Produkt leczniczy jest wskazany: do leczenia zakażeń skóry i błon śluzowych wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus), w tym pierwotnego i nawracającego opryszczkowego zakażenia narządów płciowych (z wyjątkiem zakażeń wirusem opryszczki pospolitej u noworodków oraz ciężkich zakażeń wirusem opryszczki pospolitej u dzieci ze znacznie zmniejszoną odpornością); do zapobiegania nawrotom opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów z prawidłową odpornością; do zapobiegania zakażeniom wywołanym przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów ze zmniejszoną odpornością; do leczenia zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-Zoster virus).

Dawka 200 mg/5 ml. Dorośli. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) Produkt leczniczy należy podawać w dawce 200 mg acyklowiru (tj. 5 ml zaw.) 5x/dobę, mniej więcej co 4 h, z przerwą nocną. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 1000 mg (co odpowiada 25 ml zaw. dous. 200 mg/5 ml). Produkt leczniczy podaje się przez 5 kolejnych dni, ale w ciężkich zakażeniach pierwotnych kurację można przedłużyć. Pacjentom ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepieniu szpiku) lub z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego zalecaną dawkę można podwoić do 400 mg acyklowiru (tj. do 10 ml zawiesiny) lub rozważyć dożylne podawanie acyklowiru. Podawanie acyklowiru należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia. W zakażeniach nawracających szczególnie ważne jest rozpoczęcie leczenia w okresie prodromalnym lub tuż po pojawieniu się pierwszych zmian. Zapobieganie nawrotom opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów z prawidłową odpornością. U pacjentów z prawidłową odpornością produkt leczniczy należy podawać w dawce 200 mg acyklowiru (tj. po 5 ml zaw.) 4x/dobę, mniej więcej co 6 h. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 800 mg (co odpowiada 20 ml zaw. doust. 200 mg/5 ml). U wielu pacjentów skuteczne oraz wygodniejsze może być podawanie produktu leczniczego 200 mg/5 ml, zawiesina doustna 2x/dobę, co 12 h, w zwiększonej dawce 400 mg acyklowiru (tj. 10 ml zawiesiny). Zapobiegawczo można podawać acyklowir w dawce stopniowo zmniejszanej do 200 mg (tj. 5 ml zawiesiny) 3x/dobę, mniej więcej co 8 h, lub nawet 2x/dobę, mniej więcej co 12 h. U niektórych pacjentów reakcja na zapobiegawcze podawanie produktu leczniczego występuje po zastosowaniu całkowitej dawki dobowej produktu leczniczego 200 mg/5 ml, zaw. doust. odpowiadającej 800 mg acyklowiru na dobę (tj. 20 ml zaw./dobę). Stosowanie acyklowiru należy przerywać co 6-12 m-cy w celu obserwacji ewentualnych zmian w przebiegu choroby. Zapobieganie zakażeniom wywołanym przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów ze zmniejszoną odpornością. W celu zapobiegania zakażeniu wirusem opryszczki pospolitej u pacjentów ze zmniejszoną odpornością produkt leczniczy 200 mg/5 ml, zaw. doust. należy podawać w dawce 200 mg acyklowiru (tj. 5 ml zawiesiny) 4x/dobę, mniej więcej co 6 h. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 800 mg (co odpowiada 20 ml zawiesiny doustnej 200 mg/5 ml). Pacjentom ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepieniu szpiku) lub z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego dawkę można podwoić do 400 mg acyklowiru (tj. do 10 ml zawiesiny) lub rozważyć dożylne podawanie acyklowiru. Okres zapobiegawczego stosowania acyklowiru zależy od czasu trwania zagrożenia zakażeniem. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (VZV). Produkt leczniczy należy podawać w dawce odpowiadającej 800 mg acyklowiru (tj. 20 ml zawiesiny) 5x/dobę, mniej więcej co 4 h, z przerwą nocną. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 4000 mg (co odpowiada 100 ml zaw. doust.). Leczenie prowadzi się przez 7 dni. Należy rozważyć dożylne podawanie acyklowiru pacjentom ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepieniu szpiku) lub z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego. Leczenie acyklowirem trzeba rozpocząć bezzwłocznie po rozpoznaniu zakażenia. Najlepsze wyniki leczenia zarówno ospy wietrznej, jak i półpaśca uzyskuje się podając produkt leczniczy w ciągu 24 h po wystąpieniu pierwszych zmian skórnych - wysypki. Dawkowanie u dzieci. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) oraz zapobieganie zakażeniom wywołanym przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów ze zmniejszoną odpornością. Dzieci w wieku 2 lat i powyżej - dawka jak zalecana dla dorosłych w tym wskazaniu. Dzieci w wieku poniżej 2 lat - połowa zalecanej dawki dla dorosłych w tym wskazaniu. Leczenie zakażeń wirusem ospy wietrznej. Dzieci w wieku od 6 lat - 800 mg acyklowiru (tj. 20 ml zawiesiny) 4x/dobę. