Dostarczanie energii w postaci glukozy. Wysokokaloryczne źródło energii w postaci glukozy, szczególnie w przypadkach, gdy należy ograniczać ilość podawanych płynów. Składnik węglowodanowy w żywieniu pozajelitowym. Leczenie hipoglikemii.

Dawka 50 mg/ml. Ze względu na ryzyko wystąpienia hiponatremii, przed podaniem i w trakcie podawania produktu leczniczego może być konieczne monitorowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów ze zwiększonym nieosmotycznie stymulowanym uwalnianiem wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego; ang: SIADH) oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki z grupy antagonistów wazopresyny. Monitorowanie stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważne podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Produkt leczniczy może stać się hipotoniczny po podaniu ze względu na metabolizm glukozy w organizmie. Roztwór węglowodanów do podawania dożylnego. Wielkość dawki zależy od wieku, mc., warunków klinicznych i fizjologicznych (równowaga kwasowo-zasadowa) pacjenta. Warunki terapii należy skonsultować ze specjalistą. Roztwór do rozpuszczania leków niewykazujących niezgodności farmaceutycznych. Należy wybrać dawkę produktu leczniczego umożliwiającą uzyskanie pożądanego stężenia produktu leczniczego, dla którego produkt leczniczy ma zostać użyty jako rozcieńczalnik, biorąc pod uwagę dawkę maksymalną dla produktu leczniczego podaną poniżej. Uwaga, przeciwwskazane jest uzupełnianie całkowitego dobowego zapotrzebowania na płyny z wykorzystaniem tego produktu. Dorośli. Maks. dawka dobowa. Do 40 ml/kg mc./dobę, co odpowiada 2 g glukozy/kg mc./dobę. Maks. szybkość infuzji. Do 5 ml na kg mc./godz., co odpowiada 0,25 g glukozy/kg mc./godz. W trakcie podawania tego roztworu należy uwzględnić całkowite dobowe zapotrzebowanie na płyny i glukozę. Dzieci. Wielkość dawki zależy od wieku, mc., warunków klinicznych i fizjologicznych (równowaga kwasowo-zasadowa) pacjenta. Warunki terapii należy skonsultować ze specjalistą doświadczonym w stosowaniu terapii dożylnej u dzieci. Dawkowanie tego produktu należy ograniczyć do minimum. W trakcie podawania tego leku należy suplementować elektrolity. W trakcie podawania tego roztw. należy uwzględnić całkowite dobowe zapotrzebowanie na płyny i glukozę. Dawka 100 mg/ml. Wielkość dawki zależy od indywidualnego zapotrzebowania organizmu na glukozę i płyny. Ze względu na ryzyko wystąpienia hiponatremii, przed podaniem i w trakcie podawania produktu leczniczego może być konieczne monitorowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów ze zwiększonym nieosmotycznie stymulowanym uwalnianiem wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego; ang: SIADH) oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki z grupy antagonistów wazopresyny. Monitorowanie stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważne podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Produkt leczniczy może stać się hipotoniczny po podaniu ze względu na metabolizm glukozy w organizmie. Rozcieńczalnik dla leków wykazujących zgodność. Należy wybrać dawkę produktu leczniczego umożliwiającą uzyskanie pożądanego stężenia rozcieńczanego produktu leczniczego, biorąc pod uwagę dawkę maks. produktu leczniczego podaną poniżej. Dorośli i młodzież w wieku ponad 15 lat. Maks. dawka leku wynosi 40 ml na kg mc./dobę, co odpowiada 4 g glukozy na kg mc./dobę. Maks. szybkość infuzji wynosi 2,5 ml na kg mc./godz., co odpowiada 0,25 g glukozy na kg mc./godz. Dla pacjenta ważącego 70 kg szybkość infuzji wynosi około 175 ml/godz., co odpowiada 17,5 g glukozy/godz. Dzieci. Maks. dobowa dawka glukozy, w g glukozy na kg mc. oraz w ml roztw. na kg mc./dobę, wynosi: noworodki urodzone przed czasem: 18 g/kg mc., 180 ml/kg mc. Noworodki urodzone o czasie: 15 g/kg mc., 150 ml/kg mc. 1.