Wskazania
Rak piersi. Lek w połączeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem wskazany jest w leczeniu uzupełniającym u pacjentów z: operacyjnym rakiem piersi z przerzutami do węzłów chłonnych, operacyjnym rakiem piersi bez przerzutów do węzłów chłonnych. Leczenie uzupełniające u pacjentów z operacyjnym rakiem piersi bez przerzutów do węzłów chłonnych powinno być ograniczone do pacjentów kwalifikujących się do otrzymania chemioterapii zgodnie z międzynarodowymi kryteriami dotyczącymi leczenia wczesnego raka piersi. Lek w skojarzeniu z doksorubicyną jest wskazany w leczeniu miejscowo zaawansowanego raka piersi lub raka piersi z przerzutami u pacjentów, którzy nie otrzymywali poprzednio cytotoksycznych produktów leczniczych w tym wskazaniu. Lek w monoterapii jest wskazany w leczeniu pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu uprzednio stosowanych cytotoksycznych produktów leczniczych. Poprzednie leczenie powinno zawierać antracykliny lub alkilujący produkt leczniczy. Lek w połączeniu z trastuzumabem wskazany jest w leczeniu raka piersi z przerzutami u pacjentów, u których guzy wykazują nadekspresję genu HER2 i którzy uprzednio nie otrzymywali chemioterapii w leczeniu przerzutów. Lek w skojarzeniu z kapecytabiną jest wskazany w leczeniu pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu uprzednio stosowanej chemioterapii. Poprzednie leczenie powinno zawierać antracykliny. Niedrobnokomórkowy rak płuc. Lek jest wskazany w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami, po niepowodzeniu uprzednio stosowanej chemioterapii. Lek w skojarzeniu z cisplatyną jest wskazany w leczeniu pacjentów z nieresekcyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca, miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, u pacjentów, którzy nie otrzymywali poprzednio chemioterapii w tym wskazaniu. Rak gruczołu krokowego. Lek w połączeniu z prednizonem lub prednizolonem wskazany jest do leczenia pacjentów z hormononiezależnym rakiem gruczołu krokowego z przerzutami. Gruczolakorak żołądka. Lek w połączeniu z cisplatyną i 5-FU wskazany jest w leczeniu gruczolakoraka żołądka z przerzutami, w tym gruczolakoraka wpustu żołądka u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej chemioterapii w celu leczenia przerzutów. Rak głowy i szyi. Lek w połączeniu z cisplatyną i 5-FU jest wskazany do leczenia indukcyjnego pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem płaskonabłonkowym głowy i szyi.
Dawkowanie
W przypadku raka piersi, niedrobnokomórkowego raka płuc, raka żołądka oraz raka głowy i szyi o ile nie ma przeciwwskazań, może być zastosowana premedykacja składająca się z doustnego kortykosteroidu, takiego jak deksametazon w dawce 16 mg/dobę (np. 8 mg 2x/dobę) przez 3 dni, zaczynając 1 dzień przed rozpoczęciem podawania docetakselu. W przypadku opornego na kastrację raka gruczołu krokowego z przerzutami, jeśli równocześnie podawane są prednizon lub prednizolon, zalecanym schematem premedykacji jest doustnie podawany deksametazon w dawce 8 mg 12 h, 3 h i 1 h przed wlewem docetakselu. W przypadku raka gruczołu krokowego wrażliwego na hormony z przerzutami, niezależnie od jednoczesnego stosowania prednizonu lub prednizolonu, zalecanym schematem premedykacji jest doustny deksametazon w dawce 8 mg 12 h, 3 h i 1 h przed infuzją docetakselu. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej, można profilaktycznie podać G-CSF. Docetaksel podaje się w postaci jednogodzinnego wlewu, raz/3 tyg. Rak piersi. W leczeniu uzupełniającym operacyjnego raka piersi z przerzutami i bez przerzutów do węzłów chłonnych zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc., podawana 1 h po doksorubicynie w dawce 50 mg/m2 pc. i cyklofosfamidzie w dawce 500 mg/m2 pc., co 3 tyg., przez 6 cykli (schemat leczenia TAC). W przypadku leczenia pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami, zalecana dawka docetakselu wynosi 100 mg/m2 pc. w monoterapii. W leczeniu pierwszego rzutu, docetaksel w dawce 75 mg/m2 pc. stosuje się w skojarzeniu z doksorubicyną (50 mg/m2 pc.). W połączeniu z trastuzumabem, zalecana dawka docetakselu wynosi 100 mg/m2 pc. co 3 tyg., z trastuzumabem podawanym co tydzień. W badaniach głównych po pierwszej dawce trastuzumabu podawano następnego dnia pierwszy wlew docetakselu. Kolejne dawki docetakselu podawano natychmiast po zakończeniu wlewu trastuzumabu, jeśli podana poprzednio dawka trastuzumabu była dobrze tolerowana. Dawka i sposób podawania trastuzumabu, patrz: ChPL trastuzumabu. W skojarzeniu z kapecytabiną, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. co 3 tyg., jednocześnie z kapecytabiną w dawce 1250 mg/m2 pc. 2x/dobę (w ciągu 30 min po jedzeniu) przez 2 tyg., a następnie 1 tydz. przerwy. W celu obliczenia dawki kapecytabiny w przeliczeniu na pc. - patrz ChPL zawierającego kapecytabinę. Niedrobnokomórkowy rak płuc. U pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, którzy dotychczas nie byli poddawani chemioterapii zalecany schemat dawkowania to docetaksel w dawce 75 mg/m2 pc. jednocześnie z cisplatyną podawaną w dawce 75 mg/m2 pc. przez 30-60 min. U pacjentów po niepowodzeniu poprzednio stosowanej chemioterapii produktami platyny, zalecana dawka to 75 mg/m2 pc. docetakselu w monoterapii. Rak gruczołu krokowego. Oporny na kastrację rak gruczołu krokowego z przerzutami. Zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. Równocześnie podaje się doustnie 5 mg prednizonu lub prednizolonu, 2x/dobę. Hormonowrażliwy rak gruczołu krokowego z przerzutami. Zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 co 3 tyg. przez 6 cykli. Prednizon lub prednizolon 5 mg doustnie 2x/dobę można podawać w sposób ciągły. Gruczolakorak żołądka. Zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. Lek podaje się w postaci wlewu, trwającego 1 h. Następnie podaje się cisplatynę w dawce 75 mg/m2 pc. w postaci wlewu trwającego od 1 do 3 h (oba leki podaje się wyłącznie w 1. dobie). W kolejnych dniach podaje się 5-fluorouracyl w dawce 750 mg/m2 pc., w postaci ciągłego wlewu, trwającego 24 h, przez 5 dni. Pierwszą dawkę podaje się po zakończeniu wlewu cisplatyny. Cykle terapii powtarza się co 3 tyg. Pacjenci muszą otrzymywać premedykację, obejmującą leki przeciwwymiotne oraz być odpowiednio nawodnieni przed podaniem cisplatyny. Należy profilaktycznie podawać G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na krew i układ krwiotwórczy (patrz ChPL). Rak głowy i szyi. Pacjenci muszą otrzymać leki przeciwwymiotne jako premedykację. Konieczne jest także odpowiednie nawodnienie (przed i po podaniu cisplatyny). Wskazane jest profilaktyczne stosowanie G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na układ krwiotwórczy. Wszyscy pacjenci uczestniczący w badaniach klinicznych TAX 323 i TAX 324 otrzymywali profilaktycznie antybiotyki. Chemioterapia indukcyjna, a następnie radioterapia (TAX 323). Zalecana dawka leku docetakselu w leczeniu indukcyjnym nieoperacyjnego miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (ang. SCCHN) wynosi 75 mg/m2 pc. w postaci wlewu trwającego 1 h, a następnie podanie cisplatyny w dawce 75 mg/m2 pc. w pierwszej dobie cyklu terapii. Następnie podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 750 mg/m2 pc. na dobę, przez pięć dni. