Wskazania
Preparat jest wskazany do stosowania w skojarzeniu z cyklosporyną i kortykosteroidami w profilaktyce ostrego odrzucania przeszczepu u dorosłych pacjentów, którzy otrzymali allogeniczny przeszczep nerki.
Dawkowanie
Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane i kontynuowane przez lekarzy transplantologów z odpowiednim doświadczeniem klinicznym. Zalecana dawka wynosi 720 mg 2x/dobę (dawka dobowa 1440 mg). Taka dawka mykofenolanu sodu odpowiada 1 g mykofenolanu mofetylu podawanemu 2x/dobę (dawka dobowa 2 g) w zakresie zawartości kwasu mykofenolowego (MPA). U pacjentów po przeszczepieniu de novo, podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć w ciągu 72 h po transplantacji. Dzieci i młodzież. Brak wystarczających danych potwierdzających skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku u dzieci i młodzieży. Dostępne są ograniczone dane dotyczące farmakokinetyki w populacji dzieci poddanych przeszczepieniu nerek. Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka produktu leczniczego to 720 mg 2x/dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Brak konieczności dostosowywania dawkowania u pacjentów z opóźnioną czynnością przeszczepionej nerki po operacji. Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (wskaźnik przesączania kłębuszkowego GFR <25 ml x min-1 x 1,73 m-2) powinni być starannie monitorowani, a dawka dobowa produktu leczniczego nie powinna być większa niż 1440 mg. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Brak konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z przeszczepem nerki i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Leczenie w przypadku odrzucania przeszczepu. Odrzucanie przeszczepionej nerki nie powoduje zmian farmakokinetyki kwasu mykofenolowego (MPA); nie ma zatem konieczności zmiany dawkowania lub odstawienia leku.
Uwagi
Lek można przyjmować z pokarmem lub bez. Pacjenci mogą wybrać jedną z opcji, jednak ważne jest, by przestrzegali przyjętego sposobu stosowania. Tabl. nie należy kruszyć, aby nie doszło do naruszenia otoczki zabezpieczającej przed działaniem soku żołądkowego. Jeśli jest konieczne rozkruszenie tabl. należy unikać wdychania proszku lub bezpośredniego kontaktu proszku ze skórą czy błoną śluzową. Jeśli dojdzie do takiego kontaktu, należy dokładnie przemyć narażone miejsce wodą z mydłem; oczy należy opłukać czystą wodą. Taka procedura jest konieczna z powodu teratogennego działania mykofenolanu.
Przeciwwskazania
Produktu leczniczego nie należy podawać pacjentom z nadwrażliwością na mykofenolan sodu, kwas mykofenolowy lub mykofenolan mofetylu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Preparatu nie należy podawać kobietom mogącym zajść w ciążę (ang.WOCBP), które nie stosują wysoce skutecznych metod antykoncepcji. Nie należy rozpoczynać leczenia produktem leczniczym u kobiet mogących zajść w ciążę przed wykonaniem testu ciążowego wykluczającego niezamierzone stosowanie leku w czasie ciąży. Leku nie należy stosować w ciąży, chyba że nie ma odpowiedniego leczenia alternatywnego zapobiegającego odrzucaniu przeszczepu. Preparatu nie należy podawać kobietom karmiącym.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
Pacjenci otrzymujący skojarzone leczenie immunosupresyjne, w tym produkt leczniczy są grupą podwyższonego ryzyka rozwoju chłoniaków i innych nowotworów złośliwych, zwłaszcza nowotworów skóry. Ryzyko rozwoju tych zmian wydaje się mieć związek ze stopniem i czasem trwania immunosupresji, nie zaś z zastosowaniem konkretnego produktu leczniczego. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia raka skóry należy ograniczyć ekspozycję na światło słoneczne i promieniowanie UV, osłaniając skórę odzieżą ochronną i stosując krem z wysokim filtrem ochronnym. Pacjenci leczeni preparatem powinni zostać poinformowani o konieczności natychmiastowego zgłaszania wszelkich objawów zakażenia, niespodziewanego zasinienia skóry, krwawienia lub innych objawów zahamowania czynności szpiku kostnego. Pacjenci leczeni lekami immunosupresyjnymi, w tym produktem leczniczym, są w grupie zwiększonego ryzyka zakażeń oportunistycznych (bakteryjnych, grzybiczych, wirusowych oraz wywołanych przez pierwotniaki), zakażeń ze skutkiem śmiertelnym i posocznicy. Wśród zakażeń