Wskazania
Wszystkie wskazania do leczenia kortykosteroidami w przypadku kiedy niezbędne jest uzyskanie szybkiego działania produktu leczniczego lub gdy z innych powodów (np. wymiotów lub utraty przytomności) wymagane jest podanie pozajelitowe. W szczególności w następujących przypadkach: ciężki ostry atak astmy; obrzęk mózgu (jedynie w przypadku objawów wzrostu ciśnienia śródczaszkowego potwierdzonych w tomografii komputerowej) spowodowany przez guz mózgu lub przerzuty do mózgu; ciężka reakcja alergiczna (np. obrzęk naczynioruchowy, reakcja po ukąszeniach owadów); początkowe leczenie parenteralne ciężkich chorób skóry o ostrym przebiegu (np. pęcherzyca zwykła, erythroderma); ostre choroby hematologiczne (np. niedokrwistość autoimmunohemolityczna, ostra plamica małopłytkowa); ostre choroby miąższu wątroby (np. ostre zapalenie wątroby spowodowane alkoholem); toksyczny obrzęk płuc spowodowany inhalacją gazu drażniącego; przełom addisonoidalny (lekiem z wyboru jest hydrokortyzon).
Dawkowanie
W przypadku leczenia ostrych objawów, dawka dla dorosłych zazwyczaj wynosi 32-64 mg metyloprednizolonu (1-2 amp. produktu leczniczego w dawce 32 mg) lub więcej. Dawka dla dzieci to 8-32 mg (1-2 amp. produktu leczniczego w dawce16 mg) lub 1-2 mg/kg mc. W stanach zagrożenia życia zalecana dawka dla dorosłych to 250-500 mg metyloprednizolonu, natomiast dla dzieci 4-8 mg/kg mc. W niektórych wskazaniach zaleca się podawanie dawek do 30 mg/kg mc. W takim przypadku dostępny jest produkt leczniczy w dawce 250 mg lub 1000 mg. W zależności od stanu chorobowego, odstępy między wstrzyknięciami wynoszą od 30 minut do 24 h. Ciężki ostry napad astmy. W zależności od objawów, dawka początkowa to 32-96 mg metyloprednizolonu (1-3 amp. produktu leczniczego w dawce 32 mg) w połączeniu ze zwykłą terapią podstawową lub lekami stosowanymi jednocześnie. W zależności od stanu klinicznego dawka ta może być powtarzana co 6 h. W przypadku ciężkiego, zagrażającego życiu napadu astmy zaleca się dawkę początkową 250-500 mg metyloprednizolonu. W takim przypadku dostępny jest produkt leczniczy w dawce 250 mg. Obrzęk mózgu (spowodowany przez guz mózgu lub przerzuty do mózgu). W leczeniu ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu początkowo podaje się 250-500 mg metyloprednizolonu. W takim przypadku dostępny jest produkt leczniczy w dawce 250 mg. W terapii podtrzymującej ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu albo łagodnego lub przewlekłego obrzęku mózgu na ogół podaje się 32-64 mg metyloprednizolonu (1-2 amp. produktu leczniczego w dawce 32 mg) 3x/dobę, przez kilka dni. W razie potrzeby należy stopniowo zmniejszać dawkę i przejść na leczenie doustne. Ostre reakcje nadwrażliwości (np. obrzęk naczynioruchowy, reakcja po ukąszeniach owadów). W przypadku obrzęku naczynioruchowego podaje się dożylnie w dawce jednorazowej 96-160 mg metyloprednizolonu (3-5 amp. produktu leczniczego w dawce 32 mg). W przypadku reakcji na ukąszenia owadów podaje się dożylnie, w dawce jednorazowej 96 mg metyloprednizolonu (3 amp. produktu leczniczego w dawce 32 mg) lub więcej, w zależności od objawów. W przypadku ostrego zwężenia górnych dróg oddechowych można podać 250 mg metyloprednizolonu. Podanie tej dawki produktu leczniczego można powtórzyć po 6 i po 12 h. W takim przypadku dostępny jest produkt leczniczy w dawce 250 mg. Ciężkie choroby skóry o ostrym przebiegu (np. pęcherzyca zwykła, erythroderma). W przypadku chorób skóry można stosować podanie doustne metyloprednizolonu w dawce 80-160 mg na dobę. W początkowym leczeniu ciężkich przypadków chorób skóry o ostrym przebiegu możliwe jest również parenteralne podanie 96-160 mg metyloprednizolonu (3-5 amp. produktu leczniczego w dawce 32 mg). Następnie stosuje się terapię