Stosowanie produktu leczniczego w postaci maści jest wskazane w reagujących na leczenie kortykosteroidami chorobach skóry z towarzyszącym lub przewidywanym wtórnym zakażeniem bakteryjnym i/lub grzybiczym, takich jak: atopowe zapalenie skóry (wyprysk atopowy), wyprysk pieniążkowaty, świerzbiączka guzkowa, łuszczyca (z wyłączeniem zmian uogólnionych), liszaj płaski, liszaj prosty, łojotokowe zapalenie skóry, alergiczny i niealergiczny wyprysk kontaktowy, wyprzenia okolicy odbytu i narządów płciowych, duże odczyny po ukąszeniach owadów.

Produkt leczniczy jest on szczególnie wskazany do stosowania na suche, liszajowate, łuszczące się zmiany skórne. Cienką warstwą produktu leczniczego należy pokrywać jedynie obszar chorobowo zmieniony 1 lub 2 razy/dobę, aż do wystąpienia poprawy, ale nie dłużej niż 7 dni. Należy pozostawić maść na skórze do wchłonięcia, a potem zastosować emolient. W celu podtrzymania działania leczniczego można następnie stosować produkt leczniczy raz/dobę lub rzadziej. W stanach opornych na leczenie (np. zmiany łuszczycowe na łokciach i kolanach) skuteczność produktu leczniczego może być zwiększona poprzez zastosowanie opatrunku okluzyjnego (np. z folii polietylenowej) tylko na noc. Przynosi to zazwyczaj wyraźną poprawę, która może być podtrzymywana przez regularne stosowanie produktu leczniczego bez opatrunku okluzyjnego. W przypadku braku poprawy klinicznej nie należy stosować produktu leczniczego dłużej niż przez 7 dni, gdyż istnieje ryzyko dalszego bezobjawowego szerzenia zakażenia na skutek przeciwzapalnego działania kortykosteroidu. W przypadku stosowania produktu leczniczego na skórę twarzy, należy ograniczyć leczenie do 5 dni i nie stosować opatrunku okluzyjnego. Atopowe zapalenie skóry (wyprysk atopowy). Leczenie betametazonu walerianianem powinno być stopniowo wycofywane wraz z uzyskaniem poprawy, a w terapii podtrzymującej powinny być stosowane emolienty. W przypadku nagłego zaprzestania leczenia betametazonu walerianianem może pojawić się efekt z odbicia. Oporne dermatozy. Chorzy z częstymi nawrotami. W przypadku skutecznego opanowania zaostrzenia choroby, podczas stosowania terapii ciągłej miejscowymi kortykosterydami, można rozważyć terapię przerywaną (jeden raz na dobę, dwa razy w tygodniu, bez opatrunku okluzyjnego). Schemat ten może pomóc w zmniejszeniu częstotliwości nawrotów. Stosowanie produktu powinno być kontynuowane w miejscach wcześniej zmienionych chorobowo lub w miejscach gdzie występują nawroty. Taki schemat stosowania powinien być połączony z codziennym rutynowym stosowaniem emolientów. Regularnie należy oceniać stan skóry, potencjalne korzyści i zagrożenia związane z długotrwałą terapią. Dzieci powyżej 1. rż. Betametazonu walerianian może być stosowany u dzieci powyżej 1. rż w takiej samej dawce jak u pacjentów dorosłych. Ze względu na ryzyko zwiększonego wchłaniania ogólnoustrojowego, stosowanie tego produktu leczniczego nie jest wskazane u noworodków oraz dzieci w 1. rż. U dzieci istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia miejscowych i ogólnoustrojowych objawów niepożądanych związanych ze stosowaniem kortykosteroidów, stąd wymagają one krótszego czasu leczenia produktami o mniejszej sile działania niż dorośli pacjenci. U dzieci produkt leczniczy można stosować do 5 dni. U dzieci nie należy stosować opatrunku okluzyjnego. Należy się upewnić, że została zastosowana najmniejsza wymagana dawka produktu leczniczego niezbędna do uzyskania efektu terapeutycznego. Osoby w wieku podeszłym. W badaniach klinicznych nie stwierdzono istotnych różnic w odpowiedzi na leczenie u osób w podeszłym wieku w porównaniu do osób młodszych. Większa częstość występowania zaburzeń czynności wątroby lub nerek u osób w podeszłym wieku może powodować wolniejszą eliminację leku w przypadku wchłaniania się i wystąpienia działań ogólnych. Dlatego też należy stosować najmniejszą zalecaną dawkę maści przez najkrótszy czas umożliwiający wyleczenie choroby. Niewydolność nerek lub wątroby. W przypadku wchłaniania się i wystąpienia działań ogólnych (gdy produkt stosowany jest na dużą powierzchnię przez długi okres) metabolizm i eliminacja mogą być spowolnione i w związku z tym wzrasta ryzyko toksyczności ogólnoustrojowej. Dlatego też należy stosować najmniejszą zalecaną dawkę maści przez najkrótszy czas umożliwiający wyleczenie choroby.