oportunistycznych jest nefropatia związana z zakażeniem wirusem BK i postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (ang.PML) związana z zakażeniem wirusem JC. Zakażenia te często mają związek z dużą, całkowitą siłą immunosupresji i mogą prowadzić do ciężkich lub śmiertelnych stanów, które powinny być brane pod uwagę przez lekarzy w diagnostyce różnicowej u pacjentów poddanych immunosupresji z pogarszającą się czynnością nerek lub objawami neurologicznymi. Istnieją doniesienia o hipogammaglobulinemii w związku z nawracającymi zakażeniami u pacjentów leczonych produktem leczniczym w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. W niektórych przypadkach zmiana pochodnych MPA na alternatywny lek immunosupresyjny powodowała, że stężenie IgG w surowicy wracało do wartości prawidłowych. U pacjentów otrzymujący preparat, u których występują nawracające zakażenia, należy kontrolować stężenie immunoglobulin w surowicy krwi. W przypadku trwałej, klinicznie istotnej hipogammaglobulinemii należy podjąć odpowiednie działanie kliniczne, biorąc pod uwagę silne działanie cytostatyczne kwasu mykofenolowego na limfocyty T oraz limfocyty B. Zostały opublikowane doniesienia dotyczące rozstrzeni oskrzeli u pacjentów, którzy otrzymywali produkt leczniczy w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. W niektórych przypadkach zmiana pochodnych MPA na inny lek immunosupresyjny powodowała poprawę objawów oddechowych. Ryzyko wystąpienia rozstrzeni oskrzeli może wiązać się z hipogammaglobulinemią lub bezpośrednim działaniem na płuca. Donoszono także o pojedynczych przypadkach śródmiąższowych chorób płuc. Zaleca się przebadanie pacjentów, u których występują uporczywe objawy płucne, takie jak kaszel i duszność, w kierunku śródmiąższowych chorób płuc. Zgłaszano reaktywację zapalenia wątroby typu B (HBV) lub zapalenia wątroby typu C (HCV) u pacjentów leczonych lekami immunosupresyjnymi, w tym kwasem mykofenolowym (MPA), pochodnymi produktu leczniczego i mykofenolanem mofetylu (MMF). Zaleca się monitorowanie zakażonych pacjentów z objawami klinicznymi i laboratoryjnymi czynnego zakażenia HBV lub HCV. Donoszono o przypadkach wybiórczej aplazji układu czerwonokrwinkowego (ang.PRCA) u pacjentów leczonych pochodnymi MPA, (które obejmują mykofenolan mofetylu i mykofenolan sodu) w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu immunosupresyjnym. Mechanizm wywoływania PRCA przez pochodne MPA jest nieznany. PRCA może ustąpić po zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu leczenia. Decyzję o zmianach w leczeniu produktem leczniczym należy podjąć dokładnie obserwując biorców przeszczepów w celu zminimalizowania ryzyka odrzucenia przeszczepu. Pacjenci otrzymujący produkt leczniczy powinni być monitorowani w kierunku nieprawidłowego obrazu krwi obwodowej (np. neutropenii lub niedokrwistości), który może mieć związek z przyjmowaniem samego MPA, innych leków, z zakażeniami wirusowymi lub współistnieniem tych czynników. U pacjentów przyjmujących produkt leczniczy Myfortic należy wykonywać pełne badanie morfologiczne krwi raz w tyg. podczas 1-go m-ca leczenia, 2x w m-cu w 2 i 3 m-cu leczenia, a następnie raz w m-cu do końca 1-go roku terapii. Jeśli u pacjenta wystąpi nieprawidłowy obraz krwi (np. neutropenia z bezwzględną liczbą granulocytów obojętnochłonnych < 1,5 x 103/µl lub niedokrwistość) może być konieczne przerwanie lub całkowite zaprzestanie stosowania preparatu. Należy poinformować pacjentów, że w trakcie leczenia MPA skuteczność szczepień może być zmniejszona oraz, że należy unikać stosowania żywych atenuowanych szczepionek. Pomocne może być stosowanie szczepień przeciwko grypie. Lekarze powinni przestrzegać krajowych wytycznych dotyczących szczepień przeciwko grypie. Stosowanie pochodnych MPA wiązało się ze zwiększoną częstością występowania działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego, w tym niezbyt częstych przypadków owrzodzeń, krwawień i perforacji. Z tego względu należy zachować ostrożność przepisując produkt leczniczy pacjentom z czynną ciężką chorobą układu pokarmowego. Zaleca się, by nie podawać leku jednocześnie z azatiopryną, ponieważ równoczesne stosowanie tych leków nie zostało zbadane. Kwas mykofenolowy (w postaci soli sodowej) i mykofenolan mofetylu nie powinny być bez rozróżnienia wzajemnie zastępowane, ponieważ mają różny profil farmakokinetyczny. Produkt leczniczy podawano w skojarzeniu z kortykosteroidami i cyklosporyną. Dostępne są ograniczone dane dotyczące jednoczesnego jego stosowania wraz z terapią indukcyjną, taką jak globulina skierowana przeciwko limfocytom T lub bazyliksymab. