Preparat jest wskazany w zapobieganiu ciężkiej chorobie dolnych dróg oddechowych, wymagającej hospitalizacji i wywołanej przez syncytialny wirus oddechowy (ang. RSV) u dzieci z dużym zagrożeniem chorobą wywołaną przez RSV: u dzieci urodzonych w 35. tyg. ciąży lub wcześniej i w wieku poniżej 6 m-cy na początku sezonu występowania zakażeń RSV, u dzieci poniżej 2 rż. wymagających leczenia z powodu dysplazji oskrzelowo-płucnej w okresie poprzednich 6 m-cy, u dzieci poniżej 2 rż. z istotną hemodynamicznie, wrodzoną wadą serca.

Zalecana dawka wynosi 15 mg/kg mc., podawane raz/m-cu w sezonie spodziewanego zagrożenia zakażeniem RSV. Jeśli to możliwe, 1-szą dawkę należy podać przed rozpoczęciem sezonu występowania zakażeń RSV. Kolejne dawki należy podawać co m-c przez cały sezon występowania zakażeń RSV. Większość doświadczeń dotyczących stosowania paliwizumabu, łącznie z głównymi badaniami klinicznymi III fazy, uzyskano podając produkt leczniczy 5 razy podczas jednego sezonu. Dostępne dane dotyczące podawania więcej niż 5 dawek produktu są ograniczone i dlatego nie ustalono korzyści profilaktycznych wynikających z podawania więcej niż 5 dawek. Aby uniknąć ryzyka powtórnej hospitalizacji, zaleca się, aby dzieci otrzymujące paliwizumab, hospitalizowane z powodu zakażenia RSV, otrzymywały co m-c dawkę paliwizumabu przez cały sezon zakażeń RSV. U dzieci poddawanych operacji na otwartym sercu z użyciem krążenia pozaustrojowego zaleca się wstrzyknięcie paliwizumabu w dawce 15 mg/kg mc. jak najszybciej po ustabilizowaniu się stanu pacjenta po operacji, w celu zapewnienia odpowiedniego stężenia paliwizumabu w surowicy. Dzieciom, pozostającym w grupie wysokiego ryzyka występowania choroby wywołanej przez RSV, kolejne dawki należy podawać co m-c do końca sezonu występowania zakażeń RSV.

Paliwizumab podaje się w dawce 15 mg/kg mc. raz w m-cu we wstrzyknięciu domięśniowym, najlepiej w przednio-boczną część uda. Nie należy rutynowo wybierać mięśnia pośladkowego jako miejsca wstrzyknięcia, ponieważ grozi to uszkodzeniem nerwu kulszowego. Wstrzyknięcia należy dokonać stosując standardowe postępowanie aseptyczne. Objętość roztworu paliwizumabu (wyrażona w ml), którą należy podawać raz w m-cu = [mc. pacjenta w kg] x 0,15. Jeśli objętość roztworu przeznaczonego do podania przekracza 1 ml, należy go wstrzyknąć jako dawkę podzieloną.

Stwierdzona nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub inne humanizowane przeciwciała monoklonalne.

Po podaniu paliwizumabu informowano o reakcjach alergicznych, w tym bardzo rzadko o przypadkach anafilaksji i wstrząsu anafilaktycznego. W niektórych przypadkach zgłaszano zgon. Produkty lecznicze stosowane w leczeniu ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym anafilaksji i wstrząsu anafilaktycznego, powinny być dostępne do natychmiastowego zastosowania po podaniu paliwizumabu. W przypadku ostrego zakażenia (od umiarkowanego do ciężkiego) lub choroby przebiegającej z gorączką, może być konieczne odroczenie podania paliwizumabu, chyba że w opinii lekarza wstrzymanie podania produktu spowoduje większe zagrożenie. Lekkie schorzenia przebiegające z gorączką takie, jak lekkie zakażenie górnych dróg oddechowych, na ogół nie są powodem odroczenia podania produktu. Należy zachować ostrożność podając paliwizumab pacjentom z małopłytkowością lub innymi zaburzeniami krzepliwości krwi. Nie wykonano odpowiedniego badania oceniającego skuteczność paliwizumabu podawanego pacjentom powtórnie (2 kurs leczenia) w czasie następnego sezonu występowania zakażeń RSV. W badaniach wykonanych w tym celu nie wykluczono jednoznacznie możliwości zwiększonego zagrożenia zakażeniem RSV w następnym sezonie po tym, w którym pacjentów leczono paliwizumabem.