doustną. Choroby hematologiczne o ostrym przebiegu (np. niedokrwistość autoimmunohemolityczna, ostra plamica małopłytkowa). Początkowo, zamiast terapii doustnej, stosuje się dożylnie 96-160 mg metyloprednizolonu na dobę (3-5 amp. produktu leczniczego w dawce 32 mg). Następnie stosuje się terapię doustną. Ostra choroba miąższu wątroby (np. ostre zapalenie wątroby wywołane przez alkohol). Początkowa dawka wynosi 16-32 metyloprednizolonu na dobę, w podaniu dożylnym. Następnie stosuje się terapię doustną. Toksyczny obrzęk płuc spowodowany inhalacją gazu drażniącego. Natychmiast wstrzyknąć 1000 mg metyloprednizolonu dożylnie. W razie potrzeby, powtórzyć po 6, 12 i 24 h. W takim przypadku dostępny jest produkt leczniczy w dawce 1000 mg. W następnych 2 dniach podaje się dożylnie 32 mg metyloprednizolonu 3x/dobę. Następnie przez kolejne 2 dni podaje się 16 mg metyloprednizolonu dożylnie, 3x/dobę. Później zmniejsza się dawkę stopniowo i przechodzi na kortykosteroidy podawane drogą wziewną. Przełom addisonoidalny. Dawka początkowa to 16-32 mg metyloprednizolonu we wstrzyknięciu w połączeniu ze zwykłą terapią stosowaną jednocześnie. Następnie stosuje się kolejne 16-32 mg metyloprednizolonu w 24-godzinnym wlewie dożylnym, po czym przechodzi się na terapię doustna w połączeniu z mineralokortykosteroidami, jeżeli są wymagane.
Uwagi
Produkt leczniczy podaje się we wstrzyknięciu dożylnym lub w infuzji dożylnej. Ze względu na niepewne warunki wchłaniania, wstrzyknięcie domięśniowe należy wybierać jedynie wyjątkowo, w przypadkach gdy brak możliwości podania dożylnego. Wstrzyknięcie dożylne należy przeprowadzać powoli. Produkty lecznicze przeznaczone do podawania pozajelitowego należy obejrzeć przed użyciem. Należy stosować wyłącznie przejrzyste roztw. bez widocznych cząstek. Czas trwania leczenia z użyciem produktu leczniczego zależy od indywidualnej sytuacji klinicznej. Po dłuższym leczeniu, szczególnie z użyciem względnie dużych dawek, stosowania produktu leczniczego nie należy przerywać nagle, ale stopniowo.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, inne glikokortykosteroidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
W przypadkach ciężkich zakażeń, podanie produktu leczniczego jest wskazane tylko z jednoczesnym stosowaniem specyficznego leczenia przeciwdrobnoustrojowego. W poniższych chorobach leczenie produktem leczniczym należy rozpoczynać jedynie po starannej analizie korzyści i ryzyka oraz, o ile to potrzebne, z zastosowaniem celowanego leczenia przeciwdrobnoustrojowego: ostre zakażenia wirusowe (np. półpasiec, opryszczka, ospa wietrzna, opryszczkowe zapalenie rogówki), przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu na obecność HBsAg; około 8 tyg. przed i do 2 tyg. po szczepieniu ochronnym z użyciem żywych szczepionek; układowe grzybice i zarażenia pasożytnicze (np. amebioza, zarażenia nicieniami); choroba Heinego-Medina; zajęcie węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy; ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne; gruźlica w wywiadzie (uwaga na reaktywację). Produkt wolno stosować tylko jednocześnie z lekami chroniącymi przed gruźlicą oraz pod ścisłym nadzorem klinicznym. Ponadto w poniższych przypadkach leczenie produktem leczniczym należy rozpoczynać jedynie po starannej analizie korzyści i ryzyka oraz, o ile to potrzebne, z zastosowaniem odpowiedniego leczenia: owrzodzenie żołądka i jelit, ciężka osteoporoza; nadciśnienie tętnicze trudne do wyrównania; cukrzyca trudna do wyrównania; choroby psychiczne (także w wywiadzie), jaskra z wąskim i z otwartym kątem przesączania, owrzodzenia i uszkodzenia rogówki. Ze względu na ryzyko perforacji jelit z zapaleniem otrzewnej, produkt leczniczy można stosować tylko po starannej analizie