Wskazania
Wskazania do refundacji.Dorośli. Schizofrenia - leczenie objawów i zapobieganie ich nawrotowi, inne psychozy (szczególnie paranoidalne), mania i hipomania, zaburzenia zachowania - agresja, nadmierna ruchliwość i samouszkadzanie się u osób upośledzonych umysłowo oraz u pacjentów z organicznym uszkodzeniem mózgu, zespół Gillesa de la Tourette’a i tiki istotnie zaburzające funkcjonowanie. Dzieci. Zaburzenia zachowania - zwłaszcza zachowania agresywne i nadmierna ruchliwość, zespół Gillesa de la Tourette’a, schizofrenia dziecięca. Wskazania z ChPL. Dorośli w wieku 18 lat i powyżej. Leczenie schizofrenii i zaburzeń schizoafektywnych. Doraźne leczenie majaczenia, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego. Leczenie umiarkowanych do ciężkich epizodów manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Leczenie ostrego pobudzenia psychoruchowego w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii choroby afektywnej dwubiegunowej. Leczenie utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej demencji w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego, gdy leczenie niefarmakologiczne się nie powiodło, a pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób. Leczenie tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette’a, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego. Leczenie pląsawicy o nasileniu łagodnym i umiarkowanym w chorobie Huntingtona, gdy inne produkty lecznicze są nieskuteczne lub nie są tolerowane. Dzieci i młodzież. Leczenie: schizofrenii u młodzieży w wieku 13-17 lat, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana. Utrzymujących się ciężkich zachowań agresywnych u dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat z autyzmem lub całościowych zaburzeń rozwoju, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana. Tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette'a u dzieci i młodzieży w wieku 10-17 lat, ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego.
Dawkowanie
Dorośli. Zalecana jest niska dawka początkowa, którą można następnie dostosować w zależności od odpowiedzi na leczenie. Pacjenci muszą zawsze kontynuować leczenie minimalną dawką skuteczną. Zalecenia dotyczące dawki haloperydolu u dorosłych w wieku 18 lat lub starszych. Leczenie schizofrenii i zaburzeń schizoafektywnych. 2-10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych. U pacjentów z pierwszym epizodem schizofrenii zazwyczaj skuteczna jest dawka 2-4 mg/dobę, natomiast pacjenci z wielokrotnymi epizodami schizofrenii mogą potrzebować zastosowania dawek do 10 mg/dobę. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-7 dni. Wykazano, że dawki powyżej 10 mg/dobę u większości pacjentów nie są bardziej skuteczne niż mniejsze dawki, a mogą powodować wzrost częstości występowania objawów pozapiramidowych. Rozważając stosowanie dawek powyżej 10 mg/dobę, należy dokonać indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka. Dawka maks. wynosi 20 mg/dobę, ponieważ dla większych dawek ryzyko przewyższa kliniczne korzyści z leczenia. Doraźne leczenie majaczenia, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego. 1-10 mg/dobę doustnie, w dawce pojedynczej lub w 2-3 dawkach podzielonych. Leczenie rozpoczynać od najniższej możliwej dawki, a jeśli pobudzenie się utrzymuje, dawkę dostosować w odstępach 2-4 godz., aż do dawki maks. 10 mg/dobę. Leczenie umiarkowanych do ciężkich epizodów manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. 2-10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-3 dni. Wykazano, że dawki powyżej 10 mg/dobę u większości pacjentów nie są bardziej skuteczne niż niższe, a mogą powodować wzrost częstości występowania objawów pozapiramidowych. Rozważając stosowanie dawek powyżej 10 mg/dobę, należy dokonać indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka. Dawka maks. wynosi 15 mg/dobę, ponieważ dla większych dawek ryzyko przewyższa kliniczne korzyści z leczenia. Na wczesnym etapie leczenia należy ocenić zasadność dalszego stosowania produktu. Leczenie ostrego pobudzenia psychomotorycznego w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii choroby afektywnej dwubiegunowej. 