-2. rż.: 15 g/kg mc., 150 ml/kg mc. 3.-5. rż.: 12 g/kg mc., 120 ml/kg mc. 6.-10. rż.: 10 g/kg mc., 100 ml na kg mc. 11.-14. rż.: 8 g/kg mc., 80 ml/kg mc. Ustalając wielkość dawki należy wziąć pod uwagę dzienną podaż płynów. Zalecana dzienna podaż płynów pozajelitowych dla dzieci wynosi: pierwszy dzień życia: 60-120 ml/kg mc. Drugi dzień życia: 80-120 ml/kg mc. Trzeci dzień życia: 100-130 ml/kg mc. Czwarty dzień życia: 120-150 ml/kg mc. Piaty dzień życia: 140-160 ml/kg mc. Szósty dzień życia: 140-180 ml/kg mc. 1. m-c, przed fazą stabilnego wzrostu: 140-170 ml/kg mc. 1. m-c, w fazie stabilnego wzrostu: 140-160 ml/kg mc. Od 2. do 12. m-ca życia: 120-150 ml/kg mc. Drugi rok życia: 80-120 ml/kg mc. Od 3. do 5. rż.: 80-100 ml/kg mc. Od 6. do 12. rż.: 60-80 ml/kg mc. od 13. do 18. rż.: 50-70 ml/kg mc. Pacjenci w podeszłym wieku. Na ogół, schemat dawkowania dla pacjentów w podeszłym wieku jest taki sam jak dla młodszych pacjentów dorosłych. Należy jednak zachować ostrożność w przypadku pacjentów z chorobami związanymi często z zaawansowanym wiekiem, takimi jak niewydolność serca lub nerek. Pacjenci z zaburzeniami metabolizmu glukozy. W przypadku zaburzonego metabolizmu oksydacyjnego glukozy (np. we wczesnej fazie po zabiegu chirurgicznym lub urazie, lub w stanie hipoksji lub uszkodzenia narządów), należy dostosować wielkość dawki w celu zapewnienia normalnego stężenia glukozy we krwi. Aby zapobiec hiperglikemii należy dokładnie monitorować stężenie glukozy we krwi. Dawka 200 mg/ml. Wielkość dawki zależy od indywidualnego zapotrzebowania organizmu na glukozę i płyny. Dorośli i młodzież w wieku ponad 15 lat. Maks. dawka leku wynosi 30 ml/kg mc./dobę, co odpowiada 6 g glukozy/kg mc./dobę. Maks. szybkość infuzji wynosi 1,25 ml roztworu/kg mc/h, co odpowiada 0,25 g glukozy/kg mc./h. Dla pacjenta ważącego 70 kg tempo podawania nie powinno przekroczyć 87 ml roztworu/godz., co odpowiada 17,5 g glukozy/godz. Dzieci. Dzieci urodzone przedwcześnie: maks. początkowa dawka glukozy nie powinna przekraczać 12 g/kg mc./dobę (co odpowiada 600 ml/kg mc./dobę produktu leczniczego). Zalecane dawkowanie parenteralne glukozy u dzieci w g/kg mc. oraz w przeliczeniu na objętość produktu leczniczego (ml/kg mc.) - szczegóły patrz ChPL. Maks. dobowa dawka glukozy u noworodków urodzonych o czasie i dzieci do ukończenia 2 rż. nie powinna przekraczać 18 g/kg (13 mg/kg mc./min). U dzieci w bardzo ciężkim stanie dawka dobowa glukozy nie powinna przekraczać 7,2 g/kg mc./dobę (co odpowiada 36 ml/kg mc./dobę produktu leczniczego). U takich pacjentów należy rozpocząć terapię od niższych dawek i zwiększać je w miarę poprawy stanu pacjenta. Ustalając wielkość dawki należy wziąć pod uwagę dzienną podaż płynów. Zalecana dzienna podaż płynów pozajelitowych dla dzieci: pierwszy dzień życia: 60-120 ml/kg mc. Drugi dzień życia: 80-120 ml/kg mc. Trzeci dzień życia: 100-130 ml/kg mc. Czwarty dzień życia: 120-150 ml/kg mc. Piaty dzień życia: 140-160 ml/kg mc. Szósty dzień życia: 140-180 ml/kg mc. 1. m-c, przed fazą stabilnego wzrostu: 140-170 ml/kg mc. 1. m-c, w fazie stabilnego wzrostu: 140-160 ml/kg mc. Od 2. do 12. m-ca życia: 120-150 ml/kg mc. Drugi rok życia: 80-120 ml/kg mc. Od 3. do 5. rż.: 80-100 ml/kg mc. Od 6. do 12. rż.: 60-80 ml/kg mc. od 13. do 18. rż.: 50-70 ml/kg mc. Pacjenci w podeszłym wieku. Na ogół, schemat dawkowania dla pacjentów w podeszłym wieku jest taki sam jak dla młodszych pacjentów dorosłych. Należy jednak