Wskazania
Ostre stany zagrożenia życia, takie jak wstrząs anafilaktyczny (po pierwszym wstrzyknięciu adrenaliny); obrzęk mózgu (jedynie w przypadku objawów ciśnienia śródczaszkowego potwierdzonych w tomografii komputerowej) spowodowany przez guz mózgu, zabiegi neurochirurgiczne, ropień mózgu, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; utrzymujące się płuco wstrząsowe (zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych, ang. Adult Respiratory Distress Syndrome-ARDS) po fazie ostrej; ciężki ostry atak astmy; zespół Waterhouse’a i Friderichsena; przełomy immunologiczne po przeszczepieniu narządu; toksyczny obrzęk płuc spowodowany inhalacją gazu drażniącego. W tych wskazaniach preparat jest stosowany w połączeniu z odpowiednim leczeniem podstawowym (np. uzupełnienie objętości płynów, leczenie zaburzeń sercowo-naczyniowych, podawanie antybiotyków, leczenie bólu itp.). W terapii zespołu Waterhouse’a i Friderichsena wskazane jest równoczesne podawanie mineralokortykosteroidów. Lek może być także stosowany w krótkotrwałym leczeniu w zaostrzeniach stwardnienia rozsianego. Lek może skrócić czas trwania zaostrzeń, ale nie wpływa na częstość ich występowania czy postęp utraty sprawności.
Dawkowanie
Na początku leczenia, w zależności od wskazania i sytuacji klinicznej, dawka pojedyncza w terapii ostrych stanów zagrożenia życia wynosi 250-1000 mg metyloprednizolonu i powyżej u dorosłych 4-20 mg/kg mc. u dzieci. W niektórych wskazaniach (np. przełomy immunologiczne odrzucenia przeszczepu) zaleca się podawanie dawek do 30 mg/kg mc. W zależności od stanu chorobowego, odstępy między wstrzyknięciami wynoszą od 30 min. do 24 h. Należy wybrać odpowiedni produkt, w zależności od zalecanej dawki. Wstrząs anafilaktyczny: 250-500 mg metyloprednizolonu (1-2 fiol. produktu w dawce 250 mg) w połączeniu ze zwykłą terapią podstawową/lekami stosowanymi jednocześnie. Ciężki ostry napad astmy: 250-500 mg metyloprednizolonu (1-2 fiol. produktu w dawce 250 mg) w połączeniu ze zwykłą terapią podstawową/lekami stosowanymi jednocześnie. Obrzęk mózgu (spowodowany przez guz mózgu, zabiegi neurochirurgiczne, ropień mózgu, bakteryjne zapalenie opon mózgowych): w leczeniu ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu początkowo podaje się 250-500 mg metyloprednizolonu (1-2 fiol. produktu w dawce 250 mg). W terapii podtrzymującej ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu albo łagodnego lub przewlekłego obrzęku mózgu na ogół podaje się 32-64 mg metyloprednizolonu 3x/dobę, przez kilka dni. W razie potrzeby należy stopniowo zmniejszać dawkę i przejść na leczenie doustne. Przełomy immunologiczne po przeszczepieniu narządu: wstrzykiwać dawki do 30 mg/kg mc. metyloprednizolonu, jednorazowo (u osoby dorosłej o mc. 60-70 kg dawka ta odpowiada 1-2 fiol. produktu w dawce 1000 mg), w połączeniu ze zwykłą terapią podstawową, przez kilka dni. Zespół Waterhouse'a i Friderichsena: początkowo 30 mg/kg mc. metyloprednizolonu; podawanie powtarza się w 4-6 dawkach przez 24-72 h, w połączeniu z intensywnym leczeniem podstawowym. Płuco wstrząsowe (zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych, ang. Adult Respiratory Distress Syndrome-ARDS): po ostrej fazie utrzymującego się ARDS podaje się dawki 1-2 mg/dobę/kg mc. metyloprednizolonu, w 4 dawkach podzielonych, do dawki 250 mg metyloprednizolonu co 6 h, przez kilka dni do tyg., ze stopniowym zmniejszaniem dawki, w zależności od przebiegu choroby. Toksyczny obrzęk płuc spowodowany inhalacją gazu drażniącego: natychmiast wstrzyknąć 1000 mg metyloprednizolonu (1 fiol. 1000 mg) doż. W razie potrzeby, powtórzyć po 6,12 i 24 h. 32 mg metyloprednizolonu podaje się dożylnie 3x/dobę, w następnych dwóch dniach. Następnie przez kolejne dwa dni podaje się 16 mg metyloprednizolonu dożylnie, 3x/dobę. Później zmniejsza się