5-10 mg doustnie, w razie potrzeby podane ponownie po 12 h, nie przekraczając dawki maks. 20 mg/dobę. Na wczesnym etapie leczenia należy ocenić zasadność dalszego stosowania produktu. Zmieniając leczenie z haloperydolu w postaci iniekcji domięśniowych, należy rozpocząć doustne stosowanie produktu Haloperidol UNIA stosując przeliczenie dawki 1:1, a następnie dostosować dawkę stosownie do odpowiedzi klinicznej. Leczenie utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej demencją w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego, gdy leczenie niefarmakologiczne się nie powiodło, a pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób. 0,5-5 mg/dobę doustnie, w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-3 dni. Potrzebę kontynuowania leczenia należy zweryfikować po nie więcej niż 6 tyg. Leczenie tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette'a, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego. 0,5-5 mg/dobę doustnie, w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-7 dni. Potrzebę kontynuowania leczenia należy weryfikować co 6-12 m-cy. Leczenie pląsawicy o nasileniu łagodnym i umiarkowanym w chorobie Huntingtona, gdy inne produkty lecznicze nie są skuteczne lub nie są tolerowane. 2-10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-3 dni. Produkt leczniczy w butelce z kroplomierzem przeznaczony jest do stosowania dla uzyskania pojedynczych dawek do 2 mg haloperydolu (co odpowiada 20 kroplom). Produkt w butelce ze strzykawką doustną przeznaczony jest do stosowania dla uzyskania pojedynczych dawek 0,5 mg haloperydolu i większych (co odpowiada 0,25 ml i więcej). Poniżej przedstawiono liczbę kropli lub ilość (ml) roztw. konieczne do osiągnięcia pożądanej dawki produktu, szczegóły patrz ChPL. Postać farmaceutyczna produktu, 2 mg/ml, krople doustne, roztwór nie daje możliwości odmierzenia pełnego zakresu pojedynczych dawek. Należy to uwzględnić podczas przepisywania produktu. Zakończenie leczenia. Zaleca się stopniowe odstawianie haloperydolu. Pominięcie dawki. W razie pominięcia dawki należy przyjąć kolejną dawkę o zwykłej porze. Nie należy zażywać podwójnej dawki. Osoby w podeszłym wieku. Zalecenia dotyczące dawki początkowej haloperydolu u pacjentów w podeszłym wieku: leczenie utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej demencją w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego, gdy leczenie niefarmakologiczne się nie powiodło i gdy pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób - 0,5 mg/dobę. Wszystkie inne wskazania - połowa najmniejszej zalecanej dawki dla dorosłych. Dawkę haloperydolu można dostosować w zależności od odpowiedzi na leczenie. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się ostrożne i stopniowe zwiększanie dawki. Dawka maks. u osób w podeszłym wieku wynosi 5 mg/dobę. Zastosowanie dawek powyżej 5 mg/dobę można rozważyć tylko u pacjentów, którzy tolerowali większe dawki, i po powtórnej ocenie indywidualnego profilu korzyści - ryzyko dla danego pacjenta. Zaburzenia czynności nerek. Nie oceniano wpływu zaburzeń czynności nerek na parametry farmakokinetyczne haloperydolu. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania podczas stosowania produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, należy jednak zachować ostrożność. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek mogą wymagać zastosowania mniejszej dawki początkowej, a następnie łagodniejszego zwiększania dawkowania w dłuższych odstępach czasu, niż pacjenci z prawidłową czynnością nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Nie oceniano wpływu zaburzeń czynności wątroby na parametry farmakokinetyczne haloperydolu. Ponieważ haloperydol podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie, zaleca się stosowanie dawki początkowej zmniejszonej o połowę, a następnie łagodniejsze zwiększanie dawki w dłuższych odstępach czasu, niż u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. Dzieci i młodzież. Leczenie schizofrenii u młodzieży w wieku 13-17 lat, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana. Zalecana dawka wynosi 0,5-3 mg/dobę, podawana doustnie w dawkach podzielonych (2-3x/dobę). Zastosowanie dawek powyżej 3 mg/dobę wymaga oceny indywidualnego profilu korzyści-ryzyko. Zalecana dawka maks. wynosi 5 mg/dobę. Czas leczenia musi być ustalony indywidualnie dla każdego pacjenta. Leczenie utrzymujących się ciężkich zachowań agresywnych u dzieci i młodzieży w wieku 6-13 lat z autyzmem lub całościowymi zaburzeniami rozwoju, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana. Zalecane dawki wynoszą 0,5-3 mg/dobę u dzieci w wieku 6-11 lat i 0,5-5 mg/dobę u młodzieży w wieku 12-17 lat, podawane doustnie w dawkach podzielonych (2-3x/dobę). Potrzebę kontynuowania leczenia należy zweryfikować po 6 tyg. Leczenie tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette'a u dzieci i młodzieży w wieku 10-17 lat ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego. Zalecane dawki wynoszą 0,5-3 mg/dobę u dzieci i młodzieży w wieku 10-17 lat, podawane doustnie w dawkach podzielonych (2-3x/dobę). Potrzebę kontynuowania leczenia należy weryfikować co 6-12 m-cy. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci w wieku poniżej zdefiniowanego we wskazaniach. Brak dostępnych danych u dzieci w wieku poniżej 3 lat.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na haloperydol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, stany śpiączkowe, zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego, uszkodzenie zwojów podstawy mózgu, choroba Parkinsona (leki stosowane w parkinsonizmie powinny być wdrożone po odstawieniu haloperydolu), zaburzenia czynności serca o znaczeniu klinicznym, wydłużenie odstępu QTc, komorowe zaburzenia rytmu lub torsade de pointes w wywiadzie, bradykardia lub blok serca II/III stopnia, niewyrównana hipokaliemia, stosowanie innych leków wydłużających odstęp QT.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
Pacjenci z zaburzeniami czynności tarczycy, guzem chromochłonnym nadnerczy, z uszkodzeniem mózgu, z padaczką oraz pacjenci odstawiający alkohol podczas leczenia haloperydolem powinni być poddawani regularnym kontrolom klinicznym. U osób w podeszłym wieku z organicznym uszkodzeniem mózgu dawki haloperydolu należy zmniejszyć o połowę. Odnotowano przypadki nagłych zgonów u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, którzy stosowali leki przeciwpsychotyczne, w tym haloperydol. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub niewydolnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub niewydolnością nerek dawki leku należy zmniejszyć lub zwiększyć odstęp między dawkami. Przed rozpoczęciem stosowania haloperydolu u osób z ryzykiem wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca należy rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, zwłaszcza u pacjentów: z chorobą serca, z nagłymi zgonami w rodzinie i/lub wydłużeniem odstępu QT, z niewyrównanymi zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak hipokaliemia, hipokalcemia, po krwotoku podpajęczynówkowym, z uzależnieniem od alkoholu, niedożywionych, zwłaszcza na początku leczenia do czasu osiągnięcia stężenia stacjonarnego haloperydolu w osoczu. Haloperydol należy stosować ostrożnie u osób, u których metabolizm z udziałem CYP2D6 przebiega wolniej oraz podczas stosowania inhibitorów cytochromu P450. Należy unikać jednoczesnego stosowania innych leków przeciwpsychotycznych. Przed rozpoczęciem leczenia haloperydolem u wszystkich pacjentów zaleca się przeprowadzenie badania EKG, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności serca w wywiadzie lub stwierdzonymi tego typu zmianami chorobowymi w rodzinie pacjenta. Konieczność wykonywania badań EKG w trakcie dalszego leczenia haloperydolem należy rozważać indywidualnie dla każdego pacjenta. Jeżeli odstęp QT ulegnie wydłużeniu, dawkę leku należy zmniejszać, nie stosować haloperydolu, jeśli odstęp QT przekracza 500 ms. W bardzo rzadkich przypadkach u pacjentów stosujących duże dawki leków przeciwpsychotycznych, nagłe ich odstawienie wywoływało ostre objawy odstawienia - nudności, wymioty, bezsenność, a nawet nawrót choroby. Dlatego zaleca się stopniowe odstawianie leku. Zaleca się okresowe monitorowanie stężenia elektrolitów, szczególnie u pacjentów stosujących leki moczopędne lub ze współistniejącymi chorobami. U pacjentów chorych na schizofrenię, odpowiedź na leczenie lekami przeciwpsychotycznymi może być opóźniona. Po odstawieniu leków, objawy choroby mogą pojawić się po kilku tyg. lub mc-ach. Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, haloperydol nie powinien być stosowany jako jedyny lek w przypadkach, gdy depresja jest objawem dominującym. Haloperydol może być stosowany z lekami przeciwdepresyjnymi w stanach, gdy współistnieją depresja i psychozy. Haloperydol zaburza metabolizm trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych - znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest znane. Produkt leczniczy zawiera 18% v/v etanolu (150 mg etanolu w 1 ml produktu leczniczego), tzn. do 2 g etanolu na maksymalną dawkę dla dorosłych – 30 mg haloperydolu (15 ml produktu leczniczego) i do 0,7 g etanolu na maksymalną dawkę dla dzieci – 10 mg haloperydolu (5 ml produktu leczniczego). Ilość etanolu zawarta w 15 ml produktu leczniczego odpowiada 55 ml piwa (5% v/v) lub 23 ml wina (12% v/v). Ilość etanolu zawarta w 5 ml produktu leczniczego odpowiada 18 ml piwa (5% v/v) lub 8 ml wina (12% v/v). Ze względu na zawartość etanolu produkt leczniczy należy stosować ostrożnie w przypadku kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub z padaczką. Produkt jest szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową. Dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania haloperydolu u dzieci wskazują na ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych, dyskinez późnych oraz sedacji. Długoterminowe dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania haloperydolu u dzieci nie są dostępne. Produkt leczniczy może ograniczać sprawność psychofizyczną. W czasie jego stosowania pacjent powinien unikać prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na możliwość wystąpienia nadmiernego uspokojenia i zaburzenia czujności, szczególnie w początkowym okresie stosowania leku w dużych dawkach. Działania te mogą być nasilone przez etanol i inne leki działające hamująco na ośrodkowy układ nerwowy.
Interakcje
Haloperydol nasila działanie: etanolu i leków wpływających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy (leków nasennych, uspokajających, opioidowych leków przeciwbólowych, barbituranów). Nasila działanie na ośrodkowy układ nerwowy w przypadku jednoczesnego stosowania metyldopy. Haloperydol może działać przeciwstawnie do adrenaliny i innych środków sympatykomimetycznych oraz odwracać działanie środków obniżających ciśnienie tętnicze krwi - leków blokujących receptory adrenergiczne, takich jak guanetydyna. Haloperydol może nasilać działanie neurotoksyczne węglanu litu. W rzadkich przypadkach po zastosowaniu produktów zawierających lit i haloperydolu odnotowano zespół objawów przypominających encefalopatię. Nie ustalono, czy były to przypadki złośliwego zespołu neuroleptycznego, czy skutek toksycznego działania litu. Objawy zespołu przypominającego encefalopatię to: splątanie, dezorientacja, ból głowy, zaburzenia równowagi i senność. Jeżeli zachodzi konieczność jednoczesnego zastosowania haloperydolu i litu, należy podawać najmniejszą skuteczną dawkę haloperydolu, natomiast stężenie litu monitorować i utrzymywać poniżej 1 mmol/l. Jeśli wystąpią objawy zespołu przypominającego encefalopatię, należy natychmiast zaprzestać stosowania tych leków. Haloperydol może zmniejszać działanie lewodopy lub innych leków stosowanych w chorobie Parkinsona. Z tego powodu leki stosowane w parkinsonizmie powinny być wdrożone po odstawieniu haloperydolu. Haloperydol hamuje eliminację trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Należy zwiększyć dawkowanie leków przeciwdrgawkowych, biorąc pod uwagę obniżony próg drgawkowy. Fluoksetyna, buspiron i chinidyna zwiększają stężenie haloperydolu w osoczu. W przypadku stosowania tych leków z haloperydolem zaleca się monitorowanie jego stężenia w osoczu i ewentualne zmniejszenie dawki, jeżeli zachodzi taka konieczność. Inhibitory cytochromu P450, zwłaszcza CYP2D6, mogą zwiększać stężenie haloperydolu. Jednoczesne stosowanie haloperydolu i leków, które powodują wydłużenie odstępu QT może spowodować dalsze wydłużenie odstępu QT – nie zaleca się stosowania tego typu leczenia skojarzonego. Stosowanie haloperydolu i leków, które mogą wywołać zaburzenia elektrolitowe, może powodować zwiększenie ryzyka zaburzeń komorowych serca. Karbamazepina, fenobarbital i ryfampicyna zmniejszają stężenie haloperydolu w osoczu. W takim przypadku dawka haloperydolu powinna być zwiększona, biorąc pod uwagę stan pacjenta. Po zaprzestaniu stosowania leczenia skojarzonego z użyciem tych leków, może być konieczne ponowne dostosowanie dawek haloperydolu do stanu pacjenta. Odnotowano działanie antagonistyczne haloperydolu wobec fenindionu (syntetyczna pochodna indandionu działająca przeciwzakrzepowo).