korzyści i ryzyka oraz pod ścisłą kontrolą w następujących przypadkach: ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego z ryzykiem perforacji, z ropniami albo ropnymi zapaleniami; zapalenie uchyłków jelita; przetoki między jelitami (bezpośrednio po zabiegach chirurgicznych). U pacjentów przyjmujących duże dawki glikokortykosteroidów mogą nie występować objawy przedmiotowe podrażnienia otrzewnej po perforacji żołądka lub jelit. Podczas leczenia produktem leczniczym należy regularnie monitorować zmiany metaboliczne u chorych na cukrzycę. Należy uwzględnić, że może być wymagane podawanie większej dawki insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych. Podczas terapii produktem leczniczym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym należy regularnie monitorować ciśnienie tętnicze krwi. Po podaniu glikokortykosteroidów zgłaszano przypadki wystąpienia przełomu guza chromochłonnego nadnerczy (Pheochromocytoma crisis), który może być śmiertelny. Kortykosteroidy należy podawać wyłącznie pacjentom z podejrzeniem lub zidentyfikowanym guzem chromochłonnym nadnerczy po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Należy starannie monitorować pacjentów z ciężką niewydolnością serca, ponieważ istnieje ryzyko zaostrzenia. Podczas stosowania produktu leczniczego może początkowo nastąpić pogorszenie współistniejącej miastenii do wystąpienia przełomu miastenicznego. Terapia produktem leczniczym może maskować objawy współistniejącego lub rozwijającego się zakażenia, a przez to utrudnić rozpoznanie. Ze względu na działanie immunosupresyjne, leczenie glikokortykosteroidami może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażenia patogenami, które w innych okolicznościach rzadko wywołują zakażenia (tak zwane patogeny oportunistyczne). Zasadniczo możliwe jest szczepienie szczepionkami inaktywowanymi. Należy jednak brać pod uwagę, że reakcja odpornościowa, a przez to skuteczność szczepienia, mogą być obniżone podczas stosowania większych dawek kortykosteroidów. Dlatego szczepienie nie jest wskazane u pacjentów otrzymujących leczenie podtrzymujące z zastosowaniem większych dawek (z wyjątkiem leczenia substytucyjnego). W razie podawania dużych dawek należy zapewnić wystarczającą podaż potasu i ograniczone przyjmowanie sodu oraz monitorować stężenia potasu w surowicy krwi. Niektóre choroby wirusowe (ospa wietrzna, odra) mogą przebiegać szczególnie ciężko, a w niektórych przypadkach nawet zagrażać życiu, u pacjentów leczonych glikokortykosteroidami. Ryzyko dotyczy zwłaszcza dzieci w stanie immunosupresji oraz pacjentów, u których nie potwierdzono przebytej ospy wietrznej i odry w wywiadzie. W przypadku kontaktu tych pacjentów z osobami chorymi na odrę, ospę wietrzną lub półpasiec podczas terapii produktem leczniczym, należy zastosować leczenie zapobiegawcze, o ile jest to właściwe. Po rozpoczęciu terapii pulsowej dużymi dawkami metyloprednizolonu (ponad 500 mg) podawanego dożylnie, zgłaszano zaburzenia rytmu serca i/lub zapaść krążeniową i/lub zatrzymanie akcji serca, nawet u pacjentów, u których nie rozpoznano chorób serca. Dlatego też zaleca się ścisłą kontrolę lekarską podczas leczenia oraz przez kilka dni po zakończeniu terapii. Podczas lub po dożylnym podaniu dużych dawek metyloprednizolonu może wystąpić bradykardia, niekoniecznie związana z szybkością lub czasem trwania podawania produktu. Leczenie ogólnoustrojowe glikokortykosteroidami może powodować centralną retinopatię surowiczą (chorioretinopatię), co może prowadzić do zaburzeń widzenia, w tym do utraty wzroku. Długotrwałe leczenie ogólnoustrojowe glikokortykosteroidami może powodować chorioretinopatię również po zastosowaniu małych dawek. Produkt leczniczy jest produktem leczniczym przeznaczonym do