zachować ostrożność w przypadku pacjentów z chorobami związanymi często z zaawansowanym wiekiem, takimi jak niewydolność serca lub nerek. Pacjenci z zaburzeniami metabolizmu glukozy. W przypadku zaburzonego metabolizmu oksydacyjnego glukozy (np. we wczesnej fazie po zabiegu chirurgicznym lub urazie, lub w stanie hipoksji lub uszkodzenia narządów), należy dostosować wielkość dawki w celu zapewnienia normalnego stężenia glukozy we krwi. Aby zapobiec hiperglikemii należy dokładnie monitorować stężenie glukozy we krwi. Dawka 400 mg/ml. Wielkość dawki zależy od indywidualnego zapotrzebowania organizmu na glukozę i płyny. Ze względu na ryzyko wystąpienia hiponatremii, przed podaniem i w trakcie podawania produktu leczniczego może być konieczne monitorowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów ze zwiększonym nieosmotycznie stymulowanym uwalnianiem wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego; ang: SIADH) oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki z grupy antagonistów wazopresyny. Monitorowanie stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważne podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Produkt leczniczy może stać się hipotoniczny po podaniu ze względu na metabolizm glukozy w organizmie. Dorośli i młodzieży w wieku ponad 15 lat. Maks. dawka leku wynosi 15 ml/kg mc./dobę, co odpowiada 6 g glukozy/kg mc./dobę. Maks. szybkość infuzji wynosi 0,25 ml roztworu/kg mc./godz., co odpowiada 0,25 g glukozy/kg mc./godz. Dla pacjenta ważącego 70 kg szybkość infuzji wynosi około 43 ml/godz., co odpowiada 17,5 g glukozy/godz. Dzieci. Dzieci urodzone przedwcześnie: maks. początkowa dawka glukozy nie powinna przekraczać 12 g/kg mc./dobę (co odpowiada 30 ml/kg mc./dobę produktu leczniczego). Zalecane dawkowanie parenteralne glukozy u dzieci w g/kg mc. oraz w przeliczeniu na objętość produktu leczniczego (ml/kg mc.) - szczegóły patrz ChPL. Maks. dobowa dawka glukozy u noworodków urodzonych o czasie i dzieci do ukończenia 2 rż. nie powinna przekraczać 18 g/kg (13 mg/kg mc./min). U dzieci w bardzo ciężkim stanie dawka dobowa glukozy nie powinna przekraczać 7,2 g/kg mc./dobę (co odpowiada 18 ml/kg mc./dobę produktu leczniczego). U takich pacjentów należy rozpocząć terapię od niższych dawek i zwiększać je w miarę poprawy stanu pacjenta. Ustalając wielkość dawki należy wziąć pod uwagę dzienną podaż płynów. Zalecana dzienna podaż płynów pozajelitowych dla dzieci: pierwszy dzień życia: 60-120 ml/kg mc. Drugi dzień życia: 80-120 ml/kg mc. Trzeci dzień życia: 100-130 ml/kg mc. Czwarty dzień życia: 120-150 ml/kg mc. Piaty dzień życia: 140-160 ml/kg mc. Szósty dzień życia: 140-180 ml/kg mc. 1. m-c, przed fazą stabilnego wzrostu: 140-170 ml/kg mc. 1. m-c, w fazie stabilnego wzrostu: 140-160 ml/kg mc. Od 2. do 12. m-ca życia: 120-150 ml/kg mc. Drugi rok życia: 80-120 ml/kg mc. Od 3. do 5. rż.: 80-100 ml/kg mc. Od 6. do 12. rż.: 60-80 ml/kg mc. od 13. do 18. rż.: 50-70 ml/kg mc. Pacjenci w podeszłym wieku. Na ogół schemat dawkowania dla pacjentów w podeszłym wieku jest taki sam jak dla młodszych pacjentów dorosłych. Należy jednak zachować ostrożność w przypadku pacjentów z chorobami związanymi często z zaawansowanym wiekiem, takimi jak niewydolność serca lub nerek. Pacjenci z zaburzeniami metabolizmu glukozy. W przypadku zaburzonego metabolizmu oksydacyjnego glukozy (np. we wczesnej fazie po zabiegu chirurgicznym lub urazie, lub w stanie hipoksji lub uszkodzenia narządów), należy dostosować wielkość dawki w celu zapewnienia normalnego stężenia glukozy we krwi. Aby zapobiec hiperglikemii należy dokładnie monitorować stężenie glukozy we krwi.