dawkę stopniowo i przechodzi na kortykosteroidy podawane drogą wziewną. Krótkotrwałe leczenie w zaostrzeniach stwardnienia rozsianego: 1000 mg metyloprednizolonu na dobę, podawane dożylnie przez 3 do maks. 5 kolejnych dni. Leczenie powinno rozpocząć się w ciągu 3-5 dni po wystąpieniu objawów klinicznych i obejmować również ochronę żołądka oraz profilaktykę przeciwzakrzepową. Należy uważnie monitorować ciśnienie krwi, poziom cukru we krwi i stężenie elektrolitów w osoczu. Podanie leku powinno nastąpić w godzinach porannych, ponieważ w ten sposób mniejsze jest prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń snu. Po zakończeniu terapii metyloprednizolonem podawanym doż., można wdrożyć 14-dniowy okres stopniowego zmniejszania dawki, stosując początkowo 80 mg metyloprednizolonu (lub dawkę równoważną), podanego doustnie. Biorąc pod uwagę znany profil działań niepożądanych, zaleca się podanie pierwszej dawki w szpitalu.
Uwagi
Roztwór podaje się we wstrzyknięciu doż. lub w inf. doż. Ze względu na niepewne warunki wchłaniania, wstrzyknięcie domięśniowe należy wybierać jedynie wyjątkowo, w przypadkach gdy brak możliwości podania dożylnego. Wstrzyknięcie dożylne należy przeprowadzać powoli. W celu przygotowania gotowego do użycia roztworu do wstrzyknięcia dożylnego, należy wstrzyknąć załączony rozpuszczalnik (wodę do wstrzykiwań) do fiol. z proszkiem bezpośrednio przed użyciem i wstrząsać do rozpuszczenia. W celu przygotowania inf. produkt należy najpierw rozpuścić w warunkach aseptycznych, zgodnie z powyższą instrukcją, a następnie zmieszać z 5% roztw. glukozy, 0,9% roztw. chlorku sodowego lub roztw. Ringera. Podczas przygotowywania mieszanin z roztworami do inf., należy unikać zanieczyszczenia drobnoustrojami. Wstrzyknięcia i inf. należy wykonywać w warunkach ściśle aseptycznych. Należy unikać podawania razem z innymi produktami leczniczymi wymieszanymi w strzykawce, ponieważ w innym razie mogłoby dojść do wytrącania się. Z tego samego powodu produktu nie należy dodawać do roztw. do inf. innych niż wyszczególnione, ani wstrzykiwać do przewodu do inf. Roztwory do wstrzykiwań produktu przygotowane przez rozpuszczenie proszku w dołączonej ilości wody do wstrzykiwań należy w każdym przypadku użyć w ciągu 24 h. Mieszaniny do inf. w 5% roztw. glukozy, 0,9% roztw. chlorku sodowego i roztw. Ringera muszą być użyte w ciągu 8 h. Czas trwania leczenia z użyciem produktu zależy od indywidualnej sytuacji klinicznej i zwykle trwa tylko kilka dni. Po dłuższym leczeniu, szczególnie z użyciem względnie dużych dawek, stosowania produktu nie należy przerywać nagle, ale stopniowo.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na metyloprednizolon bursztynianu sodu, inne glikokortykosteroidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
W przypadkach ciężkich zakażeń, podanie produktu jest wskazane tylko z jednoczesnym stosowaniem specyficznego leczenia przeciwdrobnoustrojowego. W poniższych chorobach leczenie produktem należy rozpoczynać jedynie po starannej analizie korzyści i ryzyka oraz, o ile to potrzebne, z zastosowaniem celowanego leczenia przeciwdrobnoustrojowego: ostre zakażenia wirusowe (np. półpasiec, opryszczka, ospa wietrzna, opryszczkowe zapalenie rogówki), przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu na obecność HBsAg, około 8 tyg. przed i do 2 tyg. po szczepieniu ochronnym z użyciem żywych szczepionek, układowe grzybice i zarażenia pasożytnicze (np. amebioza, zarażenia nicieniami), choroba Heinego-Medina, zajęcie węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy, ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne, gruźlica w wywiadzie (uwaga na reaktywację!). Produkt wolno stosować tylko jednocześnie z lekami chroniącymi przed gruźlicą oraz pod ścisłym nadzorem klinicznym. Przed rozpoczęciem podawania leku poprzez