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu z innymi lekami o działaniu immunosupresyjnym (np. takrolimusem) nie zostało zbadane. Lek zawiera laktozę. Dlatego nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z lekami wpływającymi na krążenie jelitowo-wątrobowe, takimi jak cholestyramina lub węgiel aktywowany może spowodować zmniejszenie wielkości AUC kwasu mykofenolowego do poziomu subterapeutycznego i zmniejszyć jego skuteczność. Lek jest inhibitorem IMPDH (dehydrogenazy inozynomonofosforanu), dlatego należy unikać jego stosowania u pacjentów z rzadko występującym dziedzicznym niedoborem fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej (HPRT), np. w zespole Lesch-Nyhana i Kelly-Seegmillera. Nie należy rozpoczynać leczenia produktem leczniczym przed uzyskaniem negatywnego wyniku testu ciążowego. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem, w trakcie terapii, a także przez 6 tyg. po zakończeniu leczenia należy stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży. Mykofenolan wykazuje silne działanie teratogenne. Po narażeniu na mykofenolan mofetylu w czasie ciąży zgłaszano występowanie samoistnych poronień (częstość występowania 45-49%) i wad wrodzonych (szacunkowa częstość występowania 23-27%). Dlatego produkt leczniczy jest przeciwwskazany w ciąży, chyba że nie ma odpowiedniego leczenia alternatywnego zapobiegającego odrzucaniu przeszczepu. Kobiety i mężczyźni w wieku rozrodczym powinni zostać poinformowani o ryzyku oraz przestrzegać zaleceń (np. dotyczących metod antykoncepcji, wykonywania testów ciążowych) przed, w trakcie i po leczeniu produktem leczniczym. Lekarze powinni upewnić się, że kobiety i mężczyźni stosujący mykofenolan mofetylu rozumieją ryzyko szkodliwego wpływu na dziecko, potrzebę stosowania skutecznej antykoncepcji i konieczność natychmiastowego skonsultowania się z lekarzem, jeśli istnieje możliwość ciąży. Ze względu na potencjalnie genotoksyczne i teratogenne działanie produktu leczniczego, kobiety w wieku rozrodczym powinny jednocześnie stosować dwie skuteczne metody antykoncepcji przed rozpoczęciem leczenia preparatem, w trakcie leczenia i przez 6 tyg. po zakończeniu leczenia, chyba że wybraną przez nich metodą antykoncepcji jest wstrzemięźliwość seksualna. Zaleca się, by aktywni seksualnie mężczyźni stosowali prezerwatywy podczas leczenia i przez co najmniej 90 dni od zakończenia terapii. Stosowanie prezerwatyw odnosi się zarówno do mężczyzn o zachowanych zdolnościach reprodukcyjnych, jak i do mężczyzn po wazektomii, ponieważ ryzyko związane z przeniesieniem nasienia odnosi się również do mężczyzn po wazektomii. Ponadto, zaleca się, by kobiety będące partnerkami mężczyzn leczonych preparatem stosowały wysoce skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez co najmniej 90 dni od przyjęcia ostatniej dawki leku. Aby pomóc pacjentom uniknąć narażenia płodu na mykofenolan mofetylu i podać dodatkowe, ważne informacje o bezpieczeństwie podmiot odpowiedzialny przekaże fachowemu personelowi medycznemu materiały edukacyjne. Materiały edukacyjne będą kłaść nacisk na ostrzeżenia dotyczące teratogennego działania mykofenolanu, zawierać porady dotyczące antykoncepcji przed rozpoczęciem leczenia i zalecenia dotyczące konieczności wykonywania testów ciążowych. Lekarze powinni przekazać kobietom w wieku rozrodczym, a w razie potrzeby także mężczyznom pełną treść informacji dla pacjenta, dotyczącą ryzyka teratogennego i środków zapobiegania ciąży. Pacjenci nie powinni być dawcami krwi podczas terapii i przez co najmniej 6 tyg. od zakończenia leczenia mykofenolanem. Mężczyźni nie powinni być dawcami nasienia podczas leczenia i przez co najmniej 90 dni po zakończeniu stosowania mykofenolanu. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Mechanizm działania, profil farmakodynamiczny i zgłaszane działania niepożądane wskazują na małe prawdopodobieństwo takiego wpływu.