Hiperglikemia, wymagająca podawania więcej niż 6 jednostek insuliny na godzinę. Hipokaliemia. Kwasica. Przewodnienie. Odwodnienie hipotoniczne.

Ten produkt leczniczy może być podawany pacjentom ze zwiększoną osmolarnością surowicy, tylko przy zachowaniu szczególnej ostrożności. Monitorowanie stanu pacjenta powinno obejmować regularne kontrole poziomu glukozy we krwi przeprowadzane zależnie od stanu metabolicznego i podanej dawki roztworu. Monitorowanie pacjenta powinno także obejmować regularne kontrole bilansu płynów, elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej, a także poziom potasu w surowicy krwi. Wlewy glukozy nie powinny być prowadzone przez ten sam zestaw infuzyjny, przez który była, jest, lub ma być podawana krew - ze względu na możliwość pseudo-aglutynacji krwinek.

Nie stwierdzono.

Nie ma dostępnych danych klinicznych dotyczących dożylnego podawania roztworu kobietom w ciąży. Badania wykonane na zwierzętach wykazały, że glukoza podawana dożylnie ciężarnym samicom nie wywierała żadnego bezpośredniego ani pośredniego niekorzystnego wpływu na ciążę, rozwój zarodka/płodu, poród, ani na rozwój poporodowy. Niemniej pacjentkom w ciąży lub karmiącym piersią roztwór winien być przepisywany rozważnie i w każdym przypadku konieczne jest staranne monitorowanie poziomu glukozy we krwi.

Jeżeli produkt ten jest stosowany zgodnie z zaleceniami, nie należy oczekiwać wystąpienia działań niepożądanych.

Przedawkowanie może prowadzić do hiperglikemii, cukromoczu, śpiączki hiperglikemicznej lub hiperosmotycznej, przewodnienia i zaburzeń elektrolitowych. Podstawowym rodzajem leczenia jest zmniejszenie dawki. Zaburzenia metabolizmu węglowodanów i elektrolitów są usuwane poprzez podawanie insuliny i odpowiednie uzupełnianie elektrolitów.

Glukoza, jako naturalny substrat dla komórek organizmu jest metabolizowana w całym organizmie. W warunkach fizjologicznych jest najważniejszym źródłem węglowodanów o wartości kalorycznej 17 kJ/g czyli 4 kcal/g. Glukoza jest niezbędna dla tkanek takich jak tkanka nerwowa, erytrocyty, rdzeń nerek. Prawidłowe stężenie glukozy we krwi wynosi 60-100 mg/100 ml czyli 3,3-5,6 mmol/I (na czczo).

1000 ml roztworu zawiera 50 g, 100 g, 200 g lub 400 g glukozy w postaci glukozy jednowodnej.

Inna hipoglikemia E16.1

Hipoglikemia, nieokreślona E16.2

B05BA03 - Weglowodany

V04CA02 - Glukoza

Laktacja

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria A

Badania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria A

Badania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria A

Badania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.

Wykaz B

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Pielęgniarki i położne

Substancja czynna zawarta w lekach, które mogą być ordynowane przez pielęgniarki i położne, o których mowa w art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęniarki i położnej, oraz na które pielęgniarki i położne mają prawo wystawiać recepty.