Produkt stosowany w skojarzeniu ze wzmocnionym inhibitorem proteazy i innymi lekami przeciwretrowirusowymi, wskazany jest do leczenia zakażeń ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (HIV-1) u dorosłych pacjentów wcześniej leczonych lekami o działaniu przeciwretrowirusowym oraz u wcześniej leczonych lekami o działaniu przeciwretrowirusowym dzieci i młodzieży w wieku od 6 lat. Wskazanie terapeutyczne u dorosłych zostało oparte na analizach przeprowadzonych w 48. tyg. trwania dwóch badań klinicznych III fazy, przeprowadzonych z udziałem pacjentów leczonych wcześniej intensywnie, którym podawano produkt w skojarzeniu z optymalnym, podstawowym zestawem leków (OBR, ang. optimised background regimen) zawierającym darunawir lub rytonawir. Wskazanie u dzieci i młodzieży jest oparte na analizie z 48 tyg. jednoramiennego badania fazy II u wcześniej leczonych przeciwretrowirusowo dzieci i młodzieży.

Leczenie powinno być rozpoczęte przez lekarza, specjalistę doświadczonego w leczeniu zakażeń ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). Produkt leczniczy należy zawsze stosować w skojarzeniu z innymi przeciwretrowirusowymi produktami leczniczymi. Dorośli. Zalecana dawka etrawiryny u dorosłych wynosi 200 mg (1 tabl. 200 mg lub 2 tabl. po 100 mg) 2x/dobę, podawana doustnie po posiłku. Dzieci i młodzież (w wieku od 6 lat do mniej niż 18 lat). Zalecana dawka etrawiryny u dzieci i młodzieży (w wieku od 6 lat do mniej niż 18 lat i mc. co najmniej 16 kg) zależy od mc. Tabletkę (tabl.) należy przyjmować doustnie, po posiłku. Mc. ≥16 do <20 kg: 100 mg 2x/dobę. 4 tabl. 25 mg 2x/dobę lub 1 tabl. 100 mg 2x/dobę. Mc. ≥20 do <25 kg: 125 mg 2x/dobę. 5 tabl. 25 mg 2x/dobę lub 1a tabl. 100 mg i 1 tabl. 25 mg 2x/dobę. Mc. ≥25 do <30 kg: 150 mg 2x/dobę. 6 tabl. 25 mg 2x/dobę lub 1 tabl. 100 mg i 2 tabl. 25 mg 2x/dobę. Mc. ≥200 mg 2x/dobę. 8 tabl. 25 mg 2x/dobę lub 2 tabl. 100 mg 2x/dobę lub 1 tabl. 200 mg 2x/dobę. Pominięcie dawki. Pacjenta należy poinformować, że jeśli od pominięcia jednej dawki produktu leczniczego upłynęło nie więcej niż 6 h, konieczne jest przyjęcie przepisanej dawki po posiłku tak szybko, jak to możliwe, a następnie należy przyjąć kolejną dawkę według dotychczasowego schematu. Jeśli upłynęło więcej niż 6 h, nie należy przyjmować pominiętej dawki, a pacjent powinien kontynuować dawkowanie według dotychczasowego schematu. Jeśli u pacjenta wystąpią wymioty w ciągu 4 h od przyjęcia leku, należy tak szybko jak to możliwe przyjąć jeszcze jedną dawkę produktu leczniczego po posiłku. Jeśli u pacjenta wystąpią wymioty po 4 godz. od przyjęcia leku, nie ma potrzeby przyjmowania jeszcze jednej dawki, aż do czasu przyjęcia następnej zaplanowanej dawki. Pacjenci w podeszłym wieku. Dane dotyczące stosowania produktu leczniczego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat są ograniczone, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu w tej populacji. Zaburzenia czynności wątroby. Nie proponuje się modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu lekkim lub umiarkowanym (klasa A lub B wg skali Child-Pugh); produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma dostępnych danych dotyczących farmakokinetyki etrawiryny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg skali Child-Pugh). Z tego powodu produkt leczniczy nie jest zalecany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Dzieci (w wieku poniżej 6 lat). Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności etrawiryny u dzieci w wieku poniżej 6 lat i o mc. mniejszej niż 16 kg. Dane nie są dostępne.

Należy poinstruować pacjentów, by połykali całe tabletki popijając płynem, np. wodą. Pacjenci, którzy nie mogą połknąć tabl. w całości, mogą rozpuścić je w szklance wody. Rozpuścić produkt leczniczy przed podaniem wg instrukcji.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Stosowane leczenie przeciwretrowirusowe nie powoduje wyleczenia zakażenia HIV i nadal podczas stosowania produktu istnieje ryzyko przeniesienia zakażenia HIV na inne osoby przez kontakty seksualne lub zakażoną krew. Należy kontynuować stosowanie odpowiednich środków ostrożności. Optymalne leczenie polega na stosowaniu leku w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi o działaniu przeciwretrowirusowym, działającymi na wirusa pacjenta. U pacjentów ze szczepami wirusowymi zawierającymi 3 lub więcej spośród następujących mutacji: V90I, A98G, L100I, K101E/P, V106I, V179D/F, Y181C/I/V i G190A/S obserwowano zmniejszoną odpowiedź wirusologiczną na etrawirynę. Wnioski dotyczące znaczenia poszczególnych mutacji lub wzorów mutacji podlegają zmianie w miarę napływania dodatkowych danych i zaleca się zawsze konsultować obecne systemy interpretacji w celu analizy wyników badań oporności. Zaleca się ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby i z zapaleniem wątroby wywołanym wirusem zapalenia wątroby typu B lub C. Nie można wykluczyć możliwości podwyższonego ryzyka zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych. Każda tabl. zawiera 40 mg laktozy. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Brak dowodów na to, że produkt może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, jednak należy brać pod uwagę profil działań niepożądanych.