Interakcje
Potencjalne działanie hamujące na szpik kostny u pacjentów otrzymujących produkt leczniczy jednocześnie z acyklowirem lub gancyklowirem nie zostało zbadane. Należy spodziewać się zwiększenia stężenia glukuronidu kwasu mykofenolowego (MPAG) oraz acyklowiru/gancyklowiru, gdy leki te są stosowane jednocześnie z preparatem. Zwiększenie to jest prawdopodobnie skutkiem konkurowania obu substancji o sekrecję kanalikową. Jest mało prawdopodobne, aby zmiany w farmakokinetyce MPAG miały znaczenie kliniczne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. W przypadku zaburzenia czynności nerek, istnieje ryzyko zwiększenia stężenia MPAG i acyklowiru/gancyklowiru w osoczu; należy wówczas stosować się do odpowiednich zaleceń dotyczących dawkowania acyklowiru/gancyklowiru i starannie monitorować pacjentów. Leki zobojętniające zawierające związki magnezu i glinu: AUC i wartości Cmax dla MPA zmniejszyły się odpowiednio o ok. 37% i 25%, po podaniu pojedynczej dawki leków zobojętniających, zawierających związki magnezu i glinu z produktem leczniczym. Wspomniane związki magnezu i glinu można stosować z przerwami w leczeniu sporadycznie występującej niestrawności. Nie zaleca się natomiast długotrwałego, codziennego zażywania leków zobojętniających, zawierających związki magnezu i glinu wraz z preparatem ze względu na możliwe zmniejszenie wielkości AUC kwasu mykofenolowego i skuteczności leczenia. Inhibitory pompy protonowej. U zdrowych ochotników, nie obserwowano zmian w farmakokinetyce MPA po jednoczesnym podaniu produktu leczniczego i pantoprazolu podawanego w dawce 40 mg 2x/dobę w ciągu 4 poprzednich dni. Brak danych dotyczących innych inhibitorów pompy protonowej podawanych w dużych dawkach. Badania interakcji pomiędzy MMF (mykofenolan mofetylu) i doustnymi środkami antykoncepcyjnymi nie wykazały żadnych interakcji. Biorąc pod uwagę metabolizm MPA, interakcje pomiędzy produktem leczniczym a doustnymi środkami antykoncepcyjnymi są mało prawdopodobne. Należy zachować ostrożność, jeśli pacjent jednocześnie przyjmuje leki wiążące kwasy żółciowe, takie jak sekwestranty kwasów żółciowych lub węgiel aktywowany w postaci doustnej, ponieważ istnieje ryzyko zmniejszenia pola pod krzywą stężeń MPA i w konsekwencji zmniejszenia skuteczności produktu leczniczego. Badania z zastosowaniem cyklosporyny u pacjentów ze stabilną czynnością nerki po przeszczepieniu wykazały, że farmakokinetyka cyklosporyny nie była zmieniona przy dawkowaniu produktu leczniczego w stanie równowagi stacjonarnej. Jednocześnie stosowana cyklosporyna z mykofenolanem mofetylu powoduje zmniejszenie pola pod krzywą MPA. Jednoczesne stosowanie cyklosporyny i preparatu może również skutkować zmniejszeniem stężenia MPA (zmniejszenie o ok. 20%, na podstawie danych uzyskanych dla mykofenolanu mofetylu). Dokładny zakres tego zmniejszenia jest nieznany, ponieważ nie badano tej interakcji. Jednak badania skuteczności leczenia skojarzonego z cyklosporyną nie wskazują na konieczność modyfikacji zalecanego dawkowania leku. W przypadku czasowego przerwania lub całkowitego zaprzestania podawania cyklosporyny, należy