inf., należy wykluczyć występowanie zakażenia, a zastosowanie leku powinno być poddane uważnej ocenie pod kątem korzyści i ryzyka. Biorąc pod uwagę znany profil działań niepożądanych, zaleca się podanie pierwszej dawki w szpitalu. Ponadto w poniższych przypadkach leczenie produktem należy rozpoczynać jedynie po starannej analizie korzyści i ryzyka oraz, o ile to potrzebne, z zastosowaniem odpowiedniego leczenia: owrzodzenie żołądka i jelit, ciężka osteoporoza, nadciśnienie tętnicze trudne do wyrównania, cukrzyca trudna do wyrównania, choroby psychiczne (także w wywiadzie), jaskra z wąskim i z otwartym kątem przesączania, owrzodzenia i uszkodzenia rogówki. Ze względu na ryzyko perforacji jelit z zapaleniem otrzewnej, produkt można stosować tylko po starannej analizie korzyści i ryzyka oraz pod ścisłą kontrolą w następujących przypadkach: ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego z ryzykiem perforacji, z ropniami albo ropnymi zapaleniami, zapalenie uchyłków jelita, przetoki między jelitami (bezpośrednio po zabiegach chirurgicznych). U pacjentów przyjmujących duże dawki glikokortykosteroidów mogą nie występować objawy przedmiotowe podrażnienia otrzewnej po perforacji żołądka lub jelit. Podczas leczenia produktem należy regularnie monitorować zmiany metaboliczne u chorych na cukrzycę. Należy uwzględnić, że może być wymagane podawanie większej dawki insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych. Podczas terapii produktem u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym należy regularnie monitorować ciśnienie tętnicze krwi. Należy starannie monitorować pacjentów z ciężką niewydolnością serca, ponieważ może dojść do pogorszenia tego stanu. Podczas stosowania produktu może początkowo nastąpić pogorszenie współistniejącej miastenii do wystąpienia przełomu miastenicznego. Terapia produktem może maskować objawy współistniejącego lub rozwijającego się zakażenia, a przez to utrudnić rozpoznanie. Ze względu na działanie immunosupresyjne, leczenie glikokortykosteroidami może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażenia patogenami, które w innych okolicznościach rzadko wywołują zakażenia (tak zwane patogeny oportunistyczne). Zasadniczo możliwe jest szczepienie szczepionkami inaktywowanymi. Należy jednak brać pod uwagę, że reakcja odpornościowa, a przez to skuteczność szczepienia, mogą być obniżone podczas stosowania większych dawek kortykosteroidów. Dlatego szczepienie nie jest wskazane u pacjentów otrzymujących leczenie podtrzymujące z zastosowaniem większych dawek (z wyjątkiem leczenia substytucyjnego). W razie podawania dużych dawek należy zapewnić wystarczającą podaż potasu i ograniczone przyjmowanie sodu oraz monitorować stężenia potasu w surowicy krwi. Niektóre choroby wirusowe (ospa wietrzna, odra) mogą przebiegać szczególnie ciężko, a w niektórych przypadkach nawet zagrażać życiu, u pacjentów leczonych glikokortykosteroidami. Ryzyko dotyczy zwłaszcza dzieci w stanie immunosupresji oraz pacjentów, u których nie potwierdzono przebytej ospy wietrznej i odry w wywiadzie. W przypadku kontaktu tych pacjentów z osobami chorymi na odrę, ospę wietrzną lub półpasiec podczas terapii produktem, należy zastosować leczenie zapobiegawcze, o ile jest to właściwe. Po rozpoczęciu terapii pulsowej dużymi dawkami metyloprednizolonu (ponad 500 mg) podawanego dożylnie, zgłaszano zaburzenia rytmu serca i/lub zapaść krążeniową i/lub zatrzymanie akcji serca, nawet u pacjentów, u których nie rozpoznano chorób serca. Dlatego też zaleca się ścisłą kontrolę lekarską podczas leczenia oraz przez kilka dni po zakończeniu terapii. Podczas lub po dożylnym podaniu dużych dawek metyloprednizolonu może wystąpić bradykardia, niekoniecznie związana z szybkością lub czasem trwania podawania produktu. Produkt jest produktem leczniczym