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 3200 mg (co odpowiada 80 ml zaw. doust.). Dzieci w wieku 2-5 lat - 400 mg acyklowiru (tj. 10 ml zawiesiny) 4x/dobę. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 1600 mg (co odpowiada 40 ml zaw. doust.). Dzieci w wieku poniżej 2 lat - 200 mg acyklowiru (tj. 5 ml zawiesiny) 4x/dobę. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 800 mg (co odpowiada 20 ml zaw. doust.). Dawkę zalecaną dla dzieci można też określić dokładniej według następującego schematu: 20 mg acyklowiru (co odpowiada 0,5 ml zaw. doust.) na każdy kg mc. (do maks. dawki 800 mg) 4x/dobę. Leczenie acyklowirem należy kontynuować przez 5 kolejnych dni. Brak szczegółowych danych na temat zalecanego dawkowania acyklowiru do zapobiegania nawrotom zakażeń wirusem opryszczki pospolitej oraz leczenia półpaśca u dzieci z prawidłową odpornością. Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia zaburzenia czynności nerek, co wymaga odpowiedniego dostosowania dawkowania acyklowiru (patrz: Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek). U pacjentów w podeszłym wieku przyjmujących duże dawki doustne acyklowiru należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia organizmu. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność podając acyklowir pacjentom z zaburzeniami czynności nerek. Należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia organizmu. Podczas leczenia zakażeń wirusem opryszczki pospolitej lub zapobiegania im u pacjentów z umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności nerek, stosowanie zalecanych dawek doustnych nie doprowadzi do kumulacji acyklowiru w organizmie w stężeniach większych niż uznane za bezpieczne podczas podawania produktu leczniczego dożylnie. Jednak pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr mniejszy niż 10 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki do 200 mg acyklowiru 2x/dobę, mniej więcej co 12 h. Podczas leczenia zakażeń wirusem ospy wietrznej i półpaśca u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr10-25 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki do 800 mg acyklowiru 3x/dobę, mniej więcej co 8 h, a u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr mniejszy niż 10 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki do 800 mg acyklowiru 2x/dobę, mniej więcej co 12 h. Dawka 400 mg/5 ml. Dorośli. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus). Produkt leczniczy należy podawać w dawce 200 mg acyklowiru (tj. 2,5 ml zawi.) 5x/dobę, mniej więcej co 4 h, z przerwą nocną. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 1000 mg (co odpowiada 12,5 ml zaw. doust.). Produkt leczniczy podaje się przez 5 kolejnych dni, ale w ciężkich zakażeniach pierwotnych kurację można przedłużyć. Pacjentom ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepieniu szpiku) lub z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego, zalecaną dawkę można podwoić do 400 mg acyklowiru (tj. do 5 ml zaw.) lub rozważyć dożylne podawanie acyklowiru. Podawanie acyklowiru należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia. W zakażeniach nawracających szczególnie ważne jest rozpoczęcie leczenia w okresie prodromalnym lub tuż po pojawieniu się pierwszych zmian. Zapobieganie nawrotom opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów z prawidłową odpornością. U pacjentów z prawidłową odpornością produkt leczniczy należy podawać w dawce 200 mg acyklowiru (tj. po 2,5 ml zawiesiny) 4x/dobę, mniej więcej co 6 h. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 800 mg (co odpowiada 10 ml zaw. dous.). U wielu pacjentów skuteczne oraz wygodniejsze może być podawanie produktu leczniczego 2x/dobę, co 12 h, w zwiększonej dawce 400 mg acyklowiru (tj. 5 ml zawiesiny). Zapobiegawczo można podawać acyklowir w dawce stopniowo zmniejszanej do 200 mg (tj. 2,5 ml zawiesiny) 3x/dobę, mniej więcej co 8 h, lub nawet 2x/dobę, mniej więcej co 12 h. U niektórych pacjentów reakcja na zapobiegawcze podawanie produktu leczniczego występuje po zastosowaniu całkowitej dawki dobowej produktu leczniczego, zawiesina doustna odpowiadającej 800 mg acyklowiru na dobę (tj. 10 ml zawiesiny/dobę). Stosowanie acyklowiru należy przerywać co 6-12 m-cy w celu obserwacji ewentualnych zmian w przebiegu choroby. Zapobieganie zakażeniom wywołanym przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów ze zmniejszoną odpornością. W celu zapobiegania zakażeniu wirusem opryszczki pospolitej u pacjentów ze zmniejszoną odpornością produkt leczniczy należy podawać w dawce 200 mg acyklowiru (tj. 2,5 ml zawiesiny) 4x/dobę, mniej więcej co 6 g. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 800 mg (co odpowiada 10 ml zawiesiny doustnej 400 mg/5 ml). Pacjentom ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepieniu szpiku) lub z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego dawkę można podwoić do 400 mg acyklowiru (tj. do 5 ml zawiesiny) lub rozważyć dożylne podawanie acyklowiru. Okres zapobiegawczego stosowania acyklowiru zależy od czasu trwania zagrożenia zakażeniem. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (VZV). Produkt leczniczy należy podawać w dawce 800 mg acyklowiru (tj. 10 ml zawiesiny), 5x/dobę, mniej więcej co 4 h, z przerwą nocną. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 4000 mg (co odpowiada 50 ml zawiesiny doustnej 400 mg/5 ml/dobę). Leczenie prowadzi się przez 7 dni. Należy rozważyć dożylne podawanie acyklowiru pacjentom ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepieniu szpiku) lub z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego. Leczenie acyklowirem trzeba rozpocząć bezzwłocznie po rozpoznaniu zakażenia. Najlepsze wyniki leczenia zarówno ospy wietrznej, jak i półpaśca uzyskuje się podając produkt leczniczy w ciągu 24 h po wystąpieniu pierwszych zmian skórnych - wysypki. Dzieci. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) oraz zapobieganie zakażeniom wywołanym przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów ze zmniejszoną odpornością. Dzieci w wieku 2 lat i powyżej - dawka jak zalecana dla dorosłych w tym wskazaniu. Dzieci w wieku poniżej 2 lat - połowa dawki zalecanej dla dorosłych w tym wskazaniu. Leczenie zakażeń wirusem ospy wietrznej. Dzieci w wieku od 6 lat - 800 mg acyklowiru (tj. 10 ml zawiesiny) 4x/dobę. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 3200 mg (co odpowiada 40 ml zawiesiny doustnej 400 mg/5 ml). Dzieci w wieku 2-5 lat - 400 mg acyklowiru (tj. 5 ml zawiesiny) 4x/dobę. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 1600 mg (co odpowiada 20 ml zawiesiny doustnej 400 mg/5 ml). Dzieci w wieku poniżej 2 lat - 200 mg acyklowiru (tj. 2,5 ml zawiesiny) 4x/dobę. W tym przypadku dawka dobowa acyklowiru wynosi 800 mg (co odpowiada 10 ml zawiesiny doustnej 400 mg/5 ml). Dawkę zalecaną dla dzieci można też określić dokładniej według następującego schematu: 20 mg acyklowiru (co odpowiada 0,25 ml zawiesiny doustnej 400 mg/5 ml) na każdy kg mc. (do maks. dawki 800 mg) 4x/dobę. Leczenie acyklowirem należy kontynuować przez 5 kolejnych dni. Brak szczegółowych danych na temat zalecanego dawkowania acyklowiru do zapobiegania nawrotom zakażeń wirusem opryszczki pospolitej oraz leczenia półpaśca u dzieci z prawidłową odpornością. U pacjentów w podeszłym wieku należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia zaburzenia czynności nerek, co wymaga odpowiedniego dostosowania dawkowania acyklowiru (patrz: Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek). Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku przyjmujących duże dawki doustne acyklowiru należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia organizmu. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność podając acyklowir pacjentom z zaburzeniami czynności nerek. Należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia organizmu. Podczas leczenia zakażeń wirusem opryszczki pospolitej lub zapobiegania im u pacjentów z umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności nerek, stosowanie zalecanych dawek doustnych nie doprowadzi do kumulacji acyklowiru w organizmie w stężeniach większych niż uznane za bezpieczne podczas podawania produktu leczniczego dożylnie. Jednak pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr mniejszy niż 10 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki do 200 mg acyklowiru 2x/dobę, mniej więcej co 12 h. Podczas leczenia zakażeń wirusem ospy wietrznej i półpaśca u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr 10-25 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki do 800 mg acyklowiru 3x/dobę, mniej więcej co 8 h, a u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr mniejszy niż 10 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki do 800 mg acyklowiru 2x/dobę, mniej więcej co 12 h.