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 4 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać radioterapię. Chemioterapia indukcyjna, a następnie chemioradioterapia (TAX 324). W leczeniu indukcyjnym miejscowo zaawansowanego raka (guz nie nadający się do wycięcia, małe prawdopodobieństwo wyleczenia operacyjnego, próba zachowania narządu) płaskonabłonkowego głowy i szyi (ang. SCCHN), zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. w postaci wlewu trwającego 1 h w pierwszej dobie, a następnie cisplatyna w dawce 100 mg/m2 pc. we wlewie trwającym od 30 min. do 3 h. Następnie podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 1000 mg/m2 pc./dobę, od pierwszej do 4 doby. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 3 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać chemioradioterapię. Zmiany dawek cisplatyny oraz 5-fluorouracylu przedstawiono w odpowiednich charakterystykach produktu leczniczego. Dostosowanie dawki w trakcie leczenia. Ogólne. Docetaksel można podawać, jeśli liczba neutrofilów wynosi ≥1500 komórek/mm3. U pacjentów, u których podczas leczenia docetakselem wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii, z liczbą neutrofilów < 500 komórek/mm3 przez okres dłuższy niż 1 tydz. i wystąpiły ciężkie lub masywne odczyny skórne lub objawy ciężkiej neuropatii obwodowej, dawkę docetakselu należy zmniejszyć ze 100 mg/m2 pc. do 75 mg/m2 pc. i/lub z 75 mg/m2 pc. do 60 mg/m2 pc. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki leku do 60 mg/m2 pc. objawy powyższe utrzymują się, leczenie należy przerwać. Leczenie uzupełniające w raku piersi. U pacjentów otrzymujących docetaksel, doksorubicynę i cyklofosfamid (TAC) w leczeniu uzupełniającym raka piersi, należy rozważyć pierwotną profilaktykę z zastosowaniem G-CSF. U pacjentów, u których wystąpiła gorączka neutropeniczna i/lub zakażenie z neutropenią, należy zmniejszyć dawkę docetakselu do 60 mg/m2 pc. we wszystkich kolejnych cyklach. U pacjentów, u których występowało zapalenie jamy ustnej w stopniu 3. lub 4. należy zmniejszyć dawkę leku do 60 mg/m2 pc. W skojarzeniu z cisplatyną. U pacjentów, którym podano początkową dawkę docetakselu 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z cisplatyną i u których najmniejsza liczba płytek krwi oznaczona podczas poprzedniego kursu chemioterapii wynosiła <25 000 komórek/mm3, lub u pacjentów, u których wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii, lub u pacjentów z ciężką niehematologiczną toksycznością w późniejszych cyklach, należy w kolejnych cyklach zmniejszyć dawkę leku do 65 mg/m2 pc. Dostosowanie dawki cisplatyny, patrz odpowiednie ChPL. W leczeniu skojarzonym z kapecytabiną. Modyfikacja dawki kapecytabiny - patrz ChPL zawierającego kapecytabinę. U pacjentów, u których wystąpił po raz pierwszy 2. stopień toksyczności, który utrzymywał się w czasie następnego cyklu leczenia docetaksel/kapecytabina, należy opóźnić leczenie do momentu powrotu do stopnia 0-1 i kontynuować leczenie dawkami początkowymi. U pacjentów, u których wystąpił po raz drugi 2. stopień toksyczności lub po raz pierwszy 3. stopień toksyczności, podczas któregokolwiek cyklu leczenia, należy opóźnić leczenie aż do powrotu do stopnia 0-1, a następnie kontynuować leczenie docetakselem w dawce 55 mg/m2 pc. W przypadku wystąpienia po raz kolejny któregokolwiek stopnia toksyczności lub w przypadku wystąpienia 4. stopnia toksyczności, trzeba przerwać podawanie docetakselu. Dostosowanie dawki trastuzumabu, szczegóły patrz ChPL trastuzumabu. Leczenie skojarzone z cisplatyną i 5-fluorouracylem. W razie wystąpienia neutropenii z gorączką, przedłużającej się neutropenii albo zakażenia z neutropenią, pomimo podawania G-CSF, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m2 pc. Gdyby pojawiały się kolejne epizody neutropenii z powikłaniami, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 60 do 45 mg/m2 pc. W razie stwierdzenia małopłytkowości 4. stopnia, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m2 pc. W następnych cyklach nie należy pacjentom podawać docetakselu do czasu, aż liczba neutrofilów nie zwiększy się do >1500 komórek/mm3 i płytek do >100 000 komórek/mm3. W razie utrzymywania się działania toksycznego na układ krwiotwórczy, należy całkowicie zakończyć stosowanie docetakselu. Zalecane modyfikacje dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności u pacjentów przyjmujących docetaksel w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem (5-FU). Biegunka 3. stopnia: pierwszy epizod: zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, drugi epizod: zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%. Biegunka 4. stopnia: pierwszy epizod - zmniejszyć dawki docetakselu i 5-FU o 20 %, drugi epizod: przerwać terapię. Zapalenie jamy ustnej/zapalenie błony śluzowej 3. stopnia: pierwszy epizod: zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, drugi epizod: przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, trzeci epizod: zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%. Zapalenie jamy ustnej/zapalenie błony śluzowej 4. stopnia: pierwszy epizod: przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, drugi epizod: zmniejszyć dawkę docetakselu o 20 %. Informacje na temat dostosowania dawki cisplatyny i 5-fluorouracylu, patrz ChPL tych produktów leczniczych. W gł. badaniach klinicznych SCCHN, u pacjentów z neutropenią z powikłaniami (w tym neutropenią utrzymującą się długo, z gorączką neutropeniczną lub zakażeniem), zaleca się stosowanie G-CSF w celu uzyskania najlepszego działania ochronnego (np. w dobach 6 -15), we wszystkich kolejnych cyklach. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Na podstawie danych farmakokinetycznych uzyskanych po podaniu docetakselu w dawce 100 mg/m2 pc. stosowanego w monoterapii u pacjentów, u których wystąpiło zwiększenie aktywności aminotransferaz alaninowej i/lub asparaginowej [AlAT i/lub AspAT] w surowicy krwi >1,5-krotnej wartości górnej granicy normy (GGN) i zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej w surowicy >2,5-krotnej wartości GGN, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy >GGN i/lub ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >3,5-krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej >6-krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku i lek należy stosować ściśle zgodnie z zaleceniem. W gł. badaniu klinicznym, dotyczącym stosowania docetakselu w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) >1,5-krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny >GGN, było kryterium wykluczenia z udziału w badaniu. Nie zaleca się zmniejszenia dawki w tej grupie pacjentów i nie należy podawać docetakselu, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z niewydolnością wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności docetakselu w leczeniu raka nosogardzieli u dzieci w wieku od 1. m-ca życia do <18 lat. Stosowanie docetakselu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe we wskazaniach: rak piersi, niedrobnokomórkowy rak płuc, rak gruczołu krokowego, gruczolakorak żołądka i rak głowy i szyi, wyłączając mało zróżnicowanego raka nosogardzieli typu II i III. Pacjenci w podeszłym wieku. Z analizy populacyjnych danych farmakokinetycznych wynika, że nie ma szczególnych zaleceń dotyczących stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów ≥60 lat leczonych docetakselem w skojarzeniu z kapecytabiną, zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 75% dawki zalecanej (patrz: charakterystyka produktu leczniczego zawierającego kapecytabinę).
