówkowe lub dokanałowe należy usunąć co najmniej 5 h przed podaniem pierwszej dawki produktu. Pourazowe lub wielokrotne nakłucie zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe może także zwiększać takie ryzyko. Pacjentów należy często kontrolować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych zaburzeń neurologicznych (np. drętwienia lub osłabienia kończyn dolnych, zaburzeń czynności jelit i pęcherza moczowego). W przypadku stwierdzenia zaburzeń neurologicznych niezbędne jest pilne postawienie rozpoznania i pilne leczenie. Przed zastosowaniem interwencji centralnej, lekarz powinien rozważyć potencjalne korzyści i zagrożenia związane z taką interwencją u pacjentów otrzymujących leki przeciwzakrzepowe lub u pacjentów, którzy mają otrzymywać leki przeciwzakrzepowe w profilaktyce zakrzepów. Brak jest doświadczenia klinicznego związanego ze stosowaniem apiksabanu u pacjentów z założonym na stałe cewnikiem dokanałowym lub nadtwardówkowym. Jeżeli istnieje taka potrzeba i w oparciu o dane dotyczące farmakokinetyki produktu, między podaniem ostatniej dawki apiksabanu a usunięciem cewnika powinno upłynąć 20-30 h (tj. 2 x T_0,5 leku). Przed usunięciem cewnika należy pominąć co najmniej jedną dawkę produktu. Następną dawkę apiksabanu można podać nie wcześniej niż po upływie 5 h od usunięcia cewnika. Podobnie jak w przypadku wszystkich nowych leków przeciwkrzepliwych, doświadczenie z blokadą centralną jest ograniczone, w związku z czym zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności przy stosowaniu apiksabanu w obecności blokady centralnej. Nie oceniano skuteczności i bezpieczeństwa apiksabanu w badaniach klinicznych u pacjentów poddawanych operacyjnemu leczeniu złamania szyjki kości udowej. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu u tych pacjentów. Zgodnie z oczekiwaniami, w świetle mechanizmu działania apiksabanu, lek ten wpływa na wyniki badań krzepnięcia (np. PT, INR i APTT). Zmiany wyników badań krzepnięcia, obserwowane po oczekiwanej dawce terapeutycznej, były małe i wykazywały wysoką zmienność. Preparat zawiera laktozę. Pacjenci z wrodzoną nietolerancją galaktozy, zespołem niedoboru laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.