krótkotrwałego stosowania. Jeżeli produkt leczniczy nie jest stosowany według zaleceń, ale długotrwale, należy przestrzegać dalszych ostrzeżeń i środków ostrożności, opisywanych w odniesieniu do produktów leczniczych zawierających glikokortykosteroidy, przeznaczonych do długotrwałego stosowania. U dzieci produkt leczniczy należy stosować wyłącznie po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka, ze względu na to, że metyloprednizolon może hamować wzrost. Podczas długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami należy regularnie monitorować wzrost dziecka. Podczas długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami zaleca się regularne kontrole lekarskie (w tym badania okulistyczne co 3 m-ce). W szczególnych sytuacjach stresu (choroby gorączkowe, wypadek, operacja, poród, itp.) podczas terapii glikokortykosteroidami może być wymagane przejściowe zwiększenie dawki. Ze względu na ewentualne ryzyko w sytuacjach stresu, pacjent przyjmujący produkt długotrwale powinien otrzymać specjalną kartę identyfikacyjną, informującą o przyjmowaniu glikokortykosteroidów. W zależności od czasu trwania i dawkowania produktu, można się spodziewać niekorzystnego wpływu na metabolizm wapnia, z tego powodu zaleca się zapobieganie osteoporozie. Dotyczy to szczególnie pacjentów z współistnieniem czynników ryzyka, takich jak obciążenie rodzinne, starszy wiek, okres po menopauzie, niewystarczające spożycie białka i wapnia, palenie dużej ilości tytoniu, nadmierne spożycie alkoholu i brak wysiłku fizycznego. Zapobieganie obejmuje spożywanie wystarczających ilości wapnia i wit. D oraz wysiłek fizyczny. W razie współistnienia osteoporozy należy rozważyć przyjmowanie dodatkowego leku. Po zakończeniu lub przerwaniu długotrwałego leczenia, należy uwzględnić następujące zagrożenia: nasilenie lub nawrót choroby podstawowej, ostra niewydolność kory nadnerczy (w szczególności w sytuacjach stresu, np. podczas zakażeń, po wypadkach, podczas nasilonego obciążenia fizycznego), zespół z odstawienia kortyzonu. Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których występują zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub którzy mogą być skłonni do ich występowania. W przypadkach niedoczynności tarczycy lub marskości wątroby mogą być wystarczające względnie małe dawki lub może być konieczne zmniejszenie dawki. Należy zapewnić ścisły nadzór lekarski. Cykliczne, przerywane podawanie metyloprednizolonu droga dożylną (zazwyczaj w dawce początkowej wynoszącej ≥1 g/dobę), może spowodować wywołane przez produkt leczniczy uszkodzenie wątroby, w tym ostre zapalenie wątroby lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zgłaszano rzadko występujące przypadki hepatotoksyczności. Objawy mogą wystąpić po kilku tyg. lub później. W większości przypadków zdarzenia niepożądane ustępowały po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja. Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. Przyjmowanie produktu leczniczego może spowodować wystąpienie dodatnich wyników testów na obecność substancji dopingowych. Nie można przewidzieć konsekwencji zdrowotnych stosowania produktu leczniczego jako substancji dopingowej. Poza tym stosowanie produktu leczniczego jako substancji dopingowej może stanowić zagrożenie dla zdrowia. Produkt leczniczy zawiera poniżej mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 1 amp. Podczas leczenia produktem leczniczym pewne działania niepożądane, takie jak pogorszenie ostrości wzroku (z powodu zaćmy lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego), zawroty głowy lub bóle głowy mogą w rzadkich przypadkach upośledzać zdolność do udziału w ruchu drogowym lub obsługiwania maszyn, jak również wykonywania czynności bez bezpiecznego umocowania.
