Wskazania
Rak gruczołu krokowego. Leczenie raka gruczołu krokowego kiedy wymagane jest obniżenie stężenia testosteronu do stężenia charakterystycznego dla braku czynności gruczołów płciowych (stężenia kastracyjnego). Pacjenci, którzy uprzednio nie byli poddawani terapii hormonalnej, lepiej reagują na leczenie tryptoreliną. Przedwczesne dojrzewanie płciowe pochodzenia ośrodkowego (przed 8. rż. u dziewcząt i przed 10. rż. u chłopców).
Dawkowanie
Rak gruczołu krokowego. 1 wstrzyk. domięśniowe lub podskórne preparatu o przedłużonym uwalnianiu co 3 m-ce. Czas trwania leczenia - patrz ChPL. U pacjentów z rakiem gruczołu krokowego z przerzutami opornym na kastrację, niepoddającym się leczeniu operacyjnemu, otrzymujących tryptorelinę oraz kwalifikujących się do leczenia inhibitorami biosyntezy androgenów, leczenie tryptoreliną powinno być kontynuowane. Przedwczesne dojrzewanie płciowe pochodzenia ośrodkowego. Leczenie dzieci za pomocą tryptoreliny powinno odbywać się pod wszechstronnym nadzorem endokrynologa dziecięcego albo pediatry lub endokrynologa z doświadczeniem w leczeniu przedwczesnego dojrzewania płciowego pochodzenia ośrodkowego. Dzieci o mc. powyżej 20 kg: 1 wstrzyk. domięśniowe produktu leczniczego podawane co 3 m-ce. Leczenie należy przerwać w okolicy fizjologicznego wieku dojrzewania płciowego u chłopców i dziewcząt. Nie należy kontynuować leczenia u dziewcząt, u których wiek kostny przekracza 12 lat. Istnieją ograniczone dane dotyczące optymalnego czasu odstawienia leczenia w oparciu o wiek kostny u chłopców, jednakże zaleca się przerwanie leczenia u chłopców, u których wiek kostny wynosi 13-14 lat. Produktu leczniczego 11,25 mg nie należy wstrzykiwać dożylnie. Podanie podskórne nie było badane u kobiet i dzieci.
Uwagi
Produktu leczniczego nie należy wstrzyk. dożylnie. Podanie podskórne nie było badane u kobiet i dzieci.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na GnRH, jej analogi lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
Stosowanie analogów GnRH może zmniejszać gęstość mineralną kości. U mężczyzn wstępne dane wskazują, że stosowanie bisfosfonianów w skojarzeniu z analogami GnRH może zmniejszyć utratę gęstości kości. Zachowanie szczególnej ostrożności jest konieczne u pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka osteoporozy (np. przewlekłe nadużywanie alkoholu, palenie papierosów, długoterminowa terapia lekami zmniejszającymi gęstość mineralną kości, np. leki przeciwdrgawkowe lub kortykosteroidy, dodatni wywiad rodzinny w kierunku osteoporozy, niedożywienie). W rzadkich przypadkach stosowanie analogów GnRH może ujawnić obecność wcześniej nierozpoznanego gruczolaka wywodzącego się z komórek gonadotropowych przysadki. U pacjentów tych może wystąpić udar przysadki, objawiający się nagłym bólem głowy, wymiotami, zaburzeniami widzenia i porażeniem mięśni oka. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia epizodu depresyjnego (z możliwymi przypadkami ciężkiej depresji) u pacjentów będących w trakcie leczenia agonistami hormonu uwalniającego gonadotropinę, takich jak tryptorelina. Pacjentów należy odpowiednio poinformować i leczyć w zależności od występujących objawów. Pacjenci z depresją powinni być ściśle kontrolowani podczas terapii. Na początku leczenia tryptorelina, podobnie jak inne analogi GnRH, powoduje przemijający wzrost stężenia testosteronu w surowicy. W rezultacie w pierwszych tyg. leczenia w izolowanych przypadkach okazjonalnie rozwijało się przemijające nasilenie przedmiotowych i podmiotowych objawów raka gruczołu krokowego. W początkowej fazie leczenia należy rozważyć dodatkowe podanie odpowiedniego antyandrogenu, aby przełamać początkowy wzrost stężenia testosteronu w surowicy i nasilenie objawów klinicznych. U niewielkiej liczby pacjentów może dojść do przejściowego nasilenia podmiotowych i przedmiotowych objawów raka gruczołu krokowego (przejściowe zaostrzenie objawów nowotworu) i przejściowego nasilenia bólu związanego z chorobą nowotworową (ból związany z przerzutami), które można leczyć objawowo. Podobnie jak w przypadku innych analogów GnRH obserwowano izolowane przypadki ucisku (kompresji) rdzenia kręgowego lub niedrożności cewki moczowej. Jeżeli rozwinie się ucisk (kompresja) rdzenia kręgowego lub niewydolność nerek, należy wdrożyć standardowe leczenie, a w ekstremalnych przypadkach należy rozważyć wykonanie pilnej orchidektomii (wycięcie jądra). W pierwszych tygodniach leczenia wskazane jest staranne monitorowanie terapii, szczególnie u pacjentów z przerzutami do kręgosłupa, narażonych na ryzyko ucisku rdzenia kręgowego oraz u pacjentów z niedrożnością układu moczowego.Po kastracji chirurgicznej tryptorelina nie indukuje dalszego zmniejszenia stężenia testosteronu w surowicy. Długotrwała deprywacja androgenu, zarówno po obustronnej orchidektomii (wycięcie jądra), jak i po podaniu analogów GnRH, związana jest ze zwiększonym ryzykiem utraty masy kostnej i może prowadzić do osteoporozy oraz wzrostu ryzyka złamań kości. Deprywacja androgenowa może wydłużać odstęp QT. U pacjentów z występującym w wywiadzie wydłużeniem odstępu QT lub z czynnikami ryzyka jego wystąpienia, jak również u pacjentów otrzymujących leczenie towarzyszące, które może powodować wydłużenie odstępu QT, lekarz powinien oszacować stosunek korzyści do ryzyka, w tym możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes, przed włączeniem produktu leczniczego. Ponadto, w badaniach epidemiologicznych obserwowano, że u pacjentów może dojść do zmian metabolicznych (np. nietolerancja glukozy) lub może zwiększać się ryzyko choroby układu krążenia w czasie terapii z deprywacją androgenu. Jednakże prospektywne dane nie potwierdziły związku pomiędzy analogami GnRH i wzrostem śmiertelności z przyczyn sercowych. Pacjentów z dużym ryzykiem chorób metabolicznych i chorób układu krążenia należy starannie ocenić przed włączeniem leczenia i w odpowiedni sposób kontrolować w czasie terapii z deprywacją androgenu. Podawanie tryptoreliny w dawkach terapeutycznych powoduje supresję osi przysadkowo-gonadalnej. Normalna funkcja powraca zwykle po zaprzestaniu leczenia. Dlatego testy diagnostyczne gonadalnej funkcji przysadki w czasie leczenia i po zaprzestaniu terapii za pomocą analogów mogą być mylące. Na początku leczenia stwierdza się przemijające zwiększenie aktywności fosfatazy kwaśnej. W czasie leczenia zaleca się:okresowe sprawdzanie stężenia testosteronu we krwi, które nie powinno przekraczać 1 ng/ml, przeprowadzać ocenę reakcji układu kostnego za pomocą scyntygrafii i/lub tomografii komputerowej, natomiast ocenę reakcji gruczołu krokowego na leczenie przeprowadza się za pomocą USG i/lub tomografii komputerowej oraz badania klinicznego i per rectum. Leczenie u dzieci z postępującymi guzami mózgu powinno w każdym przypadku być poprzedzone staranną analizą ryzyka i korzyści. U dziewcząt początkowa stymulacja jajników po rozpoczęciu leczenia, w wyniku którego dochodzi do zmniejszenia stężenia estrogenów, może prowadzić w pierwszym miesiącu leczenia do krwawień z dróg rodnych o łagodnym do umiarkowanego nasileniu. Po zaprzestaniu leczenia pojawią się charakterystyczne objawy dojrzewania. Informacje dotyczące płodności w przyszłości są nadal ograniczone. U większości dziewcząt regularne miesiączki występują przeciętnie po roku od zakończenia terapii. Należy wykluczyć pseudo-przedwczesne dojrzewanie płciowe (guz lub przerost gonad lub nadnerczy) oraz niezależne od gonadotropin przedwczesne dojrzewanie płciowe (toksykoza jądrowa, rodzinny przerost komórek Leydiga). W czasie terapii za pomocą analogów GnRH z powodu przedwczesnego dojrzewania płciowego pochodzenia ośrodkowego może dojść do zmniejszenia gęstości mineralnej kości. Jednakże po przerwaniu leczenia gromadzenie masy kostnej jest zachowane, a leczenie nie wydaje się wpływać na szczytową masę kostną w późnym okresie dojrzewania. Po odstawieniu leczenia analogami GnRH można zaobserwować złuszczanie głowy kości udowej. Według sugerowanej teorii małe stężenia estrogenów w czasie leczenia analogami GnRH osłabiają chrząstkę nasadową. Zwiększenie szybkości wzrostu po zaprzestaniu leczenia powoduje w rezultacie zmniejszenie siły koniecznej do przemieszczenia chrząstki. Nie prowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być upośledzona, jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy, senność i zaburzenia widzenia, będące działaniami niepożądanymi leczenia lub wynikające z choroby podstawowej.