przeznaczonym do krótkotrwałego stosowania. Jeżeli lek nie jest stosowany według zaleceń, ale długotrwale, należy przestrzegać dalszych ostrzeżeń i środków ostrożności, opisywanych w odniesieniu do produktów leczniczych zawierających glikokortykosteroidy, przeznaczonych do długotrwałego stosowania. U dzieci produkt należy stosować wyłącznie po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka, ze względu na to, że metyloprednizolon może hamować wzrost. Podczas długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami należy regularnie monitorować wzrost dziecka. Podczas długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami zaleca się regularne kontrole lekarskie (w tym badania okulistyczne co 3 m-ce). W szczególnych sytuacjach stresu (choroby gorączkowe, wypadek, operacja, poród, itp.) podczas terapii glikokortykosteroidami może być wymagane przejściowe zwiększenie dawki. Ze względu na ewentualne ryzyko w sytuacjach stresu, pacjent przyjmujący produkt długotrwale powinien otrzymać specjalną kartę identyfikacyjną, informującą o przyjmowaniu glikokortykosteroidów. W zależności od czasu trwania i dawkowania produktu, można się spodziewać niekorzystnego wpływu na metabolizm wapnia, z tego powodu zaleca się zapobieganie osteoporozie. Dotyczy to szczególnie pacjentów z współistnieniem czynników ryzyka, takich jak obciążenie rodzinne, starszy wiek, okres po menopauzie, niewystarczające spożycie białka i wapnia, palenie dużej ilości tytoniu, nadmierne spożycie alkoholu i brak wysiłku fizycznego. Zapobieganie obejmuje spożywanie wystarczających ilości wapnia i wit. D oraz wysiłek fizyczny. W razie współistnienia osteoporozy należy rozważyć przyjmowanie dodatkowego leku. Po zakończeniu lub przerwaniu długotrwałego leczenia, należy uwzględnić następujące zagrożenia: nasilenie lub nawrót choroby podstawowej, ostra niewydolność kory nadnerczy (w szczególności w sytuacjach stresu, np. podczas zakażeń, po wypadkach, podczas nasilonego obciążenia fizycznego), zespół z odstawienia po przerwaniu stosowania kortyzonu.Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których występują zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub którzy mogą być skłonni do ich występowania. W przypadkach niedoczynności tarczycy lub marskości wątroby mogą być wystarczające względnie małe dawki lub może być konieczne zmniejszenie dawki. Należy zapewnić ścisły nadzór lekarski.Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe: cykliczne, przerywane podawanie metyloprednizolonu droga dożylną (zazwyczaj w dawce początkowej wynoszącej ≥1 g/dobę), może spowodować wywołane przez lek uszkodzenie wątroby, w tym ostre zapalenie wątroby lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zgłaszano rzadko występujące przypadki hepatotoksyczności. Objawy mogą wystąpić po kilku tyg. lub później. W większości przypadków zdarzenia niepożądane ustępowały po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja. Przyjmowanie produktu może spowodować wystąpienie dodatnich wyników testów na obecność substancji dopingowych. Poza tym stosowanie produktu jako substancji dopingowej może stanowić zagrożenie dla zdrowia. Dawka 250 mg zawiera poniżej 1 mmol (23 mg) sodu na 1 fiol., co oznacza, że jest zasadniczo „wolny od sodu”. Dawka 1000 mg zawiera 2,9 mmol (67,6 mg) sodu. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów stosujących dietę z kontrolowaną ilością sodu (niska zawartość sodu/chlorku sodu). Podczas leczenia produktem pewne działania niepożądane, takie jak pogorszenie ostrości wzroku (z powodu zaćmy lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego), zawroty głowy lub bóle głowy mogą w rzadkich przypadkach upośledzać zdolność, na przykład do udziału w ruchu drogowym lub obsługiwania maszyn, jak również wykonywania czynności bez bezpiecznego umocowania.