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Pacjenci z liczbą neutrofilów <1500 komórek/mm3. Pacjenci z ciężką niewydolnością wątroby. Obowiązują także przeciwwskazania do stosowania innych produktów leczniczych, podawanych w leczeniu skojarzonym z docetakselem.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
W przypadku raka piersi i niedrobnokomórkowego raka płuc, premedykacja składająca się z kortykosteroidów, o ile nie są przeciwwskazane, np. deksametazon w dawce 16 mg/dobę (dawka 8 mg 2x/dobę) podawany doustnie przez 3 dni zaczynając od 1 dnia poprzedzającego podanie docetakselu, może zmniejszyć częstość występowania i nasilenie zatrzymania płynów w organizmie oraz nasilenie reakcji nadwrażliwości. W przypadku raka gruczołu krokowego premedykację stanowi doustne podanie 8 mg deksametazonu, 12 h, 3 h i 1 h przed wlewem docetakselu. Neutropenia jest najczęściej występującym działaniem niepożądanym po podaniu docetakselu. Najmniejsza liczba neutrofilów występowała po około 7 dniach od rozpoczęcia leczenia, ale okres ten może być krótszy u pacjentów uprzednio intensywnie leczonych chemioterapią. Podczas leczenia docetakselem zaleca się częste wykonywanie badania morfologii krwi. Można zastosować kolejny cykl leczenia docetakselem u pacjenta, jeśli liczba neutrofilów osiągnie wartość ≥1500 komórek/mm3. W przypadku ciężkiej neutropenii (<500 komórek/mm3 przez ≥7 dni) podczas leczenia docetakselem zalecane jest zmniejszenie dawki produktu leczniczego w kolejnych cyklach leczenia lub rozpoczęcie odpowiedniego leczenia objawowego. Częstość występowania gorączki neutropenicznej i zakażenia z neutropenią była mniejsza u pacjentów leczonych docetakselem w skojarzeniu z cisplatyną i 5-FU jeśli podawano im profilaktycznie G-CSF. Pacjenci leczeni docetakselem z cisplatyną i 5-FU (ang. TCF) powinni otrzymywać profilaktycznie G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka neutropenii z powikłaniami (gorączka neutropeniczna, przedłużająca się neutropenia lub zakażenie z neutropenią). Pacjenci otrzymujący schemat leczenia TCF powinni być ściśle monitorowani. U pacjentów leczonych docetakselem w skojarzeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem (TAC), częstość występowania gorączki neutropenicznej i/lub zakażenia z neutropenią była mniejsza, gdy pacjenci otrzymywali pierwotną profilaktykę z zastosowaniem G-CSF. U pacjentów z rakiem piersi, otrzymujących leczenie uzupełniające schematem TAC, należy rozważyć zastosowanie pierwotnej profilaktyki G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka neutropenii z powikłaniami (gorączka neutropeniczna, przedłużająca się neutropenia lub zakażenie z neutropenią). Pacjenci otrzymujący schemat leczenia TAC powinni być ściśle monitorowani. Należy dokładnie obserwować, czy u pacjenta nie występują reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza w trakcie 1. lub 2. wlewu dożylnego, ponieważ reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić w ciągu kilku min. po rozpoczęciu wlewu dożylnego docetakselu, produkt leczniczy można podawać wyłącznie wtedy, gdy dysponuje się odpowiednim wyposażeniem zapewniającym możliwość leczenia niedociśnienia lub skurczu oskrzeli. Jeśli wystąpią objawy nadwrażliwości o niewielkim nasileniu, takie jak zaczerwienienie lub miejscowe odczyny skórne, nie jest konieczne przerwanie leczenia docetakselem. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów, takich jak niedociśnienie, skurcz oskrzeli, uogólniona wysypka lub rumień, należy natychmiast przerwać podawanie docetakselu i zastosować odpowiednie leczenie. Pacjentom, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości, nie należy ponownie podawać docetakselu. Obserwowano występowanie miejscowego rumienia kończyn (dłoni i podeszew stóp) z obrzękiem i następującym po nim złuszczaniem. Stwierdzano ciężkie reakcje w postaci wykwitów skórnych poprzedzających złuszczanie, które prowadziły do przerwania lub zaprzestania leczenia docetakselem. Należy dokładnie monitorować pacjentów, u których występuje ciężkie zatrzymanie płynów takie jak wysięk opłucnowy, wysięk osierdziowy lub wodobrzusze. Zgłaszano występowanie zespołu ostrej niewydolności oddechowej, śródmiąższowego zapalenia płuc, śródmiąższowej choroby płuc, zwłóknienia płuc oraz niewydolności oddechowej, które mogą zakończyć się zgonem. U pacjentów otrzymujących równocześnie radioterapię zgłaszano przypadki występowania popromiennego zapalenia płuc. W przypadku wystąpienia nowych lub pogorszenia istniejących objawów ze strony układu oddechowego, pacjentów należy uważnie monitorować, niezwłocznie zbadać oraz poddać właściwemu leczeniu. Przerwanie terapii docetakselem jest zalecane do czasu otrzymania diagnozy. Wczesne zastosowanie leczenia podtrzymującego może poprawić stan pacjenta. Należy uważnie rozważyć korzyści wynikające ze wznowienia terapii docetakselem. U pacjentów leczonych docetakselem w monoterapii w dawce 100 mg/m2 pc., u których wystąpiło zwiększenie aktywności aminotransferaz [AlAT i/lub AspAT] >1,5-krotnej wartości GGN jednocześnie ze zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN, zwiększa się ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych, takich jak zagrażająca życiu posocznica, zagrażające życiu krwawienie z przewodu pokarmowego, gorączka neutropenicza, zakażenia, trombocytopenia, zapalenie jamy ustnej i osłabienie. Dlatego u pacjentów, u których występuje zwiększenie wartości wyników testów czynności wątroby zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc., a parametry czynności wątroby należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia docetakselem oraz przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu leczenia. U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy >GGN i/lub ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >3,5-krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej >6-krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki produktu leczniczego i nie należy stosować docetakselu, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. W głównym badaniu klinicznym, dotyczącym stosowania docetakselu w skojarzeniu z cisplatyną i 5-FU w leczeniu gruczolakoraka żołądka, zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) >1,5-krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny >GGN, było kryterium wykluczenia z udziału w badaniu. Nie zaleca się zmniejszenia dawki w tej grupie pacjentów i nie należy podawać docetakselu, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. W przypadku wystąpienia objawów ciężkich zaburzeń obwodowego układu nerwowego konieczne jest zmniejszenie dawki docetakselu. U pacjentów otrzymujących docetaksel w połączeniu z trastuzumabem, szczególnie po zastosowaniu chemioterapii zawierającej antracykliny (doksorubicyna lub epirubicyna), obserwowano niewydolność serca. Może mieć umiarkowany lub ciężki przebieg i związana była z przypadkami zgonu. Pacjentów będących kandydatami do leczenia skojarzonego docetakselem z trastuzumabem należy poddać podstawowej ocenie kardiologicznej. U pacjentów leczonych takim schematem, należy w trakcie leczenia oceniać następnie czynność serca (np. co 3 m-ce), tak, aby wykryć ewentualnie rozwijające się zaburzenia czynności