ponownie oszacować dawkę produktu leczniczego, w zależności od stosowanego leczenia immunosupresyjnego. W próbie krzyżowej z inhibitorami kalcyneuryny prowadzonej u pacjentów ze stabilną czynnością nerki po przeszczepieniu, oceniano farmakokinetykę produktu leczniczego w stanie równowagi, zarówno podczas leczenia produktem Sandimmun Neoral, jak i podczas leczenia takrolimusem. Średnie wartości AUC dla MPA były o 19% większe (90% CI: -3, +47), podczas gdy średnie wartości AUC dla MPAG były ok. 30% mniejsze (90% CI: 16, 42) u pacjentów leczonych takrolimusem w porównaniu z grupą produktu Sandimmun Neoral. Ponadto, zmienność wielkości AUC dla MPA u tego samego pacjenta była zdwojona po zmianie z leczenia produktem Sandimmun Neoral na takrolimus. Klinicyści powinni wziąć pod uwagę to zwiększenie, zarówno w wielkości AUC dla MPA jak i zwiększenie zmienności, a dostosowanie dawki preparatu powinno być podyktowane sytuacją kliniczną. Należy prowadzić ścisłą obserwację kliniczną, jeśli planowana jest zmiana jednego inhibitora kalcyneuryny na inny. Pacjenci z zaburzeniami odpowiedzi immunologicznej nie powinni otrzymywać żywych szczepionek. Wytwarzanie przeciwciał w odpowiedzi na inne szczepionki może być zmniejszone.
Ciąża i laktacja
Nie należy rozpoczynać leczenia produktem leczniczym przed uzyskaniem negatywnego wyniku testu ciążowego. Preparat jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet mogącym zajść w ciążę, które nie stosują wysoce skutecznych metod antykoncepcji. Z uwagi na potencjalnie genotoksyczne i teratogenne działanie leku, kobiety mogące zajść w ciążę powinny jednocześnie stosować 2 skuteczne metody zapobiegania ciąży przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym, podczas leczenia preparatem i przez 6 tyg. po przyjęciu ostatniej dawki leku, chyba że wybraną przez nich metodą antykoncepcji jest wstrzemięźliwość seksualna. Zaleca się, by mężczyźni prowadzący aktywne życie seksualne używali prezerwatyw przez cały czas trwania leczenia oraz przez co najmniej 90 dni po przyjęciu ostatniej dawki produktu leczniczego. Stosowanie prezerwatyw odnosi się zarówno do mężczyzn z zachowanymi zdolnościami reprodukcyjnymi, jak i do mężczyzn po wazektomii, ponieważ ryzyko związane z przeniesieniem nasienia odnosi się również do mężczyzn po wazektomii. Ponadto, zaleca się, by partnerki pacjentów leczonych preparatem, stosowały wysoce skuteczne metody zapobiegania ciąży podczas leczenia oraz przez co najmniej 90 dni po przyjęciu przez partnera ostatniej dawki produktu leczniczego. Lek jest przeciwwskazany do stosowania w czasie ciąży, chyba że nie jest dostępne odpowiednie, alternatywne leczenie zapobiegające odrzucaniu przeszczepu. Aby uniknąć niezamierzonego stosowania produktu w czasie ciąży, nie należy rozpoczynać leczenia bez uzyskania od pacjentki ujemnego testu ciążowego. Rozpoczynając leczenie kobiety i mężczyźni w wieku rozrodczym muszą zostać poinformowani o zwiększonym ryzyku utraty ciąży i wystąpienia wad wrodzonych oraz należy udzielić im porad dotyczących zapobiegania i planowania ciąży. Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym kobiety w wieku rozrodczym powinny wykonać test ciążowy, aby wykluczyć niezamierzoną ekspozycję zarodka na mykofenolan. Zaleca się wykonanie 2 testów ciążowych z surowicy krwi lub moczu, o czułości przynajmniej 25 mIU/ml; drugi test (jeśli wskazany) należy wykonać po 8-10 dniach od 1-go testu, bezpośrednio przed rozpoczęciem stosowania produktu leczniczego. Testy ciążowe należy powtarzać w zależności od wymogów klinicznych (np. po zgłoszeniu jakiejkolwiek przerwy w stosowaniu antykoncepcji). Wyniki wszystkich testów ciążowych należy omówić z pacjentką. Należy doradzić pacjentkom, by natychmiast skonsultowały się ze swoim lekarzem w przypadku ciąży. Mykofenolan jest substancją o silnym działaniu teratogennym na człowieka, podawany w czasie ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia samoistnych poronień i wad wrodzonych: Zgłaszano 45-49% przypadków samoistnych poronień u kobiet w ciąży narażonych na mykofenolan mofetylu, w porównaniu do 12-33% u pacjentek po przeszczepieniu narządu miąższowego, leczonych lekami immunosupresyjnymi innymi niż mykofenolan mofetylu. Wg doniesień z piśmiennictwa wady wrodzone występowały u 23-27% żywych urodzeń u kobiet narażonych na mykofenolan mofetylu w czasie ciąży (w porównaniu do 2-3% żywych urodzeń w populacji ogólnej i ok. 4-5% żywych urodzeń u biorców przeszczepów narządów unaczynionych leczonych lekami immunosupresyjnymi innymi niż mykofenolan mofetylu). Wady wrodzone, w tym doniesienia o wadach mnogich obserwowano po wprowadzeniu leku do obrotu u dzieci pacjentek narażonych na mykofenolan mofetylu w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi podczas ciąży. Najczęściej zgłaszano następujące wady wrodzone: nieprawidłowości w obrębie ucha (np. nieprawidłowo uformowane lub brak ucha zewnętrznego/środkowego), zarośnięcie przewodu słuchowego zewnętrznego; wrodzona wada serca, taka jak ubytki w przegrodzie międzyprzedsionkowej i międzykomorowej; wady twarzy, takie jak rozszczep wargi, rozszczep podniebienia, małożuchwie i hiperteloryzm oczny; nieprawidłowości w obrębie oka (np. coloboma – rozszczep struktur oka); wady w obrębie palców (np. polidaktylię, syndaktylię); wady w obrębie tchawicy i przełyku (np. atrezję przełyku); wady układu nerwowego, takie jak rozszczep kręgosłupa; wady nerek. Ponadto, odnotowano pojedyncze doniesienia o następujących wadach: mikroftalmia; wrodzona torbiel splotu naczyniówkowego; agenezja przegrody przezroczystej; agenezja nerwu węchowego. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały toksyczne działanie leku na rozród. MPA jest wydzielany do mleka samic szczura w okresie laktacji. Nie wiadomo czy lek jest wydzielany z mlekiem kobiecym. Ze względu na ryzyko ciężkich działań niepożądanych MPA u niemowląt karmionych piersią, preparat jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet karmiących piersią. Nie przeprowadzono dokładnych badań dotyczących wpływu stosowania produktu leczniczego na płodność. W badaniach u samców i samic szczurów nie obserwowano wpływu na płodność po zastosowaniu dawek odpowiednio do 40 mg/kg mc. i 20 mg/kg mc.