Przed użyciem butelkę należy energicznie wstrząsnąć. Do opakowania dołączona jest strzykawka doustna umożliwiająca odmierzenie odpowiedniej dawki produktu.

Produktu leczniczego nie należy podawać pacjentom, u których stwierdzono nadwrażliwość na acyklowir, walacyklowir lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania acyklowiru w postaci dożylnej lub podczas stosowania dużych dawek doustnych (np. w przypadku leczenia półpaśca i podawania dawki 4 g acyklowiru/dobę), aby uniknąć ryzyka uszkodzenia nerek. W tym celu należy zapewnić pacjentowi właściwy stan nawodnienia organizmu. Ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek zwiększa się podczas stosowania innych leków wykazujących działanie nefrotoksyczne. Acyklowir jest wydalany z organizmu przez nerki, dlatego u osób z zaburzeniami czynności nerek należy zmniejszyć dawkowanie acyklowiru. U pacjentów w podeszłym wieku należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia zaburzenia czynności nerek, dlatego w tej grupie pacjentów należy rozważyć zmniejszenie dawki acyklowiru. Pacjenci w podeszłym wieku oraz pacjenci z zaburzeniami czynności nerek należą do grup podwyższonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych dotyczących układu nerwowego i dlatego wymagana jest uważna obserwacja pacjentów obu grup. Zgłaszane dotąd objawy były zwykle przemijające i ustępowały po przerwaniu podawania acyklowiru. Dostępne dane z badań klinicznych nie są wystarczające, aby wnioskować, że leczenie acyklowirem zmniejsza możliwość wystąpienia powikłań związanych z półpaścem u pacjentów z prawidłową odpornością. Długotrwałe lub wielokrotne podanie acyklowiru u pacjentów ze znacznie zmniejszoną odpornością może spowodować selekcję szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości na acyklowir, które mogą nie reagować na dalsze leczenie tą substancją. Produkt leczniczy zawiera parahydroksybenzoesan propylu i parahydroksybenzoesan metylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego). Produkt leczniczy zawiera 450 mg sorbitol w 1 ml, dlatego nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie produktów zawierających fruktozę (lub sorbitol) oraz pokarmu zawierającego fruktozę (lub sorbitol). Sorbitol zawarty w produkcie leczniczym może wpływać na biodostępność innych, podawanych równocześnie drogą doustną, produktów leczniczych. Rozpatrując zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, należy brać pod uwagę jego stan kliniczny oraz profil działań niepożądanych acyklowiru. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu acyklowiru na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ponadto nie można przewidzieć szkodliwego wpływu na wykonywanie tych czynności na podstawie właściwości farmakologicznych substancji czynnej.

