Wskazania
Bisakodyl jest stosowany: w krótkotrwałym objawowym leczeniu zaparć, w tym zaparć nawykowych i przewlekłych, zaparć atonicznych (np. u pacjentów obłożnie chorych oraz u osób w podeszłym wieku), w przygotowaniu do badań diagnostycznych, zabiegów chirurgicznych oraz położniczych i w okresie okołooperacyjnym.
Dawkowanie
Stosować tylko u dorosłych. Przed zastosowaniem należy czopek wyjąć z blistra. Podawać doodbytniczo. Krótkotrwałe leczenie zaparć, w tym zaparć nawykowych i przewlekłych, zaparć atonicznych. 1 czopek (10 mg) raz/dobę, doraźnie. Stosować nie dłużej niż 5 dni. Przygotowanie do badań diagnostycznych i zabiegów chirurgicznych. W przygotowaniu do badań diagnostycznych i zabiegów chirurgicznych, w celu zapewnienia całkowitego oczyszczenia jelita, stosuje się skojarzone leczenie bisakodylem w postaci do podawania doustnego i w postaci doodbytniczej. Rano i wieczorem należy przyjąć po jednej dawce produktu leczniczego zawierającego 10 mg bisakodylu w postaci do podawania doustnego. Następnego dnia rano zastosować doodbytniczo 1 czopek (10 mg) produktu leczniczego.
Przeciwwskazania
Stosowanie bisakodylu jest przeciwwskazane w następujących sytuacjach: nadwrażliwość na bisakodyl lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, niedrożność jelit, ostre stany zapalne w obrębie jamy brzusznej, w tym zapalenie wyrostka robaczkowego i ostre choroby zapalne jelit, ostry ból brzucha występujący jednocześnie z nudnościami i wymiotami, co może wskazywać na ciężkie schorzenia opisane powyżej, ciężkie odwodnienie, bisakodyl w postaci czopków nie powinien być stosowany u pacjentów ze szczeliną odbytu oraz z zapaleniem odbytu lub odbytnicy z towarzyszącym owrzodzeniem lub uszkodzeniem śluzówki.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
Czas terapii. Podobnie jak w przypadku innych środków przeczyszczających, stosowanie bisakodylu nie powinno być kontynuowane dłużej niż przez 5 dni bez dokładnego zbadania przyczyny zaparć. Przedłużone stosowanie leku może prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej i hipokaliemii. Jelitowa utrata płynów. Jelitowa utrata płynów może prowadzić do odwodnienia organizmu, czego objawem jest zwiększone pragnienie oraz skąpomocz. Należy zaprzestać stosowania bisakodylu u osób, u których odwodnienie może być szczególnie szkodliwe (np. u pacjentów z niewydolnością nerek lub u pacjentów w podeszłym wieku). Leczenie można wznowić jedynie pod ścisłą kontrolą lekarza. Krew w stolcu. U pacjentów przyjmujących bisakodyl mogą wystąpić stolce z domieszką krwi, zazwyczaj o niewielkim nasileniu i samoistnie ustępujące. Zawroty głowy i omdlenia. U pacjentów przyjmujących bisakodyl obserwowano zawroty głowy i/lub omdlenia. Dostępne opisy przypadków wskazują na omdlenia przy defekacji lub wazowagalną odpowiedź organizmu na ból w podbrzuszu wywołany przez zaparcie, niekoniecznie związane ze stosowaniem bisakodylu. Objawy ze strony przewodu pokarmowego. W pojedynczych przypadkach, w następstwie zastosowania bisakodylu, obserwowano krwawe biegunki i bóle w podbrzuszu. W niektórych przypadkach stwierdzono związek z niedokrwieniem błony śluzowej okrężnicy. Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku. Brak szczegółowych danych dotyczących stosowania tego produktu u pacjentów w podeszłym wieku. W badaniach klinicznych uczestniczyli pacjenci w wieku powyżej 65 lat i nie zaobserwowano działań niepożądanych charakterystycznych dla tej grupy wiekowej. Objawy w miejscu podania. Stosowanie czopków może spowodować wystąpienie miejscowego podrażnienia lub bolesności w szczególności u pacjentów ze szczeliną odbytu oraz z zapaleniem odbytnicy lub odbytu z towarzyszącym owrzodzeniem lub uszkodzeniem śluzówki. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu bisakodylu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia zawrotów głowy i/lub omdleń związanych z odpowiedzią wazowagalną (np. skurcz w obrębie jamy brzusznej). Jeśli u pacjenta wystąpią skurcze w obrębie jamy brzusznej, powinien unikać prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Interakcje
Leki moczopędne, kortykosteroidy. Jednoczesne stosowanie diuretyków lub adrenokortykosteroidów może prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej. Glikozydy nasercowe. Zaburzenia równowagi elektrolitowej mogą zwiększać wrażliwość na działanie glikozydów nasercowych.