Interakcje
Estrogeny (np. hamujące owulację): może wystąpić nasilenie działania kortykosteroidów. Produkty lecznicze hamujące CYP3A4, takie jak ketokonazol i itrakonazol: może wystąpić nasilenie działania kortykosteroidów. Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów. Diltiazem: stężenie metyloprednizolonu w osoczu może ulec zwiększeniu (z powodu zahamowania CYP3A4 i glikoproteiny P). W pierwszym okresie leczenia należy zatem prowadzić dokładną kontrolę lekarską. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu. Produkty lecznicze pobudzające CYP3A4, takie jak ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, barbituran i prymidon: może wystąpić osłabienie działania kortykosteroidów. Efedryna: może nastąpić przyśpieszenie metabolizmu glikokortykosteroidów, co może zmniejszyć ich skuteczność. Inhibitory konwertazy angiotensyny: zwiększone ryzyko zmian morfologii krwi. Glikozydy nasercowe: niedobór potasu może nasilać działanie glikozydów. Leki moczopędne nasilające wydalanie sodu oraz leki przeczyszczające: może dojść do nasilenia wydalania potasu. NLPZ/przeciwreumatyczne, salicylany i indometacyna: może nastąpić zwiększenie ryzyka owrzodzeń i krwawień z przewodu pokarmowego. Niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie prążkowane: zwiotczenie mięśni może być wydłużone. Atropina, inne leki antycholinergiczne: możliwe jest dodatkowe zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego podczas równoczesnego podawania produktu leczniczego. Chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina: istnieje zwiększone ryzyko miopatii i kardiomiopatii. Cyklosporyna: stężenia cyklosporyny we krwi mogą być zwiększone: istnieje zwiększone ryzyko drgawek mózgowych. Leki przeciwcukrzycowe: działanie obniżające stężenie glukozy we krwi może być osłabione.
Pochodne kumaryny: działanie antykoagulantów może być osłabione. Prazykwantel: kortykosteroidy mogą obniżać stężenia prazykwantelu we krwi. Somatotropina: działanie somatotropiny, szczególnie w większych dawkach, może być osłabione. Protyrelina: zwiększenie stężenia TSH po podaniu protyreliny może być obniżone. Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: reakcje skórne w testach alergicznych mogą być zahamowane.
Ciąża i laktacja
Badania na zwierzętach nie dostarczyły wystarczających danych dotyczących wpływu na płodność. Podczas ciąży, szczególnie w okresie 1-szych 3 m-cy, leczenie należy rozpoczynać po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania metyloprednizolonu podczas ciąży są niewystarczające. W badaniach na zwierzętach metyloprednizolon powodował rozszczepienie podniebienia. Rozważa się możliwość zwiększenia ryzyka rozwoju rozszczepienia jamy ustnej u płodów ludzkich, spowodowanego podawaniem glikokortykosteroidów podczas I trymestru ciąży. W razie długotrwałego leczenia nie można wykluczyć zaburzeń wzrostu wewnątrzmacicznego. Leczenie pod koniec ciąży może prowadzić do zaniku nadnerczy u płodów, co z kolei może wymagać leczenia substytucyjnego ze stopniowym zmniejszaniem dawki u noworodków. Glikokortykosteroidy przenikają do mleka kobiecego w małych ilościach. Zwykle ekspozycja noworodka odpowiada poniżej jednej setnej dawki w krążeniu układowym u matki karmiącej piersią. Podczas stosowania większych dawek albo długotrwałego leczenia należy unikać karmienia piersią.