Jednoczesne podawanie apiksabanu z ketokonazolem (w dawce 400 mg/dobę), silnym inhibitorem CYP3A4 i P-gp, prowadziło do dwukrotnego zwiększenia średniego pola powierzchni pod krzywą (AUC) apiksabanu i 1,6-krotnego zwiększenia średniego maks. stężenia (C_max) apiksabanu. Stosowanie produktu nie jest zalecane u pacjentów jednocześnie leczonych układowo silnymi inhibitorami CYP3A4 i P-gp, takimi jak leki przeciwgrzybicze z grupy azoli (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol i pozakonazol) oraz inhibitorami proteazy HIV (np. rytonawirem). Należy oczekiwać, że substancje czynne w umiarkowanym stopniu hamujące szlaki eliminacji apiksabanu, CYP3A4 i/lub P-gp, będą zwiększały stężenie apiksabanu w osoczu w mniejszym stopniu. Na przykład diltiazem (w dawce 360 mg/dobę), uznawany za umiarkowanego inhibitora CYP3A4 i słabego inhibitora P-gp, prowadzi do 1,4-krotnego zwiększenia średniego AUC apiksabanu i 1,3-krotnego zwiększenia C_max. Naproksen (pojedyncza dawka 500 mg), inhibitor P-gp niebędący inhibitorem CYP3A4, prowadził do 1,5-krotnego i 1,6-krotnego zwiększenia odpowiednio AUC i C_max apiksabanu. Podczas jednoczesnego podawania apiksabanu ze słabszymi inhibitorami CYP3A4 i/lub P-gp nie ma potrzeby modyfikacji dawki apiksabanu. Jednoczesne podawanie apiksabanu z ryfampicyną, silnym induktorem CYP3A4 i P-gp, prowadziło do zmniejszenia średniego AUC i C_max apiksabanu o około odpowiednio 54% i 42%. Jednoczesne stosowanie apiksabanu z innymi silnymi induktorami CYP3A4 i P-gp (np. fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem lub dziurawcem) może także prowadzić do zmniejszenia stężenia apiksabanu w osoczu. Nie ma potrzeby dostosowania dawki apiksabanu po stosowaniu takich produktów, ale należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie silne induktory CYP3A4 i P-gp. Po jednoczesnym podaniu enoksaparyny (pojedynczej dawki 40 mg) i apiksabanu (pojedynczej dawki 5 mg), obserwowano addytywny wpływ na zahamowanie czynności czynnika krzepnięcia Xa. Ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia, należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie inne leki przeciwzakrzepowe. Nie stwierdzono jednoznacznych interakcji farmakokinetycznych ani farmakodynamicznych po jednoczesnym podawaniu apiksabanu z kwasem acetylosalicylowym w dawce 325 mg raz/dobę. Apiksaban podawany jednocześnie z klopidogrelem (w dawce 75 mg raz/dobę) lub ze skojarzeniem klopidogrelu 75 mg i ASA 162 mg raz/dobę w badaniach fazy 1, nie prowadził do istotnego wydłużenia wzorcowego czasu krwawienia, agregacji płytek ani wyników badań krzepnięcia (PT, INR i APTT), w porównaniu z podawaniem leków przeciwpłytkowych bez apiksabanu. Naproksen (w dawce 500 mg), inhibitor P-gp, prowadził do odpowiednio 1,5-krotnego i 1,6-krotnego zwiększenia średniego AUC i C_max apiksabanu. Obserwowano odpowiednie wydłużenie wyników badań krzepnięcia dla apiksabanu. Nie obserwowano żadnych zmian wpływu naproksenu na agregację płytek krwi wywołaną przez kwas arachidonowy ani klinicznie istotnego wydłużenia czasu krwawienia po jednoczesnym podaniu apiksabanu i naproksenu. Pomimo tych obserwacji, u niektórych osób po podawaniu produktów przeciwpłytkowych jednocześnie z apiksabanem, można zaobserwować bardziej wyraźną odpowiedź farmakodynamiczną. Należy zachować ostrożność po równoczesnym stosowaniu produktu z lekami z grupy NLPZ (w tym ASA), gdyż te produkty lecznicze zwykle zwiększają ryzyko krwawienia. W badaniu klinicznym u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym stwierdzono znaczące zwiększenie ryzyka krwawienia przy zastosowaniu potrójnego skojarzenia apiksabanu, ASA oraz klopidogrelu. Nie zaleca się równoczesnego stosowania produktu i leków związanych z poważnymi krwawieniami, takich jak: niefrakcjonowane heparyny i pochodne heparyny (w tym heparyny drobnocząsteczkowe LMWH), oligosacharydy hamujące czynnik Xa (np. fondaparinuks), bezpośrednie inhibitory trombiny II (np. desirudyna), leki trombolityczne, antagoniści receptora GPIIb/IIIa, tienopirydyny (np. klopidogrel), dipirydamol, dekstran, sulfinpirazon, antagoniści witaminy K i inne doustne leki przeciwzakrzepowe. Nie stwierdzono żadnych istotnych interakcji farmakokinetycznych ani farmakodynamicznych, gdy jednocześnie podawano apiksaban z atenololem lub famotydyną. Jednoczesne podawanie apiksabanu w dawce 10 mg z atenololem w dawce 100 mg nie wywierało klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę apiksabanu. Po jednoczesnym podaniu tych dwóch produktów leczniczych, średnie AUC i C_max apiksabanu były o 15% i 18% niższe, niż po podaniu samego apiksabanu. Jednoczesne podanie 10 mg apiksabanu z 40 mg famotydyny nie wywierało wpływu na AUC i C_max apiksabanu. W badaniach in vitro apiksaban, stosowany w stężeniach znacznie większych od maksymalnego stwierdzanego u pacjentów stężenia w osoczu, nie wywierał hamującego wpływu na aktywność CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2D6 ani CYP3A4 (IC50 >45 uM) i wywierał słaby hamujący wpływ na aktywność CYP2C19 (IC50 >20 uM). Apiksaban w stężeniu do 20 uM nie indukował CYP1A2, CYP2B6, CYP3A4/5. Z tego powodu nie należy oczekiwać wpływu apiksabanu na klirens metaboliczny jednocześnie podawanych leków, które są metabolizowane przez te enzymy. Apiksaban nie jest istotnym inhibitorem P-gp. W badaniach przeprowadzonych u zdrowych osobników, jak opisano poniżej, apiksaban nie wywierał istotnego wpływu na farmakokinetykę digoksyny, naproksenu ani atenololu. Jednoczesne podawanie apiksabanu (w dawce 20 mg raz/dobę) i digoksyny (w dawce 0,25 mg raz/dobę), substratu P-gp, nie wpływało na AUC ani C_max digoksyny. W związku z tym apiksaban nie hamuje transportu substratu, w którym pośredniczy P-gp. Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki apiksabanu (10 mg) i naproksenu (500 mg), powszechnie stosowanego NLPZ, nie wywierało żadnego wpływu na AUC ani C_max naproksenu. Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki apiksabanu (10 mg) i atenololu (100 mg), powszechnie stosowanego leku β-adrenolitycznego, nie wpływało na farmakokinetykę atenololu.