Produkty lecznicze, które wpływają na stopień narażenia na etrawirynę: etrawiryna jest metabolizowana przez CYP3A4, CYP2C9 oraz CYP2C19, a powstałe metabolity ulegają glukuronidacji z udziałem urydylodifosfoglukuronozylotransferazy (UDPGT). Produkty lecznicze, które indukują CYP3A4, CYP2C9 lub CYP2C19 mogą wpływać na zwiększenie klirensu etrawiryny, przez co jej stężenie w osoczu krwi ulega zmniejszeniu. Podawanie leku w skojarzeniu z produktami leczniczymi, które hamują CYP3A4, CYP2C9 lub CYP2C19 może prowadzić do zmniejszenia klirensu etrawiryny i może powodować zwiększenie stężenia etrawiryny w osoczu krwi. Produkty lecznicze, na które wpływa etrawiryna: etrawiryna jest słabym induktorem CYP3A4. Jednoczesne podawanie leku z innymi produktami leczniczymi, które są metabolizowane głównie przez CYP3A4, może spowodować zmniejszenie stężenia tych leków w osoczu krwi, co może osłabić lub skrócić ich działanie terapeutyczne. Etrawiryna jest słabym inhibitorem CYP2C9 i CYP2C19, jest również słabym inhibitorem glikoproteiny P. Jednoczesne podanie etrawiryny z innymi produktami leczniczymi metabolizowanymi głównie przez CYP2C9 lub CYP2C19, lub transportowanymi z udziałem glikoproteiny P, może spowodować zwiększenie stężenia tych leków w osoczu krwi, co może nasilić lub przedłużyć ich działanie terapeutyczne lub zmienić ich profil działań niepożądanych.

Brak danych dotyczących wpływu etrawiryny na płodność u ludzi. Na podstawie danych dotyczących zwierząt stwierdza się, że ryzyko wad rozwojowych u ludzi jest mało prawdopodobne. Z danych klinicznych nie wynika, aby występowało zagrożenie dla bezpieczeństwa stosowania, lecz są one bardzo ograniczone. Nie wiadomo, czy etrawiryna przenika do mleka ludzkiego. Zasadniczo zaleca się jednak, by w żadnych okolicznościach matka zakażona HIV nie karmiła dziecka piersią, w celu uniknięcia przeniesienia zakażenia HIV.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) trombocytopenia, niedokrwistość. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) zespół reaktywacji immunologicznej, nadwrażliwość na lek. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) cukrzyca, hiperglikemia, hipercholesterolemia, hipertrójglicerydemia, hiperlipidemia, (niezbyt często) jadłowstręt, dyslipidemia. Zaburzenia psychiczne: (często) niepokój, bezsenność; (niezbyt często) stan splątania, dezorientacja, koszmary senne, zaburzenia snu, nerwowość, niezwykłe sny. Zaburzenia układu nerwowego: (często) neuropatia obwodowa, ból głowy; (niezbyt często) drgawki, omdlenie, amnezja, drżenie, senność, parestezje, niedoczulica, nadmierna senność, zaburzenia koncentracji. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia serca: (często) zawał serca; (niezbyt często) migotanie przedsionków, dusznica bolesna. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) skurcz oskrzeli, duszność wysiłkowa. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) refluks żołądkowo-przełykowy, biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha, gazy, zapalenie błony śluzowej żołądka; (niezbyt często) zapalenie trzustki, wymioty krwawe, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, wzdęcie jamy brzusznej, suchość błony śluzowej jamy ustnej, odruchy wymiotne. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zapalenie wątroby, stłuszczenie wątroby, cytolityczne zapalenie wątroby, powiększenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) wysypka; (często) przerost tkanki tłuszczowej, nocne poty; (niezbyt często) obrzęk twarzy, nadmierne pocenie się, atopowe zapalenie skóry, suchość skóry. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) niewydolność nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) ginekomastia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie; (niezbyt często) spowolnienie.

Brak danych dotyczących objawowego przedawkowania produktu, lecz prawdopodobnie najczęstsze działania niepożądane to wysypka, biegunka, nudności i ból głowy byłyby najczęściej stwierdzanymi objawami. Nie ma swoistego antidotum w przypadku przedawkowania produktu. Leczenie przedawkowania polega na zastosowaniu ogólnego leczenia podtrzymującego, w tym monitorowania objawów czynności życiowych oraz obserwacji stanu klinicznego pacjenta. Jeśli jest to wskazane, należy usunąć niewchłoniętą substancję czynną przez wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka. Podanie węgla aktywowanego również może pomóc w eliminacji niewchłoniętej substancji czynnej. Ponieważ etrawiryna w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza, nie jest prawdopodobne, aby dializa mogła w sposób istotny wpłynąć na usunięcie substancji czynnej z organizmu.

Etrawiryna jest nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy HIV-1. Wiąże się bezpośrednio z odwrotną transkryptrazą (RT) i blokuje działanie polimeraz DNA zależnych od RNA i od DNA poprzez zmianę struktury miejsca katalitycznego enzymów.

1 tabl. zawiera 25 mg etrawiryny.

Choroba wywołana przez ludzki wirus upośledzenia odporności [HIV], nieokreślona B24

J05AG04 - Etrawiryna

Laktacja

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy podlega dodatkowemu monitorowaniu

Pacjentów i pracowników opieki zdrowotnej szczególnie zachęca się do zgłaszania wszelkich działań niepożądanych leków oznaczonych symbolem czarnego trójkąta tak, by możliwa była efektywna analiza wszystkich nowych informacji.