Działania niepożądane
Poniższe działania niepożądane zostały wymienione bez uwzględnienia częstości występowania. Częstość nie mogła zostać obliczona na podstawie danych. W zależności od czasu trwania leczenia i dawki mogą wystąpić następujące działania niepożądane. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: leukocytoza (początkowo, odwracalna w przebiegu leczenia), limfopenia, eozynopenia, policytemia, trombocytopenia, skłonność do trombocytozy. Zaburzenia układu immunologicznego: ciężkie reakcje anafilaktyczne z zapaścią krążeniową, zatrzymaniem akcji serca, zaburzeniami rytmu serca, skurczem oskrzeli i/lub obniżeniem lub podwyższeniem ciśnienia tętniczego krwi. Ze względu na to, że produkt leczniczy może powodować reakcje alergiczne, prowadzące nawet do wstrząsu anafilaktycznego u pacjentów ze skazą alergiczną (np. astmą oskrzelową), należy zapewnić łatwą dostępność leków do terapii ratunkowej (np. adrenalina, wlew, sztuczna wentylacja). Osłabienie obrony immunologicznej ze zwiększeniem ryzyka zakażenia (niektóre choroby wirusowe, takie jak ospa wietrzna, opryszczka albo - podczas wiremii - półpasiec, mogą mieć ciężki przebieg, nawet prowadzący do zgonu), maskowanie zakażeń, ujawnienie zakażeń utajonych, reakcje alergiczne. Zaburzenia endokrynologiczne: przełom guza chromochłonnego nadnerczy (Pheochromocytoma crisis), zahamowanie czynności nadnerczy lub ich zanik i wywołanie zespołu Cushinga (typowe objawy: twarz księżycowata, otyłość tułowia i nadmiar płynów ustrojowych), zahamowanie wzrostu u dzieci, zaburzenia wydzielania hormonów płciowych (brak miesiączki, hirsutyzm, zaburzenia wzwodu). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: lipomatoza nadtwardówkowa, nasierdzia lub śródpiersia. Zatrzymanie sodu, któremu towarzyszą obrzęki, zwiększenie wydalania potasu, któremu może towarzyszyć hipokaliemia (należy zwrócić uwagę na ryzyko zaburzeń rytmu), obniżenie tolerancji glukozy, cukrzyca, hipercholesterolemia i hipertriglicerydemia, nasilenie rozkładu białka. Zaburzenia psychiczne: ciężkie depresje, drażliwość, zmiany osobowości, zmiany nastroju, euforia, zwiększenie motywacji i apetytu, psychozy, zaburzenia snu. Zaburzenia układu nerwowego: rzekomy guz mózgu (szczególnie u dzieci), pojawienie się objawów ukrytej padaczki i zwiększenie skłonności do drgawek w padaczce z objawami, uczucie pustki w głowie lub zawroty głowy, bóle głowy. Zaburzenia oka: zaćma (szczególnie zaćma tylna podtorebkowa), jaskra, centralna retinopatia surowicza pogorszenie objawów wrzodu rogówki, nasilenie wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych zapaleń oka, nieostre widzenie. Zaburzenia serca: zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie akcji serca, nasilenie się zastoju w płucach w przebiegu niewydolności lewokomorowej. Zaburzenia naczyniowe: zapaść naczyniowa, nadciśnienie tętnicze, zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy, zdarzenia zakrzepowe, zapalenie naczyń (także jako zespół z odstawienia po długotrwałym leczeniu). Zaburzenia żołądka i jelit: wrzody żołądka i jelit z ryzykiem perforacji (na przykład z zapaleniem otrzewnej), krwawienie z żołądka lub jelit, zapalenie trzustki, dolegliwości w nadbrzuszu. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych. Uszkodzenie wątroby z zastojem żółci i uszkodzenie komórek wątroby, w tym ostra niewydolność wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: czerwone rozstępy, zanik, teleangiektazja, zwiększona łamliwość naczyń włosowatych, wybroczyny, krwawienie skórne na pewnym obszarze, wylewy krwi, nadmierne owłosienie, trądzik steroidowy, opóźnienie gojenia się ran, zapalenie skóry (wokół ust) podobne do trądzika różowatego, zmiany pigmentacji skóry, reakcje nadwrażliwości, takie jak wysypki wywołane przez leki. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: zanik i osłabienie mięśni, w przypadku miastenii odwracalne zwiększenie osłabienia mięśni skutkujące wystąpieniem przełomu miastenicznego, wywołanie ostrej miopatii w przypadku równoczesnego podawania niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie szkieletowe, osteoporoza (zależna od dawki, możliwa także podczas krótkotrwałego stosowania), w ciężkich przypadkach prowadząca do ryzyka złamań kości, jałowe martwice kości (głowy kości ramiennej i głowy kości udowej), zerwanie ścięgna. Zbyt szybkie zmniejszanie dawki po długotrwałym leczeniu może powodować dolegliwości, takie jak ból mięśni i stawów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: wstrzyknięcie w tkankę tłuszczową może powodować miejscowy zanik tkanki tłuszczowej. Badania diagnostyczne: zwiększenie mc.