Nie ma danych dotyczących stosowania apiksabanu u kobiet ciężarnych. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wskazują na występowanie żadnego bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na rozród. Nie zaleca się stosowania apiksabanu w trakcie ciąży. Nie wiadomo, czy apiksaban lub jego metabolity są wydzielane do mleka matek. Dostępne dane pochodzące z badań na zwierzętach wskazują na wydzielanie apiksabanu do mleka. U samic szczura stwierdzono wysoki stosunek stężenia apiksabanu w mleku do stężenia w osoczu (C_max około 8, AUC około 30), być może dzięki aktywnemu transportowi do mleka. Nie można wykluczyć istnienia ryzyka dla noworodków i niemowląt. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub odstawieniu leczenia apiksabanem. Badania przeprowadzone na zwierzętach, którym bezpośrednio podawano apiksaban, nie wykazały żadnego wpływu produktu na płodność. Jednakże u potomstwa płci żeńskiej ciężarnych samic szczura otrzymujących apiksaban stwierdzono zmniejszenie parowania i płodności.

Bezpieczeństwo apiksabanu oceniano w jednym badaniu II fazy i trzech badaniach III fazy z udziałem 5924 pacjentów, poddawanych dużej operacji ortopedycznej kończyn dolnych (planowej protezoplastyce stawu biodrowego lub planowej protezoplastyce stawu kolanowego), otrzymujących apiksaban w dawce 2,5 mg 2x/dobę przez maks. 38 dni. Ogółem działania niepożądane wystąpiły u 11% pacjentów otrzymujących apiksaban w dawce 2,5 mg 2x/dobę. W trakcie otrzymywania apiksabanu może wystąpić krwawienie w przypadku występowania towarzyszących czynników ryzyka, takich jak zmiany organiczne mogące krwawić. Częstymi działaniami niepożądanymi była niedokrwistość, krwawienie, stłuczenie i nudności. Działania niepożądane należy interpretować w kontekście okoliczności operacyjnych. Działania niepożądane z jednego badania II fazy i trzech badań III fazy. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) niedokrwistość (w tym niedokrwistość pooperacyjna i pokrwotoczna oraz odpowiednie parametry laboratoryjne); (niezbyt często) małopłytkowość (w tym zmniejszenie liczby płytek krwi). Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) nadwrażliwość. Zaburzenia oka: (rzadko) krwawienie do oka (w tym krwawienie spojówkowe). Zaburzenia naczyniowe: (często) krwawienie (w tym krwiak i krwawienie z pochwy i cewki moczowej); (niezbyt często) hipotonia (w tym hipotonia około zabiegowa). Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) krwawienie z nos; (rzadko) krwioplucie. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności; (niezbyt często) krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym krwawe wymioty i smoliste stolce), krwawe stolce; (rzadko) krwawienie z odbytnicy, krwawienie z dziąseł. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększenie aktywności transaminaz (w tym zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej i nieprawidłowa aktywność aminotransferazy alaninowej), zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie aktywności gammaglutamylotransferazy, nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) krwawienie w obrębie mięśni. Zaburzenia funkcji nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) krwiomocz (w tym odpowiednie parametry laboratoryjne). Urazy, zatrucia i powikłania pooperacyjne: (często) stłuczenie; (niezbyt często) Krwawienie pooperacyjne (w tym krwiak pooperacyjny, krwawienie z rany, krwiak w miejscu nakłucia naczynia krwionośnego i krwiak w miejscu założenia wenflonu), wyciek z rany, krwawienie z miejsca nacięcia tkanek (w tym krwiak w miejscu nacięcia tkanek), krwawienie śródoperacyjne. Zastosowaniu produktu może towarzyszyć zwiększone ryzyko utajonego lub jawnego krwawienia z każdej tkanki lub narządu, które może prowadzić do niedokrwistości pokrwotocznej. Objawy przedmiotowe, podmiotowe i ciężkość mogą być różne w zależności od lokalizacji i stopnia lub nasilenia krwawienia.