Ciąża i laktacja
Bezpieczeństwo stosowania haloperydolu w okresie ciąży nie zostało określone. Odnotowano przypadki uszkodzenia płodów u niektórych, ale nie u wszystkich gatunków zwierząt poddanych badaniom. Przypadki te wiązano ze stosowaniem haloperydolu, aczkolwiek nie zostało to dokładnie wyjaśnione. Haloperydol może być stosowany w okresie ciąży jedynie, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Jeśli lekarz zdecyduje o zastosowaniu haloperydolu, dawki leku powinny być możliwie najmniejsze, a czas trwania leczenia możliwie najkrótszy. Haloperydol przenika do mleka kobiecego. Odnotowywano pojedyncze przypadki objawów pozapiramidowych u dzieci karmionych piersią, których matki przyjmowały haloperydol. Lekarz powinien rozważyć zastosowanie leku u kobiety karmiącej piersią, biorąc pod uwagę ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka. Produkt leczniczy zawiera etanol.
Działania niepożądane
Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) bezsenność, niepokój, pobudzenie, senność, sedacja, depresja, bóle głowy, zawroty głowy, splątanie, napady padaczkowe, zaostrzenie objawów psychotycznych; (nieznana) objawy pozapiramidowe (wzmożenie napięcia mięśni, nadmierne wydzielanie śliny, spowolnienie ruchów, drżenie, maskowatość twarzy, akatyzja, dystonia, napady przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, dystonia krtani), otępienie i spowolnienie, ból i zawroty głowy, reakcje paradoksalne (pobudzenie lub bezsenność). Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) nudności, utrata apetytu, zaparcia, niestrawność. Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) hiperprolaktynemia, mlekotok, zaburzenia cyklu miesiączkowego (skąpe miesiączkowanie, brak miesiączki), ginekomastia, zaburzenia erekcji i ejakulacji, hipoglikemia, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (zespół Schwartza-Barttera). Zaburzenia układu krążenia: (rzadko) podwyższenie ciśnienia tętniczego, wydłużenie odstępu QT, zaburzenia rytmu typu torsade de pointes, arytmia komorowa (w tym migotanie komór i komorowa tachykardia); (nieznana) obniżenie ciśnienia tętniczego (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku), tachykardia. Zaburzenia autonomicznego układu nerwowego: (nieznana) suchość błony śluzowej jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny, zamazane widzenie, zatrzymanie wydalania moczu, nadmierne wydzielanie potu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) obrzęk, wysypki skórne (w tym pokrzywka), rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry; (bardzo rzadko) nadwrażliwość skóry na światło. Inne działania niepożądane: (rzadko) żółtaczka, cholestatyczne zapalenie wątroby, przemijające zaburzenia czynności wątroby przebiegające bez żółtaczki, priapizm, zmiany mc, wysoka temperatura ciała (związana z rozwojem złośliwego zespołu neuroleptycznego), obniżenie temperatury ciała; (bardzo rzadko) agranulocytoza, małopłytkowość, przemijająca leukopenia, reakcje nadwrażliwości, anafilaksja. Nie zaleca się rutynowego przepisywania leków stosowanych w parkinsonizmie. U pacjentów przyjmujących haloperydol długotrwale mogą wystąpić dyskinezy późne, zwłaszcza po zaprzestaniu stosowania leku neuroleptycznego. Może wystąpić ostry zespół dyskinetyczny. Polega on na szybkich, mimowolnych skurczach różnych grup mięśniowych. Obserwuje się: zaciskanie oczu, napady przymusowego patrzenia, mimowolne ruchy żuchwy, wysuwanie języka, zaburzenia mowy, zaburzenia połykania, trudności w oddychaniu. Jeśli wystąpią powyższe objawy, leczenie należy