Acyklowir jest aktywnie transportowany do kanalików nerkowych i wydalany głównie w postaci niezmienionej. Jakiekolwiek leki podawane jednocześnie z acyklowirem, które współzawodniczą o ten mechanizm, mogą zwiększać stężenia acyklowiru w osoczu krwi. Probenecyd i cymetydyna zwiększają pole pod krzywą (AUC) acyklowiru oraz zmniejszają klirens nerkowy acyklowiru. Podobnie do zwiększenia stężenia w osoczu krwi acyklowiru i jego nieczynnego metabolitu - mykofenolanu mofetylu (leku immunosupresyjnego stosowanego u pacjentów po przeszczepach) może dojść podczas ich jednoczesnego podawania. Jednak nie ma konieczności zmiany dawkowania ze względu na szeroki przedział terapeutyczny acyklowiru. Wyniki stosowania acyklowiru i teofiliny uzyskane u pięciu mężczyzn wskazują, że jednoczesne ich stosowanie powoduje zwiększenie AUC teofiliny o około 50%. Z tego względu zaleca się kontrolowanie stężenia teofiliny w osoczu podczas jednoczesnego stosowania z acyklowirem.

Dane dotyczące zdrowia potomstwa kobiet przyjmujących acyklowir podczas ciąży dowodzą występowania pewnych zaburzeń. Nie wykazano jednak zwiększenia ilości wad wrodzonych występujących wśród potomstwa pacjentek narażonych na acyklowir w porównaniu do populacji ogólnej. Stwierdzone przypadki wad wrodzonych nie wykazywały cech umożliwiających potwierdzenie ich związku przyczynowego z prowadzonym leczeniem. Wyniki standardowych badań skutków ogólnoustrojowego podawania acyklowiru królikom, myszom i szczurom nie wskazują na jego działanie embriotoksyczne ani teratogenne. Podczas niestandardowych badań przeprowadzonych u samic szczurów obserwowano wystąpienie wad u płodów jedynie po podskórnym podaniu na tyle wysokich dawek acyklowiru, które u matek wywoływały objawy toksyczności. Nie określono klinicznego znaczenia tych obserwacji. Podawanie acyklowiru kobietom w ciąży należy rozważać jedynie wtedy, gdy oczekiwane korzyści z leczenia u matki przewyższają możliwość wystąpienia zagrożeń dla płodu. Dane z badań toksycznego wpływu na reprodukcję. Po doustnym podaniu 200 mg acyklowiru 5x/dobę, jego stężenie w mleku kobiecym wynosiło od 60% do 410% stężenia leku mierzonego w osoczu krwi. Takie stężenie acyklowiru w mleku matki mogłoby spowodować przyjmowanie przez niemowlę dawki dobowej do 0,3 mg acyklowiru/kg mc. Dlatego należy zachować ostrożność podając lek kobietom karmiącym piersią. Brak danych dotyczących wpływu acyklowiru na płodność kobiet. Wyniki uzyskane podczas badania z udziałem 20 mężczyzn z prawidłową liczbą plemników w nasieniu, otrzymujących doustnie do 1 g acyklowiru/dobę przez okres do 6 m-cy wskazują na brak znaczącego klinicznie wpływu acyklowiru na liczbę, morfologię lub ruchliwość ludzkich plemników.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) niedokrwistość, zmniejszenie ilości krwinek białych, małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia psychiczne i zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy; (bardzo rzadko) pobudzenie, splątanie, drżenia, niezborność ruchowa, zaburzenia wymowy, omamy, drgawki, senność, śpiączka, objawy psychotyczne, encefalopatia. Powyższe zdarzenia są zwykle przemijające i na ogół stwierdzane u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub innymi czynnikami predysponującymi. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny oraz aktywności enzymów wątrobowych we krwi; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby, żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypki (w tym z nadwrażliwości na światło), świąd; (niezbyt często) pokrzywka, przyspieszone, rozsiane wypadanie włosów. Ponieważ przyspieszone, rozsiane wypadanie włosów może być związane z wieloma chorobami oraz ze stosowaniem wielu leków, jego związek z działaniem acyklowiru nie jest pewny; (rzadko) obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi; (bardzo rzadko) ostra niewydolność nerek, ból nerek. Ból nerek może być związany z niewydolnością nerki (nerek). Należy utrzymywać właściwy stan nawodnienia chorego. Zaburzenie czynności nerek zwykle szybko ustępuje po uzupełnieniu płynów u pacjenta i/lub po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu produktu leczniczego. W wyjątkowych przypadkach może jednak dojść do ostrej niewydolności nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, gorączka.