Nie istnieje antidotum dla produktu. Przedawkowanie apiksabanu może zwiększać ryzyko krwawienia. W przypadku wystąpienia powikłań krwotocznych należy przerwać leczenie i zlokalizować miejsca krwawienia. Należy rozważyć rozpoczęcie odpowiedniego leczenia, np. hemostazy chirurgicznej lub przetoczenia świeżo mrożonego osocza. W kontrolowanych badaniach klinicznych apiksaban podawany doustnie zdrowym osobom w dawkach do 50 mg/dobę przez 3-7 dni (25 mg 2x/dobę przez 7 dni lub 50 mg raz/dobę przez 3 dni) [dawki 10-krotnie przekraczające maks. zalecaną dawkę dla ludzi] nie wywierał klinicznie istotnych działań niepożądanych. W badaniu przedklinicznym przeprowadzonym na psach wykazano, że doustne podanie węgla aktywowanego w okresie do 3 h po podaniu apiksabanu zmniejszało ekspozycję na apiksaban; w związku z tym można rozważyć zastosowanie węgla aktywowanego w leczeniu przedawkowania apiksabanu. Jeżeli nie uda się zahamować krwawienia zagrażającego życiu przy użyciu powyższych środków, można rozważyć podanie rekombinowanego czynnika VIIa. Jednakże obecnie nie ma doświadczenia z zastosowaniem rekombinowanego czynnika VIIa u osób otrzymujących apiksaban. Można rozważyć podanie kolejnej dawki rekombinowanego czynnika VIIa, a samą dawkę zmodyfikować w oparciu o stopień zmniejszenia krwawienia.

Apiksaban jest silnym, doustnym, odwracalnym, bezpośrednim i wysoce wybiórczym inhibitorem miejsca aktywnego czynnika Xa. Nie wymaga antytrombiny III do wywołania działania przeciwzakrzepowego. Apiksaban hamuje wolny i związany z zakrzepem czynnik Xa oraz aktywność protrombinazy. Apiksaban nie wywiera bezpośredniego wpływu na agregację płytek krwi, ale pośrednio hamuje agregację płytek wywołaną trombiną. Hamując czynnik Xa, apiksaban zapobiega wytwarzaniu trombiny i powstawaniu zakrzepu. Badania przedkliniczne apiksabanu na modelach zwierzęcych wykazały działanie przeciwzakrzepowe produktu w zapobieganiu zakrzepicy tętniczej i żylnej w dawkach, które prowadziły do zachowania hemostazy.

1 tabl. powl. zawiera 2,5 mg apiksabanu.

Inne określone stany po zabiegach chirurgicznych Z98.8

B01AF02 - Apixaban

Laktacja

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria B

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria B

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria B

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Wykaz B

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy podlega dodatkowemu monitorowaniu

Pacjentów i pracowników opieki zdrowotnej szczególnie zachęca się do zgłaszania wszelkich działań niepożądanych leków oznaczonych symbolem czarnego trójkąta tak, by możliwa była efektywna analiza wszystkich nowych informacji.

Brukselka, brokuły

Warzywa kapustne i inne produkty żywnościowe zawierające dużo witaminy K. Dochodzi do zwiększonego wchłaniania wit. K z przewodu pokarmowego spowodowanego zwiększona podażą tej witaminy. W wyniku interakcji wzrasta ryzyko powstania zakrzepów i innych powikłań: zator tętnicy płucnej lub zatorowość płucna, udar mózgu, zawał serca.