W stanach opornych na leczenie (zmiany łuszczycowe na łokciach i kolanach) skuteczność preparatu może być zwiększona poprzez zastosowanie opatrunku okluzyjnego (z folii polietylenowej). Preparaty mogą brudzić włosy, skórę i tkaniny.

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Nie należy stosować w przypadku: trądzika różowatego, trądzika pospolitego, zapaleń skóry okolicy ust, zapaleń skóry wywołanych pierwotnie przez wirusy (opryszczki zwykłej) oraz w przypadku: uczulenia na jodynę, chorób infekcyjnych skóry wywołanych pierwotnie przez bakterie lub grzyby (w tym drożdże). Nie należy stosować u dzieci <1 rż.

Należy unikać długotrwałego miejscowego stosowania preparatów steroidowych (ze względu na możliwość zahamowania osi podwzgórze-przysadka-nadnercza). Przewlekłe podawanie kortykosteroidów na skórę twarzy może prowadzić do zaników skóry (należy na to zwrócić uwagę szczególnie przy leczeniu łuszczycy, tocznia i nasilonego wyprysku). Ostrożnie przy aplikowaniu preparatu na powieki (dostanie się leku do worka spojówkowego może doprowadzić do powstania jaskry).

Nieznane.

Kat. C. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Mogą wystąpić: miejscowe zmiany zanikowe skóry (ścieńczenie i rozstępy), rozszerzenia powierzchownych naczyń krwionośnych, zmiany zabarwienia skóry, nadmierne owłosienie (po miejscowym stosowaniu steroidów), zaostrzenia objawów chorobowych oraz objawy hiperkortyzolemii i zablokowania osi podwgórze-przysadka-nadnercza (dotyczy to w szczególności dzieci i zastosowania opatrunku okluzyjnego). Przy leczeniu łuszczycy istnieje ryzyko rozwoju uogólnionej krostkowej postaci tego schorzenia.

Mogą pojawić się cechy jatrogennego zespołu Cushinga.

Walerianian betametazonu jest aktywnym hormonem steroidowym przeznaczonym do stosowania zewnętrznego. Kliokwinol jest substancją o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym.

1 g kremu lub maści zawiera 0,122 g walerianianu betametazonu (zmikronizowanego) i 3 g kliokwinolu.

Zapalenie ucha zewnętrznego H60

Atopowe zapalenie skóry L20

Łojotokowe zapalenie skóry L21

Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry L23

Świerzbiączka guzkowa L28.1

Wyprysk pieniążkowaty L30.0

Wyprzenie L30.4

Łuszczyca pospolita L40.0

Łuszczyca krostkowa dłoni i podeszew L40.3

Łuszczyca grudkowa L40.4

Inne postacie łuszczycy L40.8

Liszaj płaski L43

Potówka zwykła L74.1

Potówka głęboka L74.2

Potówka, nieokreślona L74.3

Ugryzienie lub użądlenie przez niejadowitego owada i innego niejadowitego stawonoga W57

D07BC01 - Betametazon w połączeniu z antyseptykami

Laktacja

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Wykaz B

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.