Ciąża i laktacja
Bisakodylu nie należy podawać kobietom w ciąży, szczególnie w I trymestrze, chyba że w opinii lekarza korzyść ze stosowania leku przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. Bisakodyl w czasie ciąży może być stosowany wyłącznie pod kontrolą lekarza. Nie przeprowadzono odpowiednio kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Podczas wieloletniego stosowania bisakodylu nie wykazano niekorzystnego lub uszkadzającego działania na płód. Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią, chyba że w opinii lekarza korzyść ze stosowania leku przewyższa potencjalne ryzyko dla dziecka. Bisakodyl w okresie karmienia piersią może być stosowany wyłącznie pod kontrolą lekarza. Badania kliniczne wykazały, że zarówno aktywna postać bisakodylu (bis-(p-hydroksyfenylo)-pirydylo-2- metan, BHPM), jak i jego glukuronowe pochodne nie przenikają do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono badań wpływu bisakodylu na płodność u ludzi.
Działania niepożądane
Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (rzadko) odwodnienie. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) zawroty głowy; (rzadko) omdlenia. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) skurcze w obrębie jamy brzusznej, bóle brzucha, biegunka, nudności; (niezbyt często) obecność krwi w stolcu, wymioty, dyskomfort w obrębie jamy brzusznej, podrażnienie okolic odbytu; (rzadko) zapalenie jelita grubego. W pojedynczych przypadkach, w następstwie zastosowania bisakodylu, obserwowano krwawe biegunki i bóle w podbrzuszu. W niektórych przypadkach stwierdzono związek z niedokrwieniem błony śluzowej okrężnicy.
Przedawkowanie
Stosowanie dużych dawek może spowodować skurcze w obrębie jamy brzusznej oraz biegunkę połączoną ze znaczną utratą wody, potasu i innych elektrolitów. Przewlekłe stosowanie leków przeczyszczających w nadmiernych dawkach może stać się przyczyną chronicznych biegunek, bólów brzucha, hipokaliemii, wtórnego hiperaldosteronizmu i kamicy nerkowej. Znane są również przypadki uszkodzenia kanalików nerkowych, zasadowicy metabolicznej i osłabienia siły mięśniowej w następstwie hipokaliemii spowodowanej przewlekłym przedawkowaniem leków przeczyszczających. W razie przedawkowania bisakodylu może być konieczne uzupełnienie płynów oraz wyrównanie stężenia elektrolitów. Jest to szczególnie istotne u dzieci i osób w podeszłym wieku. W niektórych przypadkach można podać leki rozkurczowe.
Działanie
Bisakodyl, ester octowy difenolu, jest lekiem przeczyszczającym, działającym pobudzająco na perystaltykę jelita grubego w wyniku drażnienia błony śluzowej jelit lub bezpośredniego pobudzenia zakończeń nerwów splotów podśluzówkowych i mięśniowych. Bisakodyl słabo wchłania się z jelit i utrudnia wchłanianie elektrolitów. Zwiększa tym samym, na zasadzie osmozy, zawartość wody w świetle jelita, co powoduje zmiękczenie stolca ułatwia jego przesuwanie przez jelito grube. Zwiększa się także objętość mas kałowych, co stymuluje perystaltykę jelitową, ułatwia defekację i oczyszczenie jelita np. przed badaniami diagnostycznymi. Działanie przeczyszczające występuje ok. 20-45 minut od zastosowania. Enzymy bakterii jelita grubego metabolizują bisakodyl do terapeutycznie aktywnego difenolu, który w wątrobowym efekcie pierwszego przejścia jest sprzęgany z kwasem glukuronowym i siarkowym, aby w tej postaci, z żółcią, wrócić do jelita, ulegając w ten sposób krążeniu jelitowo-wątrobowemu, przedłużającemu działanie bisakodylu.
Skład
1 czopek zawiera 10 mg bisakodylu.
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C