Acyklowir tylko częściowo jest wchłaniany z przewodu pokarmowego. Jednorazowe przyjęcie przez pacjenta dawki do 20 g acyklowiru zwykle nie wywołuje objawów zatrucia. Nieumyślne, powtarzające się doustne przedawkowanie acyklowiru przez okres kilku dni było związane z wystąpieniem objawów ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty) i neurologicznych (ból głowy, splątanie). Po dożylnym przedawkowaniu acyklowiru zaobserwowano zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi, azotu mocznikowego we krwi i następnie niewydolność nerek. W takich przypadkach opisywano również wystąpienie objawów neurologicznych, w tym splątania, omamów, pobudzenia, napadów drgawek i śpiączki. Należy obserwować czy u pacjenta nie występują objawy toksycznego działania acyklowiru i zastosować odpowiednie leczenie objawowe. Hemodializa znacząco zwiększa usuwanie acyklowiru z krwi, dlatego też może być brana pod uwagę jako alternatywne postępowanie w przypadku wystąpienia objawów jego przedawkowania.

Hamujące działanie acyklowiru na namnażanie wymienionych wirusów jest wysoce wybiórcze. W komórkach nie zakażonych wirusami wrażliwymi na acyklowir endogenna kinaza tymidynowa (TK) nie wykorzystuje skutecznie acyklowiru jako substratu, skutkiem czego toksyczne działanie leku na komórki ssaków jest niewielkie. Natomiast TK pochodzenia wirusowego, kodowana przez HSV i VZV, fosforyluje acyklowir do pochodnej monofosforanowej (analogu nukleozydu), która następnie ulega fosforylacji przez enzymy komórkowe, kolejno do dwufosforanu i trójfosforanu acyklowiru. Trójfosforan acyklowiru stanowi substrat dla wirusowej polimerazy DNA i jest przez nią wbudowywany w wirusowy DNA, co w rezultacie powoduje zakończenie syntezy łańcucha DNA wirusa i hamuje jego replikację. Długotrwałe podawanie acyklowiru lub powtarzane cykle leczenia w przypadku pacjentów ze znacznie zmniejszoną odpornością mogą spowodować selekcję szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości na acyklowir. Większość wyizolowanych szczepów o zmniejszonej wrażliwości wykazuje względny niedobór TK, jednak opisano także szczepy ze zmienioną wirusową TK lub polimerazą DNA. W badaniach in vitro wykazano również możliwość powstania szczepów HSV o zmniejszonej wrażliwości. Nie jest znana zależność pomiędzy określoną in vitro wrażliwością wirusa HSV na acyklowir, a kliniczną reakcją na leczenie acyklowirem.

5 ml zaw. doust. zawiera 200 mg lub 400 mg acyklowiru, co odpowiada zawartości 40 mg lub 80 mg acyklowiru w 1 ml zawiesiny.

Opryszczkowe [herpes simplex] zakażenie okolicy anogenitalnej A60

Opryszczkowe zakażenie narządów płciowych i układu moczowo-płciowego A60.0

Wyprysk opryszczkowy B00.0

Pęcherzykowe zapalenie skóry wywołane przez wirus opryszczki B00.1

Zapalenie dziąseł i jamy ustnej oraz gardła i migdałków wywołane przez wirus opryszczki B00.2

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołane przez wirus opryszczki (G02.0*) B00.4

Rozsiana opryszczka pospolita B00.7

Ospa wietrzna [varicella] B01

Choroba zakaźna wywołana przez wirus herpes zoster [półpasiec] B02

Zapalenie mózgu, rdzenia kręgowego oraz mózgu i rdzenia kręgowego w przebiegu chorób wirusowych sklasyfikowanych gdzie indziej G05.1

Zaburzenia męskich narządów płciowych w przebiegu chorób sklasyfikowanych gdzie indziej N51

Owrzodzenie sromu w przebiegu chorób zakaźnych i pasożytniczych sklasyfikowanych gdzie indziej N77.0

Zapalenie pochwy, zapalenie sromu oraz zapalenie sromu i pochwy w przebiegu chorób zakaźnych i pasożytniczych sklasyfikowanych gdzie indziej N77.1

J05AB01 - Acyklowir

Laktacja

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Światło

Jednym z niepożądanych działań leku jakie mogą wystąpić jest nadwrażliwość na światło.

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Wykaz B

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.