Dostarczenie aminokwasów w żywieniu pozajelitowym w sytuacjach, w których odżywianie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciwwskazane.

Dawkowanie musi być dostosowane do indywidualnego zapotrzebowania na aminokwasy i płyny, zależnego od stanu klinicznego pacjenta (stan odżywienia i/lub tempo katabolizmu azotu związane z chorobą zasadniczą). Dorośli i młodzież w wieku od 14 do 17 lat. Dawka dobowa: 1,0-2,0 g aminokwasów/kg mc.: 6,7-13,3 ml/kg mc. lub 469-931 ml dla pacjenta o mc. 70 kg. Maks. szybkość infuzji: 0,1 g aminokwasów/kg mc./godz.: 0,67 ml/kg mc./godz. lub 0,78 ml/min dla pacjenta o mc. 70 kg. Dzieci i młodzież. Noworodki, niemowlęta i małe dzieci w wieku poniżej dwóch lat: preparat jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Dzieci i młodzież w wieku 2-13 lat: zakresy dawkowania dla grup wiekowych stanowią wartości średnie służące jako wytyczne. Dokładne dawkowanie należy dostosować indywidualnie w zależności od wieku, stadium rozwojowego i choroby zasadniczej. Dawka dobowa dla dzieci w wieku 2-4 lat: 1,5 g aminokwasów/kg mc.: 10 ml/kg mc. Dawka dobowa dla dzieci w wieku 5-13 lat: 1,0 g aminokwasów/kg mc.: 6,7 ml/kg mc. Dzieci w stanie krytycznym. W przypadku pacjentów w stanie krytycznym zalecana podaż aminokwasów może być większa (do 3 g aminokwasów/kg mc./dobę). Maks. szybkość infuzji: 0,1 g aminokwasów/kg mc./godz.: 0,67 ml/kg mc./godz. W przypadku zapotrzebowania na aminokwasy wynoszącego 1,0 g/kg mc./dobę lub więcej należy zwrócić szczególną uwagę na ograniczenia podaży płynów. Aby uniknąć przewodnienia, w takich sytuacjach może być konieczne zastosowanie roztw. aminokwasów z większą zawartością aminokwasów. Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek/wątroby. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub ciężką niewydolnością nerek w przypadku braku leczenia nerkozastępczego. Czas stosowania. Roztw. ten można stosować tak długo, jak długo wskazane jest odżywianie pozajelitowe.

Podanie dożylne, inf. wyłącznie do żyły centralnej.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; wrodzone zaburzenia metabolizmu aminokwasów; ciężkie zaburzenia krążenia stanowiące zagrożenia dla życia (np. wstrząs); hipoksja; kwasica metaboliczna; ciężka niewydolność wątroby; ciężka niewydolność nerek bez stosowania hemofiltracji lub hemodializy; zdekompensowana niewydolność serca; ostry obrzęk płuc; przewodnienie. Nie wolno podawać tego produktu leczniczego noworodkom, niemowlętom i dzieciom w wieku poniżej 2 lat, ponieważ proporcje składników odżywczych nie odpowiadają specjalnym zapotrzebowaniem dzieci w tym wieku.

W razie obecności zaburzeń metabolizmu aminokwasów o podłożu innym niż wskazane w przeciwwskazaniach, ten produkt leczniczy można podawać wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Należy zachować ostrożność w razie podawania dużych objętości płynów w infuzji pacjentom z niewydolnością serca. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów o zwiększonej osmolalności surowicy. Przed podaniem preparatu do żywienia pozajelitowego należy skorygować zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (np. odwodnienie hipotoniczne, hiponatremia, hipokaliemia). Należy regularnie kontrolować zawartość elektrolitów w surowicy, glukozy we krwi, równowagę wodną , równowagę kwasowo-zasadową oraz czynność nerek. Należy także kontrolować zawartość białka w surowicy i przeprowadzać testy czynności wątroby. U pacjentów z upośledzeniem czynności nerek dawka musi być dokładnie dostosowana do indywidualnych potrzeb, ciężkości upośledzenia czynności narządów oraz rodzaju zastosowanego leczenia nerkozastępczego (hemodializa, hemofiltracja, itp.). U pacjentów z niewydolnością wątroby dawka musi być dokładnie dostosowana do indywidualnych potrzeb i stopnia niewydolności narządu. Roztwór aminokwasów to tylko jeden z elementów odżywiania pozajelitowego. Pełne żywienie pozajelitowe, oprócz podawania aminokwasów, wymaga także zapewnienia źródła energii, niezbędnych kwasów tłuszczowych, elektrolitów, witamin, płynów i pierwiastków śladowych. Ten produkt leczniczy zawiera 5,3 mmol sodu na 1000 ml roztworu. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Nie są znane.

Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w okresie ciąży. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach dotyczących szkodliwego wpływu produktu leczniczego na reprodukcję. Jeśli jest to konieczne, można rozważyć stosowanie produktu leczniczego w okresie ciąży. Preparat może być podawany kobietom w ciąży wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Aminokwasy/metabolity przenikają do mleka ludzkiego, jednak w przypadku stosowania produktu leczniczego w dawkach leczniczych nie przewiduje się żadnego wpływu na karmionego piersią noworodka/niemowlę Niemniej jednak, nie zaleca się karmienia piersią przez matki odżywiane pozajelitowo.

Nie oczekuje się występowania działań niepożądanych przy stosowaniu preparatu zgodnie ze wskazówkami.

Przedawkowanie lub zastosowanie zbyt dużej szybkości infuzji może doprowadzić do reakcji nietolerancji objawiających się nudnościami, wymiotami, dreszczami, bólem głowy, kwasicą metaboliczną i utratą aminokwasów przez nerki. W razie wystąpienia reakcji nietolerancji należy czasowo wstrzymać infuzję aminokwasów i wznowić ją po pewnym czasie z mniejszą szybkością.

Celem żywienia pozajelitowego jest dostarczenie wszystkich składników odżywczych niezbędnych do wzrostu, utrzymania czynności i regeneracji tkanek organizmu, itd. Aminokwasy są szczególnie istotne, ponieważ są poniekąd niezbędne do syntezy białek. Aminokwasy podawane dożylnie są włączane do odpowiednich śródnaczyniowych i wewnątrzkomórkowych zasobów aminokwasów. Zarówno endogenne, jak i egzogenne aminokwasy stanowią substraty do syntezy białek strukturalnych i czynnościowych. Konieczne jest jednoczesne zapewnienie źródła energii (w postaci węglowodanów lub tłuszczy), aby zapobiec wykorzystywaniu aminokwasów jako źródła energii i dostarczyć paliwa do innych procesów pochłaniających energię.

1000 ml roztworu zawiera: 5,85 g izoleucyny, 11,40 g leucyny, 8,93 g lizyny jednowodnej (zawartość równ. 7,95 g lizyny), 5,70 g metioniny, 5,70 g fenyloalaniny, 5,40 g treoniny, 2,10 g tryptofanu, 7,20 g waliny, 16,05 g argininy, 5,25 g histydyny, 22,35 g alaniny 19,20 g glicyny, 7,95 g kwasu asparaginowego, 0,50 g acetylocysteiny (zawartość równ. 0,37 g cysteiny), 16,20 g kwasu glutaminowego, 7,35 g proliny, 3 g seryny, 0,50 g tyrozyny. Zawartość aminokwasów 150 g/l. Zawartość azotu 24 g/l.

Zaburzenia odżywiania F50

B05BA01 - Aminokwasy

Alkohol

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Wykaz B

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.