serca. Więcej szczegółów, patrz: ChPL trastuzumabu. W trakcie leczenia docetakselem kobiety i mężczyźni muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji oraz dodatkowo mężczyźni, przez co najmniej 6 m-cy po zakończeniu leczenia. U pacjentów, u których wystąpiła neutropenia powikłana (przedłużająca się neutropenia z gorączką neutropeniczną lub zakażeniem) należy rozważyć podanie G-CSF i zmniejszenie dawki docetakselu. Objawy takie jak wczesny ból brzucha i tkliwość, gorączka, biegunka z neutropenią i bez neutropenii, mogą być wczesnymi objawami ciężkiej toksyczności żołądkowo-jelitowej. Dlatego należy je monitorować i wdrożyć szybko odpowiednie leczenie. Pacjentów należy monitorować w zakresie objawów zastoinowej niewydolności serca podczas leczenia i w okresie obserwacji po leczeniu. U pacjentów z rakiem piersi z przerzutami do węzłów chłonnych leczonych schematem TAC, ryzyko CHF było większe w 1. roku po zakończeniu leczenia. W grupie pacjentów leczonych schematem docetaksel z doksorubicyną i cyklofosfamidem (TAC) ryzyko opóźnionej mielodysplazji lub białaczki szpikowej wymaga wykonywania kontrolnych testów hematologicznych. Ponieważ korzyść w przeżyciu bez nawrotu choroby (DFS) oraz całkowitym czasie przeżycia (OS) obserwowana u pacjentów z liczbą węzłów zajętych 4+ nie była istotna statystycznie, pozytywny współczynnik korzyści do ryzyka u pacjentów z liczbą zajętych węzłów 4+ leczonych schematem TAC nie został całkowicie wykazany w końcowej analizie. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania docetakselu w połączeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem u pacjentów w wieku >70 lat. W badaniu raka gruczołu krokowego, wśród 333 pacjentów przyjmujących docetaksel co 3 tyg., 209 pacjentów było w wieku ≥65 lat i 68 pacjentów >75 lat. U pacjentów leczonych docetakselem co 3 tyg. przypadki zmian w obrębie paznokci występowały z częstością o ≥10% większą u pacjentów ≥65 lat niż u pacjentów młodszych. Przypadki gorączki, biegunki, jadłowstrętu i obrzęków obwodowych występowały z częstością o ≥10% większą u pacjentów ≥75 lat niż u pacjentów w wieku 65 lat. Wśród 300 pacjentów leczonych docetakselem w skojarzeniu z cisplatyną i 5-FU z powodu raka żołądka (w tym 221 pacjentów w części badania należącym do III fazy oraz 79 pacjentów w części badania należącym do II fazy), 74 pacjentów było ≥65 lat, a 4 pacjentów ≥75 lat. Częstość występowania poważnych działań niepożądanych była większa wśród pacjentów w wieku podeszłym, w porównaniu do osób młodszych. Częstość występowania następujących rodzajów działań niepożądanych (wszystkich stopni) wynosiła ≥10% wśród pacjentów ≥65 lat, w porównaniu z młodszymi pacjentami: letarg, zapalenie jamy ustnej, neutropenia z zakażeniem. Należy ściśle monitorować pacjentów w wieku podeszłym, leczonych z zastosowaniem schematu TCF. Produkt leczniczy zawiera etanol (alkohol) w stężeniu 50%, fiolka zawiera do 0,395 g (0,5 ml) alkoholu, co odpowiada 10 ml piwa lub 4 ml wina. Podanie produktu leczniczego jest szkodliwe dla osób z chorobą alkoholową. Należy rozważyć stosowanie u kobiet w ciąży lub karmiących piersią, dzieci oraz pacjentów z grup wysokiego ryzyka takich, jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką. Zawartość alkoholu w produkcie leczniczym może mieć wpływ na działanie innych produktów leczniczych. Zawartość alkoholu w produkcie leczniczym może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Interakcje
Badania in vitro wykazały, że metabolizm docetakselu może być zmieniony przez jednoczesne podawanie produktów leczniczych, które indukują lub hamują aktywność cytochromu P450-3A lub są przez niego metabolizowane (i mogą hamować kompetycyjnie aktywność enzymu), takich jak cyklosporyna, terfenadyna, ketokonazol, erytromycyna i troleandomycyna. Dlatego też należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania docetakselu równocześnie z tymi produktami leczniczymi, z uwagi na ryzyko wystąpienia interakcji pomiędzy nimi. Docetaksel wiąże się silnie z białkami (>95%). Chociaż brak jest potwierdzonych formalnie możliwych interakcji docetakselu w warunkach in vivo, badania in vitro wykazały, że interakcje ze związkami silnie wiążącymi się z białkami, takimi jak: erytromycyna, difenhydramina, propranolol, propafenon, fenytoina, salicylany, sulfametoksazol oraz walproinian sodu nie wpływają na stopień wiązania docetakselu z białkami. Także deksametazon nie wpływa na wiązanie docetakselu z białkami. Docetaksel nie wpływa na stopień wiązania digoksyny. Jednoczesne stosowanie docetakselu, doksorubicyny i cyklofosfamidu nie wpływa na farmakokinetykę podawanych produktów leczniczych. Ograniczone dane z pojedynczego niekontrolowanego badania wykazały możliwość występowania interakcji pomiędzy docetakselem i karboplatyną. Klirens karboplatyny był ok. 50% większy po podawaniu w leczeniu skojarzonym z docetakselem w porównaniu z wartościami opisanymi uprzednio dla karboplatyny podawanej w monoterapii. Badano farmakokinetykę docetakselu stosowanego u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego z przerzutami, którym podawano prednizon. Docetaksel jest metabolizowany z udziałem izoenzymu CYP3A4, a prednizon jest produktem leczniczym o znanym działaniu indukującym aktywność izoenzymu CYP3A4. Nie zaobserwowano statystycznie znamiennego wpływu prednizonu na farmakokinetykę docetakselu. Zgłaszano kliniczne przypadki zwiększonej toksyczności docetakselu podczas jednoczesnego stosowania z rytonawirem. Mechanizm tej interakcji oparty jest na hamowaniu przez rytonawir CYP3A4, głównego izoenzymu biorącego udział w metabolizmie docetakselu. Na podstawie ekstrapolacji wyników badania farmakokinetycznego z zastosowaniem ketokonazolu u 7 pacjentów, należy rozważyć zmniejszenie dawki docetakselu o 50% u pacjentów wymagających jednoczesnego podania silnego inhibitora CYP3A4, takiego jak: azolowe przeciwgrzybiczne produkty lecznicze, rytonawir i niektóre antybiotyki makrolidowe (klarytromycyna, erytromycyna).
Ciąża i laktacja
Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u kobiet w ciąży. Stwierdzono, że docetaksel jest embriotoksyczny i fetotoksyczny u królików i szczurów oraz wpływa na zmniejszenie płodności u szczurów. Docetaksel stosowany u kobiet ciężarnych może spowodować uszkodzenie płodu. Dlatego też docetakselu nie wolno stosować w ciąży, chyba, że stan kliniczny kobiety wymaga jego podawania. Kobiety w wieku rozrodczym otrzymujące docetaksel należy poinformować o konieczności zapobiegania ciąży i zobowiązać do natychmiastowego poinformowania lekarza prowadzącego leczenie o zajściu w ciążę. Docetaksel jest substancją lipofilną, lecz nie uzyskano potwierdzenia, czy jest wydzielany z mlekiem matki. Ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka, należy przerwać karmienie piersią w czasie leczenia docetakselem. Podczas leczenia należy stosować skuteczną metodę antykoncepcji. W badaniach nieklinicznych stwierdzono, że docetaksel wykazuje działanie genotoksyczne i może zmieniać płodność u mężczyzn. Dlatego zaleca się, aby mężczyźni otrzymujący docetaksel nie zostali ojcami w trakcie i do 6 m-cy po okresie leczenia oraz przed rozpoczęciem leczenia powinni uzyskać poradę w sprawie przechowania swojego nasienia.