natychmiast przerwać. Wystąpienie tych działań niepożądanych jest ściśle związane z czasem trwania leczenia oraz zastosowaną dawką dobową – dlatego zaleca się stosowanie haloperydolu w minimalnej skutecznej dawce przez możliwie najkrótszy okres, chyba że zachodzi konieczność długotrwałego stosowania tego leku w leczeniu schizofrenii. Stwierdzono, że mimowolne ruchy języka mogą być wczesnym objawem dyskinez późnych. Odstawienie produktu leczniczego w momencie zaobserwowania tego działania niepożądanego pozwala uniknąć rozwinięcia się pełnych objawów dyskinez późnych. Może dojść do rozwoju złośliwego zespołu neuroleptycznego. Charakteryzuje się on jednoczesnym występowaniem objawów neurologicznych (zahamowanie ruchowe, zwiększenie napięcia mięśni szkieletowych wraz z drżeniami i ruchami mimowolnymi, akatyzje), wysokiej temperatury ciała pochodzenia ośrodkowego, dysfunkcji układu autonomicznego (bladość, wzmożone pocenie się, ślinotok, tachykardia, przyspieszenie oddechu, wahania ciśnienia tętniczego), zaburzeniami świadomości, śpiączką oraz zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy. Jeśli wystąpi opisywany zespół należy przerwać podawanie leku i wdrożyć leczenie objawowe (uzupełnianie płynów, elektrolitów, przeciwdziałanie wysokiej temperaturze ciała). Haloperydol, stosowany nawet w małych dawkach u pacjentów wrażliwych na lek (szczególnie bez psychoz), może wywołać subiektywne odczucia – otępienie i spowolnienie, ból i zawroty głowy lub reakcje paradoksalne (pobudzenie lub bezsenność). Wystąpiły także przypadki nagłych niewyjaśnionych zgonów. Działania te mogą być częstsze po zastosowaniu dużych dawek haloperydolu, po podaniu dożylnym i u predysponowanych pacjentów.
Przedawkowanie
Objawy przedawkowania haloperydolu przypominają nasilone działania farmakologiczne. Wystąpić mogą ciężkie objawy pozapiramidowe, niedociśnienie tętnicze oraz stan zobojętnienia psychicznego przechodzący w sen. Należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu prawdopodobnie związanego z wydłużeniem odstępu QT. U pacjenta może wystąpić śpiączka z depresją oddechową oraz niedociśnieniem o ciężkim przebiegu, które mogą przekształcić się w stan przypominający wstrząs. Paradoksalnie nadciśnienie tętnicze może wystąpić częściej niż niedociśnienie tętnicze. Mogą wystąpić drgawki. Specyficzna odtrutka na haloperydol nie istnieje. Należy zapewnić drożność dróg oddechowych i w razie konieczności zastosować mechaniczną wentylację. Ze względu na pojedyncze doniesienia dotyczące możliwości wystąpienia zaburzeń rytmu serca, zaleca się monitorowanie czynności serca za pomocą elektrokardiografu (EKG). Niedociśnienie tętnicze i zapaść krążeniową należy leczyć przede wszystkim podaniem płynów oraz zastosować inne właściwe środki zaradcze. Nie należy stosować epinefryny. Zaleca się obserwację pacjenta przez minimum 24 h, pomiary temperatury ciała oraz zapewnienie odpowiedniej ilości płynów.
Działanie
Lek jest preparatem neuroleptycznym, zawiera substancję czynną należącą do grupy pochodnych butyrofenonu. Wykazuje silne działanie przeciwpsychotyczne oraz uspokajające. Zmniejsza niepokój, agresję, pobudzenie psychoruchowe, skłonność do omamów i urojeń. Dokładny mechanizm działania haloperydolu nie jest znany. Haloperydol jest silnym antagonistą ośrodkowych i obwodowych receptorów dopaminergicznych. Wykazuje właściwości antycholinergiczne, wiąże się również z receptorami opioidowymi.
Skład
1 ml roztworu zawiera 2 mg haloperydolu.
Laktacja
Światło
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C
Wykaz B
Upośledza !