Działania niepożądane
Nowotwory złośliwe: Pacjenci otrzymujący leczenie immunosupresyjne w postaci terapii skojarzonej, w tym MPA, są grupą podwyższonego ryzyka rozwoju chłoniaków i innych nowotworów złośliwych, zwłaszcza skóry. Choroba limfoproliferacyjna lub chłoniak rozwinęły się u 2 pacjentów de novo (0,9%) ii u 2 pacjentów otrzymujących terapię podtrzymującą (1,3%) leczonych produktem leczniczym przez okres do 1 roku. Raka skóry, innego niż czerniaka rozpoznano u 0,9% pacjentów de novo i u 1,8% pacjentów otrzymujących terapię podtrzymującą leczonych preparatem przez okres do 1 roku; inne rodzaje nowotworów złośliwych stwierdzono u 0,5% pacjentów de novo i 0,6% pacjentów otrzymujących terapię podtrzymującą. Zakażenia oportunistyczne: U wszystkich pacjentów po przeszczepieniu narządów zwiększa się ryzyko zakażeń oportunistycznych; ryzyko to jest większe, w miarę zwiększania całkowitego działania immunosupresyjnego. Do najczęstszych zakażeń oportunistycznych u pacjentów po przeszczepieniu nerki de novo otrzymujących produkt z innymi lekami immunosupresyjnymi w kontrolowanych badaniach klinicznych przez okres do 1 roku należały zakażenia wirusem cytomegalii (CMV), zakażenia drożdżakowe i zakażenia wirusem Herpes simplex. Zakażenia wirusem cytomegalii (serologia, wiremia lub choroba) stwierdzono u 21,6% pacjentów po przeszczepieniu nerki de novo oraz u 1,9% pacjentów po przeszczepieniu nerki otrzymujących terapię podtrzymującą. Pacjenci w podeszłym wieku mogą ogólnie stanowić grupę zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych z powodu immunosupresji. Poniżej zawarto działania niepożądane o możliwym lub prawdopodobnym związku przyczynowym z leczeniem produktem leczniczym, pochodzące z kontrolowanych badań klinicznych u pacjentów po przeszczepieniu nerki, w których preparat podawano jednocześnie z cyklosporyną w postaci mikroemulsji i kortykosteroidami w dawce 1 440 mg/dobę przez 12 m-cy. Działania niepożądane zestawiono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenia wirusowe, bakteryjne i grzybicze; (często) zakażenia górnych dróg oddechowych, zapalenie płuc; (niezbyt często) zakażenia ran, posocznica, zapalenie szpiku. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (niezbyt często) brodawczak skóry, rak podstawnokomórkowy, mięsak Kaposiego, choroba limfoproliferacyjna, rak płaskonabłonkowy. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) leukopenia; (często) niedokrwistość, trombocytopenia; (niezbyt często) limfopenia, neutropenia, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) hipokalcemia, hipokaliemia, hiperurykemia; (często) hiperkaliemia, hipomagnezemia; (niezbyt często) jadłowstręt, hiperlipidemia, cukrzyca , hipercholesterolemia, hipofosfatemia. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) lęk; (niezbyt często) nieprawidłowe sny, urojenia, bezsenność. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, ból głowy; (niezbyt często) drżenie. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zapalenie spojówek, nieostre widzenie. Zaburzenia serca: (niezbyt często) tachykardia, skurcz dodatkowy komorowy. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) nadciśnienie; (często) niedociśnienie; (niezbyt często) torbiel limfatyczna. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, duszność; (niezbyt często) śródmiąższowe choroby płuc, przekrwienie płuc, sapanie, obrzęk płuc. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka; (często) wzdęcie brzucha, ból brzucha, zaparcie, niestrawność, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, zapalenie żołądka, nudności, wymioty; (niezbyt często) tkliwość brzucha, krwotok z przewodu pokarmowego, odbijanie się, cuchnący oddech, niedrożność jelita, owrzodzenie wargi, zapalenie przełyku, podniedrożność jelita, odbarwienie języka, suchość jamy ustnej, refluks żołądkowo-przełykowy, przerost dziąseł, zapalenie trzustki, zamknięcie kanału ślinianki, owrzodzenie trawienne, zapalenie otrzewnej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) trądzik, świąd; (niezbyt często) łysienie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle stawów; (często) bóle mięśni; (niezbyt często) zapalenie stawów, ból pleców, kurcze mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) zwiększone stężenie kreatyniny we krwi; (niezbyt często) krwiomocz, martwica kanalików nerkowych, zwężenie cewki moczowej. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) impotencja. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) astenia, zmęczenie, obrzęki obwodowe, gorączka; (niezbyt często) objawy grypopodobne, obrzęk kończyn dolnych, ból, dreszcze, pragnienie, osłabienie. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) urazy. Uwaga: Pacjenci po przeszczepieniu nerki otrzymywali preparat w dawce 1 440 mg/dobę przez okres do 1 roku. Działania niepożądane były podobne u pacjentów po przeszczepieniu nerki de novo oraz u chorych podczas terapii podtrzymującej, jednak częstość występowania tych działań była mniejsza w grupie z terapią podtrzymującą. Na podstawie doświadczenia po wprowadzeniu produktu do obrotu, wysypka oraz agranulocytoza zostały uznane za działania niepożądane. Poniżej zestawiono inne, dodatkowe działania niepożądane przypisywane pochodnym MPA jako efekt klasy: Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: Ciężkie, zagrażające życiu zakażenia, w tym zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, infekcyjne zapalenie wsierdzia, gruźlica oraz zakażenia wywołane przez atypowe prątki (Mycobacterium). U pacjentów leczonych lekami immunosupresyjnymi, w tym preparatem, zgłaszano przypadki nefropatii związanej z zakażeniem wirusem BK, jak również przypadki postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML) związanej z zakażeniem wirusem JC. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Neutropenia, pancytopenia. Donoszono o przypadkach wybiórczej aplazji układu czerwonokrwinkowego (ang.PRCA) u pacjentów leczonych pochodnymi MPA. Zaburzenia układu immunologicznego: U pacjentów otrzymujących produkt leczniczy w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi zgłaszano hipogammaglobulinemię. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Donoszono o pojedynczych przypadkach śródmiąższowych chorób płuc u pacjentów leczonych preparatem w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. Donoszono także o rozstrzeniach oskrzeli, podczas przyjmowania z innymi lekami immunosupresyjnymi. U pacjentów leczonych pochodnymi MPA obserwowano pojedyncze przypadki nieprawidłowej morfologii białych krwinek obojętnochłonnych, włączając nabytą anomalię Pelgera-Hueta. Zmiany te nie są powiązane z upośledzoną czynnością białych krwinek obojętnochłonnych. Zmiany te mogą sugerować w badaniach hematologicznych „przesunięcie w lewo” w dojrzewaniu komórek macierzystych w kierunku neutrofili, co może być błędnie interpretowane jako sygnał infekcji u pacjentów poddanych immunosupresji, w tym także tych otrzymujących lek. Zaburzenia żołądka i jelit: Zapalenie okrężnicy, zapalenie żołądka wywołane przez CMV, perforacja jelita, owrzodzenie żołądka, owrzodzenie dwunastnicy. Ciąża, połóg i okres okołoporodowy: U pacjentek narażonych na działanie mykofenolanu zgłaszano przypadki samoistnego poronienia, głównie w I trymestrze. Wady wrodzone: Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano wady wrodzone u dzieci pacjentek narażonych na mykofenolan w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi.
Przedawkowanie
Istnieją doniesienia o celowym lub niezamierzonym przedawkowaniu produktu leczniczego, natomiast nie u wszystkich pacjentów wystąpiły związane z tym zdarzenia niepożądane. W przypadkach przedawkowania z wystąpieniem zdarzeń niepożądanych, zdarzenia te są zgodne ze znanym profilem bezpieczeństwa klasy (głównie nieprawidłowy skład krwi, posocznica...). Chociaż dializa może okazać się przydatna w usunięciu nieczynnego metabolitu MPAG, jednak nie spowoduje usunięcia z ustroju klinicznie istotnych ilości czynnej cząstki MPA. Ma to głównie związek z bardzo dużym (97%) stopniem wiązania MPA z białkami osocza. Zaburzając krążenie jelitowo-wątrobowe MPA, sekwestranty kwasów żółciowych, takie jak cholestyramina mogą zmniejszać pole pod krzywą stężenia MPA.
Działanie
Kwas mykofenolowy (MPA) jest silnym, selektywnym, niekompetycyjnym i odwracalnym inhibitorem dehydrogenazy inozynomonofosforanu. MPA hamuje syntezę de novo nukleotydów guaninowych, bez wbudowywania się w strukturę DNA. Proliferacja limfocytów T i B jest w znacznym stopniu zależna od syntezy puryn de novo, natomiast inne typy komórek mogą wykorzystać alternatywną drogę syntezy. Z tego względu cytostatyczne działanie MPA jest silniejsze w stosunku do limfocytów niż innych komórek.
Skład
1 tabl. dojelitowa zawiera 180 mg lub 360 mg kwasu mykofenolowego (w postaci mykofenolanu sodu).
Laktacja
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria D
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria D
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria D
Wykaz B