Działania niepożądane
Działania niepożądane uznane za prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane z podawaniem docetakselu zaobserwowane zostały u: 1312 i 121 pacjentów otrzymujących odpowiednio 100 mg/m2 pc. i 75 mg/m2 pc. docetakselu w monoterapii. 258 pacjentów otrzymujących docetaksel w leczeniu skojarzonym z doksorubicyną. 406 pacjentów, którzy otrzymywali docetaksel w leczeniu skojarzonym z cisplatyną. 92 pacjentów leczonych docetakselem w leczeniu skojarzonym z trastuzumabem. 255 pacjentów, którzy otrzymywali docetaksel w leczeniu skojarzonym z kapecytabiną. 332 pacjentów, którzy otrzymywali docetaksel w leczeniu skojarzonym z prednizonem lub prednizolonem (przedstawiono klinicznie istotne działania niepożądane związane z leczeniem). 1276 pacjentów (744 w TAX 316 i 532 w GEICAM 9805), którzy otrzymywali docetaksel w leczeniu skojarzonym z doksorubicyną i cyklofosfamidem (przedstawiono klinicznie istotne działania niepożądane związane z leczeniem). 300 pacjentów z gruczolakorakiem żołądka (w tym 221 pacjentów w części badania należącym do III fazy oraz 79 pacjentów w części badania należącym do II fazy) leczonych docetakselem w skojarzeniu z cisplatyną i 5-FU (przedstawiono klinicznie istotne zdarzenia niepożądane związane z leczeniem). 174 i 251 pacjentów z rakiem głowy i szyi otrzymujących docetaksel w leczeniu skojarzonym z cisplatyną i 5-FU (przedstawiono klinicznie istotne zdarzenia niepożądane związane z leczeniem). Najczęstszymi działaniami niepożądanym podczas stosowania docetakselu były: przemijająca i niekumulująca się neutropenia (z najmniejszą liczbą neutrofili ok. 7. dnia, a średnim czasem trwania ciężkiej neutropenii (<500 komórek/mm3) wynoszącym 7 dni), niedokrwistość, wyłysienie, nudności, wymioty, zapalenie jamy ustnej, biegunka i osłabienie. Nasilenie działań niepożądanych docetakselu może być większe, kiedy jest on podawany w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami. Zgłoszone zdarzenia niepożądane (wszystkich stopni) wystąpiły u ≥10% pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone z trastuzumabem. Zwiększyła się częstość występowania ciężkich zdarzeń niepożądanych (40% w porównaniu z 31%) i zdarzeń niepożądanych 4. stopnia (34% w porównaniu z 23%) w grupie pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone z trastuzumabem w porównaniu z grupą leczoną docetakselem w monoterapii. W przypadku leczenia skojarzonego z kapecytabiną przedstawiono najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem (≥5%) odnotowane w III fazie badań klinicznych u pacjentów z rakiem piersi po niepowodzeniu leczenia antracykliną (patrz ChPL kapecytabiny). Następujące działania niepożądane są często obserwowane po stosowaniu docetakselu. Zaburzenia układu immunologicznego. Reakcje nadwrażliwości występowały zwykle w kilka min. po rozpoczęciu podawania wlewu docetakselu i miały zwykle nasilenie niewielkie do umiarkowanego. Najczęściej opisywanymi objawami były: zaczerwienienie, wysypka ze świądem lub bez świądu, ucisk w klatce piersiowej, ból pleców, duszność i gorączka polekowa lub dreszcze. Ciężkie reakcje nadwrażliwości charakteryzowały się niedociśnieniem i/lub skurczem oskrzeli lub uogólnioną wysypką i/lub rumieniem. Zaburzenia układu nerwowego. Wystąpienie ciężkiej neurotoksyczności obwodowej powoduje konieczność zmniejszenia dawki produktu leczniczego. Objawy czuciowe o nasileniu łagodnym do umiarkowanego występowały pod postacią parestezji, dysestezji lub bólu włącznie z pieczeniem. Objawy neurologiczne typu zaburzeń ruchowych występowały głównie pod postacią osłabienia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej. Obserwowano przemijające odczyny skórne, których nasilenie uznano jako niewielkie do umiarkowanego. Reakcje te charakteryzowały się rumieniem obejmującym miejscowe wykwity skórne, głównie na stopach, dłoniach (w tym ciężki zespół dłoniowo-podeszwowy), jak również na ramionach, twarzy i klatce piersiowej; zmianom tym często towarzyszył świąd. Wykwity występowały zwykle w ciągu tyg. po podaniu wlewu z docetakselem. Rzadziej występowały ciężkie objawy takie jak wykwity z następującym po nich złuszczaniem, które w sporadycznych przypadkach prowadziły do przerwania lub zaprzestania leczenia docetakselem. Występowały ciężkie zaburzenia płytki paznokciowej charakteryzujące się odbarwieniami lub przebarwieniami, czasem bólem oraz oddzielaniem się płytki paznokciowej od łożyska. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania. Reakcje w miejscu podania wlewu dożylnego miały zazwyczaj niewielkie nasilenie i występowały pod postacią przebarwień, zapalenia, zaczerwienienia lub wysuszenia skóry, zapalenia żyły lub wynaczynienia w miejscu podania i obrzęku żyły. Opisywano zatrzymanie płynów, w tym takie zdarzenia jak: obrzęki obwodowe, rzadziej wysięk opłucnowy, wysięk osierdziowy, wodobrzusze i przyrost mc. Obrzęki obwodowe zwykle zaczynają się od kończyn dolnych i mogą uogólniać się, powodując zwiększenie mc. o ≥3kg. Ciężkość i nasilenie objawów zatrzymania płynów kumuluje się. Działania niepożądane związane z zastosowaniem leku 100 mg/m2 pc.w monoterapii raka piersi. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenia (w tym posocznica i zapalenie płuc, prowadzące do zgonu w 1,7%); (często) zakażenia związane z neutropenią. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość, gorączka neutropeniczna; (często) trombocytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo często) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) brak łaknienia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) obwodowa neuropatia czuciowa, obwodowa neuropatia ruchowa, zaburzenia smaku (ciężkie: 0,07% przypadków). Zaburzenia serca: (często) zaburzenia rytmu serca; (niezbyt często) niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie, nadciśnienie tętnicze krwi, krwotok. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) duszność (ciężkie przypadki: 2,7%). Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zapalenie jamy ustnej, biegunka, nudności, wymioty; (często) zaparcia (ciężkie: 0,2%), ból brzucha (ciężki: 1%), krwawienie z przewodu pokarmowego (ciężkie przypadki: 0,3%); (niezbyt często) zapalenie przełyku (ciężkie przypadki: 0,4%). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie; odczyny skórne, zaburzenia płytki paznokciowej (ciężkie: 2,6%). Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle mięśni (ciężkie przypadki: 1,4%); (często) bóle stawów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zatrzymanie płynów (ciężkie: 6,5%) astenia (ciężkie przypadki: 11,2%), ból; (często) reakcje w miejscu podania wlewu dożylnego, ból w klatce piersiowej bez związku z układem krążenia lub układem oddechowym (ciężkie przypadki 0,4%). Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie stężenia bilirubiny (<5%), zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej (<4%), zwiększenie aktywności AspAT (<3%), zwiększenie aktywności AlAT (<2%). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) przypadki krwawienia związane z trombocytopenią w stopniu 3/4. Zaburzenia układu nerwowego: u 35,3% pacjentów po podaniu docetakselu w dawce 100 mg/m2 pc. w monoterapii obserwowano odwracalność objawów neurotoksyczności. Objawy te ustępowały samoistnie w ciągu 3 m-cy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) 1 przypadek nieodwracalnego wyłysienia po zaprzestaniu leczenia. W 73% odczyny skórne ustępowały w ciągu 21 dni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: średnia dawka skumulowana prowadząca do przerwania leczenia była >1000 mg/m2 pc., a średni czas do ustąpienia objawów zatrzymania płynów wynosił 16,4 tyg. (0-42 tyg.). Początek umiarkowanego i ciężkiego zatrzymania płynów występuje później u pacjentów, u których zastosowano premedykację (średnia dawka skumulowana: 818,9 mg/m2 pc.), w porównaniu z pacjentami, u których nie zastosowano premedykacji (średnia dawka skumulowana: 489,7 mg/m2 pc.). Jednakże zatrzymanie płynów występowało także u niektórych pacjentów podczas 1-szych kursów chemioterapii. Działania niepożądane związane z zastosowaniem leku 75 mg/m2 pc. w monoterapii raka piersi. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenia. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość, trombocytopenia; (często) gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) nadwrażliwość (brak ciężkich przypadków). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) brak łaknienia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) obwodowa neuropatia czuciowa; (często) obwodowa neuropatia ruchowa. Zaburzenia serca: (często) zaburzenia rytmu (brak ciężkich przypadków). Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, zapalenie jamy ustnej, wymioty, biegunka; (często) zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, odczyny skórne; (często) zaburzenia płytki paznokciowej. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) astenia (ciężkie przypadki: 12,4%), zatrzymanie płynów (ciężkie: 0,8%), ból. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie stężenia bilirubiny (<2%). Działania niepożądane związane z zastosowaniem leku 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z doksorubicyną w leczeniu raka piersi. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenia. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość, gorączka neutropeniczna, trombocytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) brak łaknienia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) obwodowa neuropatia czuciowa; (często) obwodowa neuropatia ruchowa. Zaburzenia serca: (często) niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca (brak ciężkich przypadków). Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) niedociśnienie. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, zapalenie jamy ustnej, biegunka, wymioty, zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, zaburzenia płytki paznokciowej (ciężkie przypadki: 0,4%), odczyny skórne (brak ciężkich przypadków). Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) astenia (ciężkie przypadki: 8,1%), zatrzymanie płynów (ciężkie: 1,2%), ból; (często) reakcja w miejscu podania wlewu dożylnego. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie stężenia bilirubiny (<2,5%), zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej (<2,5%); (niezbyt często) zwiększenie aktywności AspAT (<1%), zwiększenie aktywności AlAT (<1%). Działania niepożądane związane z zastosowaniem leku 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z cisplatyną w leczeniu raka piersi. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenia. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość, trombocytopenia; (często) gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo często) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:(bardzo często) brak łaknienia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) obwodowa neuropatia czuciowa, obwodowa neuropatia ruchowa. Zaburzenia serca: (bardzo często) zaburzenia rytmu serca; (niezbyt często) niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, wymioty, biegunka, zapalenie jamy ustnej; (często) zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, zaburzenia płytki paznokciowej (ciężkie: 0,7%), odczyny skórne. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle mięśni (ciężkie przypadki: 0,5%). Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) astenia (ciężkie: 9,9%), zatrzymanie płynów (ciężkie: 0,7%), gorączka; (często) reakcje w miejscu podania wlewu dożylnego, ból. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie stężenia bilirubiny (2,1%), zwiększenie aktywności AlAT (1,3%), zwiększenie aktywności AspAT (0,5%), zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej. Działania niepożądane związane z zastosowaniem leku 100 mg/m2 pc. w skojarzeniu z trastuzumabem w leczeniu raku piersi. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, gorączka neutropeniczna (obejmuje gorączkę neutropeniczną i stosowanie antybiotyków) i neutropenia z posocznicą. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) brak łaknienia. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) bezsenność. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) parestezje, ból głowy, zaburzenia smaku, niedoczulica. Zaburzenia oka: (bardzo często) nasilenie łzawienia, zapalenie spojówek. Zaburzenia serca: (często) niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) obrzęk chłonny. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) krwawienie z nosa, ból nosa i gardła, zapalenie nosa i gardła, duszność, kaszel, wodnisty wyciek z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, biegunka, wymioty, zaparcia, zapalenie jamy ustnej, niestrawność, ból brzucha. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, rumień, wysypka, zmiany w obrębie paznokci. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle mięśni, bóle stawów, bóle kończyn, bóle kości, bóle pleców. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) astenia, obrzęk obwodowy, gorączka, zmęczenie, zapalenie błon śluzowych, ból, objawy grypopodobne, bóle w klatce piersiowej, sztywność mięśni; (często) letarg. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększenie mc. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) toksyczność hematologiczna była zwiększona u pacjentów otrzymujących trastuzumab i docetaksel, w porównaniu z grupą otrzymującą docetaksel w monoterapii (neutropenia w stopniu 3/4-32% w porównaniu z 22%, stosując kryteria wg NCI-CTC). Należy zwrócić uwagę, że dane te są prawdopodobnie niedoszacowane z uwagi na fakt, że docetaksel podawany w monoterapii w dawce 100 mg/m2 pc. powodował wystąpienie neutropenii u 97% pacjentów, u 76% w stopniu 4., w oparciu o nadir liczby komórek krwi. W grupie pacjentów leczonych trastuzumabem i docetakselem zaobserwowano większą ilość przypadków neutropenii z gorączką/neutropenii z posocznicą niż w grupie pacjentów leczonych tylko docetakselem (23% w porównaniu z 17%). Zaburzenia serca: donoszono o wystąpieniu objawów niewydolności serca u 2,2% pacjentów otrzymujących docetaksel jednocześnie z trastuzumabem, w porównaniu z 0% pacjentów otrzymujących sam docetaksel. W grupie pacjentów otrzymujących docetaksel jednocześnie z trastuzumabem 64% otrzymywało wcześniej antracyklinę jako leczenie adjuwantowe w porównaniu z 55% w grupie otrzymującej tylko docetaksel. Działania niepożądane związane z zastosowaniem leku 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z kapecytabiną w leczeniu raka piersi. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) kandydoza jamy ustnej. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość; (często) trombocytopenia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) brak łaknienia, zmniejszenie apetytu; (często) odwodnienie. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zaburzenia smaku, parestezje; (często) zawroty głowy, ból głowy, neuropatia obwodowa. Zaburzenia oka: (bardzo często) zwiększone łzawienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) ból gardła i krtani; (często) duszność, kaszel, krwawienie z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zapalenie jamy ustnej, biegunka, nudności, wymioty, zaparcia, ból brzucha, niestrawność; (często) ból nadbrzusza, suchość w ustach. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) zespół dłoniowo-podeszwowy, łysienie, zaburzenia płytki paznokciowej; (często) zapalenie skóry, wysypka rumieniowata, odbarwienie paznokci, oddzielanie się płytki paznokciowej od łożyska. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle mięśni, bóle stawów; (często) ból kończyny, ból pleców. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) astenia, gorączka, zmęczenie/osłabienie, obrzęk obwodowy; (często) letarg, ból. Badania diagnostyczne: (często) zmniejszenie mc., hiperbilirubinemia. Działania niepożądane związane z zastosowaniem leku 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z prednizonem lub prednizolonem w leczeniu raka piersi. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze; (bardzo często) zakażenia. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość; (często) trombocytopenia, gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) brak łaknienia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) obwodowa neuropatia czuciowa, zaburzenia smaku; (często) obwodowa neuropatia ruchowa. Zaburzenia oka: (często) zwiększone łzawienie. Zaburzenia serca: (często) osłabienie czynności lewej komory serca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) krwawienie z nosa, duszność, kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, biegunka, zapalenie jamy ustnej/zapalenie gardła, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, zmiany w obrębie paznokci (niezbyt ciężkie); (często) złuszczająca się wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów, bóle mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zmęczenie, zatrzymanie płynów (ciężkie: 0,6%). Działania niepożądane związane z leczeniem uzupełniającym lekiem 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem, u pacjentów z rakiem piersi z przerzutami do węzłów chłonnych (TAX 316) i bez przerzutów do węzłów chłonnych (GEICAM 9805) - dane zbiorcze. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie, infekcja w przebiegu neutropenii. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) niedokrwistość, neutropenia, trombocytopenia, gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) brak łaknienia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zaburzenia smaku, obwodowa neuropatia czuciowa; (często) obwodowa neuropatia ruchowa; (niezbyt często) omdlenie, neurotoksyczność, senność. Zaburzenia oka: (bardzo często) zapalenie spojówek; (często) zwiększone łzawienie. Zaburzenia serca: (często) zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) uderzenia gorąca; (często) niedociśnienie, zapalenie żył; (niezbyt często) obrzęk limfatyczny. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, zapalenie jamy ustnej, wymioty, biegunka, zaparcia; (często) ból brzucha. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, zaburzenia skóry, zaburzenia płytki paznokciowej. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle mięśni, bóle stawów. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo często) brak miesiączki. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) osłabienie, gorączka, obrzęk obwodowy. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie mc., zmniejszenie mc. Zaburzenia układu nerwowego: w badaniu dotyczącym raka piersi z przerzutami do węzłów chłonnych (TAX 316), u 10 z 84 pacjentek z neuropatią czuciową występującą pod koniec chemioterapii, zaburzenia te utrzymywały się przez okres obserwacji po zakończeniu leczenia. Zaburzenia serca: w badaniu TAX 316, u 26 pacjentów (3,5%) w ramieniu TAC i 17 pacjentów (2,3%) w ramieniu FAC wystąpiła zastoinowa niewydolność serca. U wszystkich pacjentów z wyjątkiem jednego w każdym ramieniu badania zdiagnozowano zastoinową niewydolność serca po ponad 30 dniach od zakończenia leczenia. Dwóch pacjentów w ramieniu TAC i 4 pacjentów w ramieniu FAC zmarło z powodu niewydolności serca. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: w badaniu TAX 316, łysienie utrzymujące się przez okres obserwacji po zakończeniu chemioterapii stwierdzono u 687 pacjentów w ramieniu TAC i u 645 pacjentów w ramieniu FAC. Pod koniec okresu obserwacji, łysienie utrzymywało się u 29 pacjentów w ramieniu TAC (4,2%) i 16 pacjentów w ramieniu FAC (2,4%). Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: w badaniu TAX 316, u 121 z 202 pacjentek z brakiem miesiączki na końcu chemioterapii stwierdzono, że brak ten utrzymywał się przez okres obserwacji po zakończeniu leczenia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: w badaniu TAX 316, obrzęk obwodowy utrzymujący się przez okres obserwacji po zakończeniu leczenia obserwowano u 19 z 119 pacjentów z obrzękiem obwodowym w ramieniu TAC i u 4 z 23 pacjentów z obrzękiem obwodowym w ramieniu FAC. W badaniu GEICAM 9805 obrzęk limfatyczny utrzymywał się przez okres obserwacji po zakończeniu leczenia u 4 z 5 pacjentów z obrzękiem limfatycznym na końcu chemioterapii. Ostra białaczka/zespoły mielodysplastyczne: po 10 letnim okresie obserwacji w badaniu TAX 316, ostrą białaczkę stwierdzono u 4 z 744 pacjentów w ramieniu TAC i u 1 z 736 pacjentów w ramieniu FAC. Zespoły mielodysplastyczne stwierdzono u 2 z 744 pacjentów w ramieniu TAC i u 1 z 736 pacjentów w ramieniu FAC. W badaniu GEICAM 9805 u 1 z 532 (0,2%) pacjentów otrzymujących docetaksel, doksorubicynę i cyklofosfamid, stwierdzono ostrą białaczkę w okresie obserwacji po zakończeniu leczenia, wynoszącym średnio 77 m-cy. Nie odnotowano przypadków ostrej białaczki u pacjentów otrzymujących fluorouracyl, doksorubicynę i cyklofosfamid. W obu grupach u żadnego pacjenta nie stwierdzono zespołu mielodysplastycznego. Częstość występowania neutropenii, gorączki neutropenicznej i zakażenia z neutropenią w stopniu 4. zmniejszyła się u pacjentów otrzymujących pierwotną profilaktykę G-CSF, po tym jak stała się ona obowiązkowa w ramieniu TAC - badanie GEICAM. Powikłania związane z neutropenią u pacjentów otrzymujacych TAC, z lub bez pierwotnej profilaktyki G-CSF (GEICAM 9805). Neutropenia (w stopniu 4.): bez pierwotnej profilaktyki - 104 (93,7); z pierwotną profilaktyką - 135 (32,1). Gorączka neutropeniczna: bez pierwotnej profilaktyki - 28 (25,2); z pierwotną profilaktyką - 23 (5,5). Zakażenie z neutropenią: bez pierwotnej profilaktyki - 14 (12,6); z pierwotną profilaktyką - 21 (5,0). Zakażenie z neutropenią (w stopniu 3.- 4.): bez pierwotnej profilaktyki - 2 (1,8); z pierwotną profilaktyką - 5 (1,2). Działania niepożądane związane z zastosowaniem leku 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z cisplatyną i 5-FU w leczeniu gruczolakoraka żołądka. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenia z neutropenią, zakażenia. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) niedokrwistość, neutropenia, trombocytopenia, gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo często) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) brak łaknienia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) obwodowa neuropatia czuciowa; (często) zawroty głowy, obwodowa neuropatia ruchowa. Zaburzenia oka: (często) zwiększenie łzawienia. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) upośledzenie słuchu. Zaburzenia serca: (często) zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka, nudności, zapalenie jamy ustnej, wymioty; (często) zaparcia, ból żołądka i jelit, zapalenie przełyku/dysfagia/bolesne połykanie. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie; (często) wysypka/świąd, zaburzenia płytki paznokciowej, złuszczanie się skóry. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) letarg, gorączka, zatrzymanie płynów (ciężkie/stanowiące zagrożenie dla życia: 1%). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: gorączka neutropeniczna i zakażenie w przebiegu neutropenii występowały odpowiednio u 17,2% oraz 13,5% pacjentów, niezależnie od stosowania G-CSF. G-CSF stosowano w celu wtórnej profilaktyki u 19,3% pacjentów (10,7% cykli). Gorączka neutropeniczna i zakażenie w przebiegu neutropenii występowały odpowiednio u 12,1% i 3,4% pacjentów, otrzymujących profilaktycznie G-CSF oraz u 15,6% i 12,9% pacjentów nieotrzymujących profilaktycznie G-CSF. Działania niepożądane związane z zastosowaniem leku 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z cisplatyną i 5-FU (w raku głowy i szyi). Chemioterapia indukcyjna, a następnie radioterapia (TAX 323). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie, zakażenie z neutropenią. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (często) ból z powodu raka. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość, trombocytopenia; (często) gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) nadwrażliwość (brak ciężkich przypadków). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) brak łaknienia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zaburzenia smaku/zaburzenia węchu, obwodowa neuropatia czuciowa; (często) zawroty głowy. Zaburzenia oka: (często) zwiększone łzawienie, zapalenie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) upośledzenie słuchu. Zaburzenia serca: (często) niedokrwienie mięśnia sercowego; (niezbyt często) zaburzenia rytmu. Zaburzenia naczyniowe: (często) zaburzenia żylne. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, zapalenie jamy ustnej, biegunka, wymioty; (często) zaparcia, zapalenie przełyku/ dysfagia/ból podczas połykania, ból brzucha, niestrawność, krwawienie z przewodu pokarmowego. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie; (często) wysypka ze świądem, suchość skóry, złuszczanie się skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) letarg, gorączka, zatrzymanie płynów, obrzęk. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie mc. Chemioterapia indukcyjna a następnie chemioradioterapia (TAX 324). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie; (często) zakażenie z neutropenią. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (często) ból z powodu raka. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość, trombocytopenia, neutropenia z gorączką; (często) gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) brak łaknienia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zaburzenia smaku/zaburzenia węchu, obwodowa neuropatia czuciowa; (często) zawroty głowy, obwodowa neuropatia ruchowa. Zaburzenia oka: (często) zwiększone łzawienie; (niezbyt często) zapalenie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo często) upośledzenie słuchu. Zaburzenia serca: (często) zaburzenia rytmu; (niezbyt często) niedokrwienie mięśnia. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) zaburzenia żylne. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, zapalenie jamy ustnej, wymioty, biegunka, zapalenie przełyku/dysfagia/ból podczas połykania, zaparcie; (często) niestrawność, ból brzucha, krwawienie z przewodu pokarmowego. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, wysypka ze świądem; (często) suchość skóry, złuszczanie się skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) letarg, gorączka, zatrzymanie płynów, obrzęk. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zmniejszenie mc.; (niezbyt często) zwiększenie mc. Doświadczenie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): opisano przypadki występowania ostrej białaczki szpikowej i mielodysplazji związane ze stosowaniem docetakselu w skojarzeniu z innymi środkami chemioterapeutycznymi i/lub radioterapią. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: opisywano wysterowanie zahamowania czynności szpiku kostnego oraz inne działania niepożądane ze strony układu krwiotwórczego. Zgłaszano występowanie zespołu rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (ang. DIC), często w połączeniu z posocznicą lub niewydolnością wielonarządową. Zaburzenia układu immunologicznego: były opisywane przypadki występowania wstrząsu anafilaktycznego, czasami zakończone zgonem. Zaburzenia układu nerwowego: podczas podawania docetakselu obserwowano rzadkie przypadki występowania drgawek lub przemijającej utraty świadomości. Reakcje te niekiedy pojawiają się podczas podawania wlewu dożylnego leku. Zaburzenia oka: opisywano bardzo rzadkie przypadki przemijających zaburzeń widzenia (błyski, mroczki), które zwykle występowały podczas wlewu produktu leczniczego i związane były z reakcjami nadwrażliwości. Te działania niepożądane były przemijające i ustępowały po zaprzestaniu wlewu. Rzadko obserwowano przypadki występowania łzawienia z zapaleniem spojówek lub bez zapalenia spojówek, spowodowane niedrożnością przewodu łzowego. Zaburzenia ucha i błędnika: zgłaszano rzadkie przypadki występowania działania ototoksycznego, upośledzenia słuchu i/lub utraty słuchu. Zaburzenia serca: zgłaszano rzadkie przypadki występowania zawału mięśnia sercowego. Zaburzenia naczyniowe: zgłaszano rzadkie przypadki występowania żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: zgłaszano rzadkie przypadki występowania zespołu ostrej niewydolności oddechowej, śródmiąższowego zapalenia płuc, śródmiąższowej choroby płuc, zwłóknienia płuc i niewydolności oddechowej, niekiedy zakończone zgonem. U pacjentów przyjmujących równocześnie radioterapię zgłaszano rzadkie przypadki występowania popromiennego zapalenia płuc. Zaburzenia żołądka i jelit: zgłaszano rzadkie przypadki występowania odwodnienia w następstwie zaburzeń żołądka i jelit, perforacji żołądka lub jelit, niedokrwiennego zapalenia jelita grubego, zapalenia jelita grubego lub zapalenia jelit w przebiegu neutropenii. Zgłaszano rzadkie przypadki występowania niedrożności jelit. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zgłaszano bardzo rzadkie przypadki występowania zapalenia wątroby, niekiedy prowadzące do zgonu, szczególnie u pacjentów z wcześniej występującymi chorobami wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: bardzo rzadko po podaniu docetakselu występowały skórny toczeń rumieniowaty i wysypki pęcherzowe, takie jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka. W niektórych przypadkach na wystąpienie tych działań niepożądanych może mieć wpływ wiele różnych czynników. Po zastosowaniu docetakselu był opisywane zmiany o typie sklerodermalnym zwykle poprzedzane przez obrzęk limfatyczny. Zgłaszano przypadki utrzymującego się łysienia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zgłaszano przypadki niewydolności nerek i zaburzeń czynności nerek. W ok. 20% tych przypadków nie występowały czynniki ryzyka ostrej niewydolności nerek, takie jak jednoczesne stosowanie nefrotoksycznych produktów leczniczych oraz zaburzenia żołądka i jelit. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: rzadko zgłaszano zjawisko nawrotu objawów popromiennych (ang. radiation recall phenomena). Zatrzymaniu płynów nie towarzyszyły ostre epizody skąpomoczu lub obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Rzadko zgłaszano odwodnienie i obrzęk płuc.
Przedawkowanie
Istnieje kilka doniesień o przedawkowaniu. Nie jest znane antidotum na docetaksel w przypadku jego przedawkowania. Po przedawkowaniu pacjent powinien przebywać na specjalistycznym oddziale, gdzie możliwe jest dokładne kontrolowanie czynności życiowych. W przypadku przedawkowania może dojść do nasilenia działań niepożądanych. Główne przewidywane powikłania to: zahamowanie czynności szpiku kostnego, obwodowa neurotoksyczność i zapalenie błon śluzowych. W przypadku rozpoznania przedawkowania docetakselu należy najszybciej jak to możliwe podać pacjentowi produkt G-CSF. W przypadku potrzeby należy wdrożyć inne odpowiednie leczenie objawowe.
Działanie
Docetaksel jest przeciwnowotworowym produktem leczniczym, działającym poprzez pobudzanie łączenia tubuliny w trwałe mikrotubule i hamowanie ich rozpadu, co powoduje znaczne zmniejszenie ilości wolnej tubuliny. Łączenie docetakselu z mikrotubulami nie zmienia liczby protofilamentów. Wykazano in vitro, że docetaksel przerywa w komórkach sieć mikrotubularną, która jest niezbędna do czynności życiowych w komórce w fazie mitozy i interfazy.
Skład
1 ml konc. zawiera 20 mg docetakselu (bezwodnego).
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria D
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria D
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria D
Wykaz B
Upośledza !