Interakcje
Wpływ na działanie produktu. Nasilenie działania: estrogeny (np. hamujące owulację): może wystąpić nasilenie działania kortykosteroidów. Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów. Diltiazem: stężenie metyloprednizolonu w osoczu może ulec zwiększeniu (z powodu zahamowania CYP3A4 i glikoproteiny P). W pierwszym okresie leczenia należy zatem prowadzić dokładną kontrolę lekarską. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu. Osłabienie działania: produkty lecznicze pobudzające CYP3A4, takie jak ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, barbituran i prymidon: może wystąpić osłabienie działania kortykosteroidów. Adrenalina: może nastąpić przyśpieszenie metabolizmu glikokortykosteroidów, co może zmniejszyć ich skuteczność. Wpływ produktu na działanie innych produktów leczniczych. Nasilenie działania - inhibitory ACE: zwiększone ryzyko zmian morfologii krwi. Glikozydy nasercowe: niedobór potasu może nasilać działanie glikozydów. Leki moczopędne nasilające wydalanie sodu oraz leki przeczyszczające: może dojść do nasilenia wydalania potasu. NLPZ, salicylany i indometacyna: może nastąpić zwiększenie ryzyka owrzodzeń i krwawień z przewodu pokarmowego. Niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie prążkowane: zwiotczenie mięśni może być wydłużone. Atropina, inne leki antycholinergiczne: możliwe jest dodatkowe zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego podczas równoczesnego podawania produktu. Chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina: istnieje zwiększone ryzyko miopatii i kardiomiopatii. Cyklosporyna: stężenia cyklosporyny we krwi mogą być zwiększone: istnieje zwiększone ryzyko drgawek mózgowych. Osłabienie działania - leki przeciwcukrzycowe: działanie obniżające stężenie glukozy we krwi może być osłabione. Pochodne kumaryny: działanie antykoagulantów może być osłabione. Prazykwantel: kortykosteroidy mogą obniżać stężenia prazykwantelu we krwi. Somatotropina: działanie somatotropiny, szczególnie w większych dawkach, może być osłabione. Protyrelina: zwiększenie stężenia TSH po podaniu protyreliny może być obniżone. Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: reakcje skórne w testach alergicznych mogą być zahamowane.
Ciąża i laktacja
Nie ma wystarczających danych dotyczących wpływu na płodność z badań u zwierząt. Podczas ciąży, szczególnie w okresie pierwszych 3 m-cy, leczenie należy rozpoczynać po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania metyloprednizolonu podczas ciąży są niewystarczające. W badaniach na zwierzętach metyloprednizolon powodował rozszczepienie podniebienia. Rozważa się możliwość zwiększenia ryzyka rozwoju rozszczepienia ust u płodów ludzkich, spowodowanego podawaniem glikokortykosteroidów podczas I trymestru ciąży. W razie długotrwałego leczenia nie można wykluczyć zaburzeń wzrostu wewnątrzmacicznego. Leczenie pod koniec ciąży może prowadzić do zaniku nadnerczy u płodów, co z kolei może wymagać leczenia substytucyjnego ze stopniowym zmniejszaniem dawki u noworodków. Glikokortykosteroidy przenikają do mleka kobiecego w małych ilościach. Zwykle ekspozycja noworodka odpowiada poniżej jednej setnej dawki w krążeniu układowym u matki karmiącej piersią. Podczas stosowania większych dawek albo długotrwałego leczenia należy unikać karmienia piersią.
Działania niepożądane
Działania niepożądane zostały wymienione bez uwzględnienia częstości występowania. Częstość nie mogła zostać obliczona na podstawie danych. W zależności od czasu trwania leczenia i dawki mogą wystąpić działania niepożądane. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: leukocytoza (początkowo, odwracalna w przebiegu leczenia), limfopenia, eozynopenia, policytemia, skłonność do trombocytozy. Zaburzenia układu immunologicznego: ciężkie reakcje anafilaktyczne z zapaścią krążeniową, zatrzymaniem akcji serca, zaburzeniami rytmu serca, skurczem oskrzeli i/lub obniżeniem/podwyższeniem ciśnienia tętniczego krwi. Ze względu na to, że produkt może powodować reakcje alergiczne, prowadzące nawet do wstrząsu anafilaktycznego, u pacjentów ze skazą alergiczną (np. astmą oskrzelową), należy zapewnić łatwą dostępność leków do terapii ratunkowej (np. adrenalina, wlew, sztuczna wentylacja). Osłabienie obrony immunologicznej ze zwiększeniem ryzyka zakażenia (niektóre choroby wirusowe, takie jak ospa wietrzna, opryszczka albo - podczas wiremii - półpasiec, mogą mieć ciężki przebieg, nawet prowadzący do zgonu), maskowanie zakażeń, ujawnienie zakażeń utajonych, reakcje alergiczne. Zaburzenia endokrynologiczne: zahamowanie czynności nadnerczy lub ich zanik i wywołanie zespołu Cushinga (typowe objawy: twarz księżycowata, otyłość tułowia i nadmiar płynów ustrojowych), zahamowanie wzrostu dzieci, zaburzenia wydzielania hormonów płciowych (brak miesiączki, hirsutyzm, zaburzenia wzwodu). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: lipomatoza nadtwardówkowa, nasierdzia lub śródpiersia. Zatrzymanie sodu, któremu towarzyszą obrzęki, zwiększenie wydalania potasu, któremu może towarzyszyć hipokaliemia (należy zwrócić uwagę na ryzyko zaburzeń rytmu), obniżenie tolerancji glukozy, cukrzyca, hipercholesterolemia i hipertriglicerydemia, nasilenie rozkładu białka. Zaburzenia psychiczne: ciężkie depresje, drażliwość, zmiany osobowości, zmiany nastroju, euforia, zwiększenie motywacji i apetytu, psychozy, zaburzenia snu. Zaburzenia układu nerwowego: rzekomy guz mózgu (szczególnie u dzieci), pojawienie się objawów ukrytej padaczki i zwiększenie skłonności do drgawek w padaczce z objawami, zawroty głowy, bóle głowy. Zaburzenia oka: centralna retinopatia surowicza, zaćma (szczególnie zaćma tylna podtorebkowa), jaskra, pogorszenie objawów wrzodu rogówki, nasilenie wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych zapaleń oka. Zaburzenia serca: zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie akcji serca, nasilenie się zastoju w płucach w przebiegu niewydolności lewokomorowej. Zaburzenia naczyniowe: zapaść naczyniowa, nadciśnienie tętnicze, zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy, zdarzenia zakrzepowe, zapalenie naczyń (także jako zespół z odstawienia po długotrwałym leczeniu). Zaburzenia żołądka i jelit: wrzody żołądka i jelit z ryzykiem perforacji (na przykład z zapaleniem otrzewnej), krwawienie z żołądka lub jelit, zapalenie trzustki, dolegliwości w nadbrzuszu. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: czerwone rozstępy, zanik, teleangiektazja, zwiększona łamliwość naczyń włosowatych, wybroczyny, krwawienie skórne na pewnym obszarze, wylewy krwi, nadmierne owłosienie, trądzik steroidowy, opóźnienie gojenia się ran, zapalenie skóry (wokół ust) podobne do trądzika różowatego, zmiany pigmentacji skóry, reakcje nadwrażliwości, takie jak wysypki wywołane przez leki. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: zanik i osłabienie mięśni, w przypadku miastenii odwracalne zwiększenie osłabienia mięśni skutkujące wystąpieniem przełomu miastenicznego, wywołanie ostrej miopatii w przypadku równoczesnego podawania niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie szkieletowe, osteoporoza (zależna od dawki, możliwa także podczas krótkotrwałego stosowania), w ciężkich przypadkach prowadząca do ryzyka złamań kości, jałowe martwice kości (głowy kości ramiennej i głowy kości udowej), zerwanie ścięgna. Zbyt szybkie zmniejszanie dawki po długotrwałym leczeniu może powodować dolegliwości, takie jak ból mięśni i stawów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: wstrzyknięcie w tkankę tłuszczową może powodować miejscowy zanik tkanki tłuszczowej. Badania diagnostyczne: zwiększenie mc.
Przedawkowanie
Nie jest znany żaden przypadek zatrucia produktem. Ze względu na jego właściwości dotyczące ostrej toksyczności nie należy się spodziewać wystąpienia zatrucia. Jednakże, w bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić ostre reakcje nadwrażliwości, podobnie jak w przypadku innych glikokortykosteroidów, w niektórych przypadkach prowadzące nawet do wstrząsu. W takim przypadku należy natychmiast podjąć czynności ratunkowe.
Działanie
W zależności od dawki, metyloprednizolon ma wpływ na metabolizm prawie wszystkich tkanek. Pod względem fizjologii, działanie to ma podstawowe znaczenie dla utrzymania homeostazy organizmu w spoczynku oraz podczas wysiłku, jak również w regulowaniu aktywności układu immunologicznego.
Skład
1 fiol. proszku zawiera 331,48 mg lub 1325,92 mg metyloprednizolonu sodu bursztynianu, równoważnego 250 mg lub 1000 mg metyloprednizolonu.
Grejpfrut
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C
Wykaz B