Interakcje
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania tryptoreliny z lekami wpływającymi na wydzielanie gonadotropin; zaleca się kontrolowanie stanu hormonalnego pacjenta. Ponieważ deprywacja androgenowa może wydłużać odstęp QT, należy starannie rozważyć jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z innymi produktami wydłużającymi odstęp QT lub produktami leczniczymi powodującymi zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes takimi, jak leki antyarytmiczne z grupy IA (np. chinidyna, dizopiramid) lub z grupy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), metadon, moksyfloksacyna, leki przeciwpsychotyczne itp.
Ciąża i laktacja
Produkt leczniczy nie jest wskazany do stosowania u kobiet.
Działania niepożądane
Ponieważ pacjenci z miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym zależnym od hormonów rakiem gruczołu krokowego są zazwyczaj osobami w starszym wieku i występują u nich inne choroby typowe dla wieku podeszłego, działania niepożądane leku zgłosiło ponad 90% pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych, ocena istnienia związku przyczynowego między stosowanym lekiem a występującym objawem jest trudna. Podobnie jak w przypadku leczenia z udziałem innych agonistów GnRH lub po kastracji chirurgicznej, najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem tryptoreliną spowodowane były przewidywanym działaniem farmakologicznym. Działania te obejmowały uderzenia gorąca i spadek libido. Wszystkie zdarzenia niepożądane z wyjątkiem reakcji immuno-alergicznych (rzadko) oraz odczynów w miejscu podania wstrzyknięcia (<5%), są związane ze zmianą stężenia testosteronu. Uznano, że zgłoszone następujące działania niepożądane były prawdopodobnie związane ze stosowaniem tryptoreliny. O większości z nich wiadomo, że są związane z biochemiczną lub chirurgiczną kastracją. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) trombocytoza. Zaburzenia serca: (niezbyt często) kołatanie serca; (nieznana) wydłużenie odstępu QT. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szum w uszach, zawroty głowy. Zaburzenia oka: (niezbyt często) upośledzenie wzroku; (rzadko) nieprawidłowe uczucie w obrębie oczu, zaburzenia widzenia. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) uczucie suchości w jamie ustnej, nudności; (niezbyt często) ból brzucha, zaparcia, biegunka, wymioty; (rzadko) wzdęcia, zaburzenia smaku, wzdęcia z oddawaniem wiatrów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) osłabienie; (często) odczyn w miejscu wstrzyk. (w tym rumień, zapalenie i ból), obrzęk; (niezbyt często) letarg, obrzęki obwodowe, ból, dreszcze, senność; (rzadko) ból w klatce piersiowej, trudność w utrzymaniu pozycji stojącej, objawy grypopodobne, gorączka; (nieznana) złe samopoczucie. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) nadwrażliwość; (rzadko) reakcja anafilaktyczna; (nieznana) wstrząs anafilaktyczny. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (rzadko) zapalenie jamy nosowej i gardła. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie mc.; (niezbyt często) zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej zwiększona aktywność aminotransferazy asparginowej, wzrost stężenia kreatyniny we krwi, wzrost ciśnienia tętniczego krwi, wzrost stężenia mocznika we krwi, zwiększona aktywność γ-glutamylotransferazy, spadek mc.; (rzadko) zwiększona aktywność fosfatazy alkalicznej we krwi. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) jadłowstręt, cukrzyca, dna, hiperlipidemia, zwiększenie apetytu. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból pleców; (często) ból mięśniowo-szkieletowy, ból kończyn; (niezbyt często) ból stawów, ból kości, skurcze mięśni, osłabienie mięśniowe, ból mięśniowy; (rzadko) sztywność stawów, obrzęk stawów, sztywność układu mięśniowo-szkieletowego, zapalenie kości i stawów. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) parestezje w kończynach dolnych; (często) zawroty głowy, ból głowy; (niezbyt często) parestezje; (rzadko) zaburzenia pamięci. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) zmniejszenie libido; (często) depresja, utrata libido, zaburzenia nastroju; (niezbyt często) bezsenność, drażliwość; (rzadko) stan splątania, zmniejszenie aktywności, euforyczny nastrój; (nieznana) niepokój. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) moczenie nocne, zatrzymanie moczu; (nieznana) nietrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo często) zaburzenia erekcji (w tym brak wytrysku, zaburzenia wytrysku); (często) ból miednicy; (niezbyt często) ginekomastia, ból sutków (gruczołów piersiowych), atrofia jąder, ból jąder. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia; (niezbyt często) duszność, krwawienie z nosa; (rzadko) duszność w pozycji leżącej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) nadmierna potliwość; (niezbyt często) trądzik, łysienie, rumień, świąd, wysypka, pokrzywka; (rzadko) powstawanie pęcherzy, plamica; (nieznana) obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) uderzenia gorąca; (często) nadciśnienie tętnicze; (rzadko) spadek ciśnienia. Tryptorelina powoduje przemijający wzrost stężenia krążącego testosteronu w ciągu 1-go tyg. po 1-szej iniekcji postaci o przedłużonym uwalnianiu. Przy takim początkowym wzroście stężenia krążącego testosteronu u niewielkiego odsetka pacjentów (≤5%) może dojść do przemijającego nasilenia podmiotowych i przedmiotowych objawów raka gruczołu krokowego (przejściowe zaostrzenie objawów nowotworu), które zwykle objawia się nasileniem objawów ze strony układu moczowego (<2%) oraz bólu związanego z obecnością przerzutów (5%), które można leczyć objawowo. Objawy te są przemijające i zwykle ustępują w ciągu jednego-dwóch tyg. W pojedynczych przypadkach wystąpiło zaostrzenie objawów choroby, objawiające się niedrożnością cewki moczowej lub uciskiem (kompresją) rdzenia kręgowego, związaną z obecnością przerzutów. Dlatego pacjentów z przerzutami do kręgosłupa i/lub niedrożnością górnego lub dolnego odcinka dróg moczowych należy ściśle obserwować w pierwszych tygodniach terapii. Stosowanie analogów GnRH w terapii raka gruczołu krokowego może wiązać się ze zwiększoną utratą masy kostnej i może prowadzić do osteoporozy oraz zwiększonego ryzyka złamań kości. Ogólna tolerancja u dzieci. Jak zaobserwowano przy stosowaniu innych analogów GnRH, najczęściej stwierdzanymi w badaniach klinicznych działaniami niepożądanymi, związanymi z leczeniem tryptoreliną były działania związane z oczekiwanymi działaniami farmakologicznymi analogów GnRH. Działania te obejmowały krwawienie z dróg rodnych, w tym plamienie. Zgłaszano następujące działania niepożądane, uważane za związane w sposób co najmniej prawdopodobny z leczeniem tryptoreliną. Zaburzenia oka: (niezbyt często) upośledzenie widzenia; (nieznana) zaburzone widzenie. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból brzucha; (niezbyt często) wymioty, zaparcia, nudności. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) odczyn w miejscu wstrzyk. (w tym ból, zaczerwienienie oraz stan zapalny w miejscu wstrzyk.). Zaburzenia układu immunologicznego: (często) reakcja nadwrażliwości; (nieznana) wstrząs anafilaktyczny (obserwowany u dorosłych mężczyzn i kobiet). Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie mc.; (nieznana) wzrost stężenia prolaktyny we krwi, wzrost ciśnienia tętniczego. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) otyłość. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) ból szyi; (nieznana) ból mięśni. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) zmiany nastroju; (nieznana) chwiejność emocjonalna, depresja, nerwowość. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo często) krwawienie z pochwy (w tym krwawienie z pochwy, krwawienie z odstawienia, krwawienie z macicy, upławy, krwawienie z pochwy, w tym plamienie); (niezbyt często) ból piersi. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) krwawienie z nosa. Choroby skóry i tkanki podskórnej: (często) trądzik; (niezbyt często) świąd, wysypka, pokrzywka; (nieznana) obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia naczyniowe: (często) uderzenia gorąca; (nieznana) nadciśnienie tętnicze. W pierwszym miesiącu po wstrzyknięciu może wystąpić krwawienie z pochwy. U pacjentów leczonych za pomocą analogu GnRH zgłaszano zwiększenie liczby limfocytów. Ta wtórna limfocytoza jest najwyraźniej związana z kastracją indukowaną przez analogi GnRH i wydaje się wskazywać, że hormony płciowe są włączone w proces inwolucji grasicy.
Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania wskazane jest leczenie objawowe.
Działanie
Tryptorelina substancja czynna produktu leczniczego to syntetyczny dekapeptyd, analog naturalnego hormonu GnRH - gonadoliberyny. Długotrwałe podawanie tryptoreliny, po początkowej stymulacji, powoduje zahamowanie wydzielania hormonów gonadotropowych, co w konsekwencji prowadzi do zahamowania czynności gonad (jąder i jajników). Podawanie 1 dawki preparatu może na początku leczenia doprowadzić do wzrostu stężenia LH i FSH we krwi (początkowa aktywacja), a w konsekwencji do zwiększenia poziomu testosteronu. Kontynuacja leczenia doprowadza do zmniejszenia stężenia LH i FSH, a w konsekwencji do obniżenia stężenia hormonów steroidowych w ciągu 20 dni do poziomu odpowiadającego kastracji. Stan ten zależy od czasu podawania preparatu.
Skład
1 fiol. zawiera 11,25 mg tryptoreliny w postaci tryptoreliny pamoinianu.
Laktacja
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria X
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria X
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria X
Wykaz B