Przedawkowanie
Nie są znane przypadki ostrego zatrucia produktem leczniczym. Ze względu na jego niską toksyczność ostrą nie należy się spodziewać wystąpienia zatrucia. Jednakże, w bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić ostre reakcje nadwrażliwości, podobnie jak w przypadku innych glikokortykosteroidów, w niektórych przypadkach prowadzące nawet do wstrząsu. W takim przypadku należy natychmiast podjąć czynności ratunkowe.
Działanie
Metyloprednizolon jest niefluorowanym glikokortykosteroidem do leczenia układowego. W zależności od dawki, metyloprednizolon ma wpływ na metabolizm prawie wszystkich tkanek. Pod względem fizjologii, działanie to ma podstawowe znaczenie dla utrzymania homeostazy organizmu w spoczynku oraz podczas wysiłku, jak również w regulowaniu aktywności układu immunologicznego. W razie uszkodzenia lub niewydolności kory nadnerczy, metyloprednizolon podawany w dawkach fizjologicznych może zastąpić endogenny hydrokortyzon. W takiej sytuacji ma on wpływ na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów w równowadze metabolicznej. Pod względem dawki i działania, 8 mg metyloprednizolonu jest równoważne 40 mg hydrokortyzonu. Metyloprednizolon praktycznie nie ma działania mineralokortykotropowego, dlatego w razie niedorozwoju kory nadnerczy podczas leczenia substytucyjnego należy dodatkowo podawać mineralokortykosteroid. W razie wrodzonego zespołu nadnerczowo-płciowego, metyloprednizolon uzupełnia niedobór kortyzolu, którego brakuje z powodu defektu enzymatycznego, hamuje zwiększone wydzielanie kortykotropiny w przysadce mózgowej oraz androgenów w korze nadnerczy. Jeżeli niedobór enzymatyczny dotyczy również syntezy mineralokortykosterydów, należy dodatkowo stosować substytucyjnie mineralokortykosteroid. W dawkach większych od wymaganych w leczeniu substytucyjnym metyloprednizolon ma szybkie działanie przeciwzapalne (przeciwwysiękowe i przeciwproliferacyjne) oraz opóźnia immunosupresję. W ten sposób hamuje chemotaksjię i aktywność komórek układu immunologicznego, jak również uwalnianie i działanie mediatorów reakcji zapalnej i immunologicznej, np. enzymów lizosomalnych, prostaglandyn i leukotrienów. W przypadku zwężenia oskrzeli, może on nasilać działanie β-adrenomimetyków o działaniu rozszerzającym oskrzela (działanie permisywne). Długotrwałe leczenie z użyciem dużych dawek powoduje inwolucję układu immunologicznego i kory nadnerczy. Działanie mineralokortykotropowe, które z pewnością występuje po podaniu hydrokortyzonu i które nadal można wykryć w przypadku prednizolonu, praktycznie nie istnieje po podaniu metyloprednizolonu. Oznacza to, że stężenia elektrolitów w surowicy krwi pozostają prawie stałe i w zakresie wartości prawidłowych nawet podczas podawania produktu leczniczego w dużych dawkach.
Skład
1 amp. z proszkiem zawiera 20,92 mg lub 41,85 mg metyloprednizolonu sodu bursztynianu, równoważnego 15,78 mg lub 31,57 mg metyloprednizolonu. 1 ml przygotowanego roztw. zawiera 20,92 mg lub 41,85 mg metyloprednizolonu sodu bursztynianu, równoważne 15,78 mg lub 31,57 mg metyloprednizolonu.
Grejpfrut
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C
Wykaz B