Nie przeprowadzono odpowiednich badań interakcji paliwizumabu z innymi produktami leczniczymi, jednak dotąd nie opisano żadnych interakcji. W badaniu fazy III IMpact-RSV, w populacjach wcześniaków i dzieci z dysplazją oskrzelowo-płucną, w grupach otrzymujących placebo lub paliwizumab, były podobne odsetki pacjentów, u których zastosowano rutynowe szczepienia ochronne, szczepionkę przeciw grypie, leki rozszerzające oskrzela lub kortykosteroidy, i nie zaobserwowano zwiększenia częstości ani nasilenia reakcji niepożądanych u pacjentów otrzymujących te produkty lecznicze. Ponieważ paliwizumab jest przeciwciałem monoklonalnym swoistym dla RSV, wpływ produktu na odpowiedź immunologiczną organizmu na szczepionki jest mało prawdopodobny.

Preparat nie jest wskazany do stosowania u osób dorosłych. Brak jest danych dotyczących ciąży i karmienia piersią.

Reakcje niepożądane stwierdzone w badaniach profilaktycznego zastosowania produktu u dzieci były podobne w grupach otrzymujących placebo i paliwizumab. Większość reakcji niepożądanych była przemijająca i miała nasilenie łagodne do umiarkowanego. Działania niepożądane w badaniach klinicznych profilaktycznego zastosowania w populacjach wcześniaków i dzieci z dysplazją oskrzelowo-płucną. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zakażenie wirusowe, zakażenie górnych dróg oddechowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) leukopenia. Zaburzenia psychiczne: (często) nerwowość. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) świszczący oddech, zapalenie błony śluzowej nosa, kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka; (niezbyt często) wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka, odczyn w miejscu wstrzyknięcia; (niezbyt często) ból. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie aktywności AlAT, nieprawidłowy wynik badań czynnościowych wątroby. Podczas badań profilaktycznego zastosowania w populacjach wcześniaków i dzieci z dysplazją oskrzelowo-płucną nie zaobserwowano istotnych z medycznego punktu widzenia różnic w działaniach niepożądanych dotyczących poszczególnych układów narządowych lub gdy dokonywano oceny stanu pacjentów podzielonych na podgrupy wg kategorii klinicznej, płci, wieku, wieku ciążowego, kraju, rasy/pochodzenia etnicznego lub kwartylu stężenia paliwizumabu w surowicy krwi. Nie stwierdzono istotnej różnicy w profilu bezpieczeństwa między dziećmi bez czynnej postaci zakażenia RSV, a dziećmi hospitalizowanymi z powodu zakażenia RSV. Rzadko było konieczne ostateczne odstawienie paliwizumabu z powodu reakcji niepożądanych (0,2%). Zgony występowały z tą samą częstością w grupach otrzymujących placebo i paliwizumab i nie były związane ze stosowaniem leku. Działania niepożądane w badaniu klinicznym profilaktycznego zastosowania u dzieci z wrodzoną wadą serca. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, zakażenie górnych dróg oddechowych. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) nerwowość. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) senność, hiperkineza. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) krwotok. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) zapalenie błony śluzowej nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) wymioty, biegunka, zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, wyprysk. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka, odczyn w miejscu wstrzyknięcia; (niezbyt często) osłabienie. W badaniu u dzieci z wrodzoną wadą serca nie zaobserwowano istotnych z medycznego punktu widzenia różnic w działaniach niepożądanych dotyczących poszczególnych układów narządowych lub gdy dokonywano oceny stanu pacjentów podzielonych na podgrupy wg kategorii klinicznej. Częstość występowania ciężkich reakcji niepożądanych była istotnie mniejsza w grupie otrzymującej paliwizumab w porównaniu do grupy otrzymującej placebo. Nie donoszono o żadnych ciężkich reakcjach niepożądanych związanych ze stosowaniem paliwizumabu. Częstość operacji serca zaklasyfikowanych jako planowane, wcześniejsze niż zaplanowano lub wykonane w trybie pilnym była podobna w obydwu grupach. W wyniku zakażenia RSV zmarło dwóch pacjentów w grupie otrzymującej paliwizumab oraz 4 pacjentów w grupie otrzymującej placebo. Zgony nie miały związku ze stosowaniem leku. Po wprowadzeniu paliwizumabu na rynek informowano o następujących działaniach niepożądanych. Nie zawsze jest jednak możliwa rzetelna ocena częstości ich występowania lub ustalenie związku przyczynowego z narażeniem na paliwizumab, ponieważ działania te zgłaszane są dobrowolnie z populacji o nieznanej wielkości. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) trombocytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny (w niektórych przypadkach zgłaszano zgon). Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) drgawki. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) bezdech. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) pokrzywka. Dokonano oceny ciężkich reakcji niepożądanych raportowanych spontanicznie po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowanych podczas leczenia paliwizumabem w okresie między rokiem 1998-2002, obejmującym 4 sezony występowania zakażeń RSV. Otrzymano łącznie 1 291 raportów o ciężkich reakcjach niepożądanych zaobserwowanych, gdy paliwizumamb podawano zgodnie ze wskazaniami, a leczenie prowadzono podczas 1 sezonu. Początek działania niepożądanego wystąpił po 6-ej lub dalszej dawce w zaledwie 22 z zanotowanych przypadków (15 po 6-ej dawce, 6 po 7-ej dawce i 1 po 8-ej dawce). Reakcje te miały podobny charakter do obserwowanych po 1-szych 5 dawkach. Schemat leczenia paliwizumabem i działania niepożądane monitorowano w grupie prawie 20 000 niemowląt, posługując się rejestrem pacjentów przyjmujących przepisywane leki w okresie między rokiem 1998-2000. W grupie tej 1 250 zarejestrowanych niemowląt otrzymywało 6 wstrzyknięć, 183 niemowlęta – 7 wstrzyknięć, a 27 niemowląt – 8 lub 9 wstrzyknięć. Działania niepożądane zaobserwowane u pacjentów po 6-ej lub dalszej dawce wykazywały podobny charakter i częstotliwość występowania jak po 1-szych 5 dawkach. Odpowiedź organizmu ludzkiego na ludzkie przeciwciała (ang.HAHA). Pojawienie się przeciwciał przeciw paliwizumabowi zaobserwowano u około 1% pacjentów w badaniu IMpact-RSV w czasie 1-go kursu leczenia. Zjawisko to miało charakter przemijający, miano przeciwciał było niskie i zanikały one mimo kontynuacji stosowania produktu (1-szy i 2-gi sezon). Przeciwciał nie wykryto u 55 z 56 niemowląt w czasie 2-go sezonu (w tym u 2 niemowląt z oznaczalnym mianem przeciwciał w czasie 1-go sezonu). Uważa się zatem, że odpowiedzi typu HAHA nie mają znaczenia klinicznego. W badaniu u dzieci z wrodzoną wadą serca nie badano immunogenności.

W badaniach klinicznych troje dzieci otrzymało dawkę powyżej 15 mg/kg mc. Dawki te wynosiły 20,25 mg/kg mc., 21,1 mg/kg mc. i 22,27 mg/kg mc. W żadnym z tych przypadków przedawkowanie nie powodowało skutków zdrowotnych. Po wprowadzeniu na rynek informowano o podaniu dawek tak dużych jak 60 mg/kg mc. bez niepożądanych skutków zdrowotnych.

Paliwizumab jest humanizowanym monoklonalnym przeciwciałem klasy IgG_1κ skierowanym przeciw epitopowi w antygenowym miejscu A białka fuzyjnego syncytialnego wirusa oddechowego (RSV). To humanizowane przeciwciało monoklonalne zbudowane jest z sekwencji ludzkich (95%) i mysich (5%) przeciwciał. Wykazuje silne działanie neutralizujące wirus i hamujące fuzję, w przypadku obydwu podtypów syncytialnego wirusa oddechowego, tzn. szczepów A i B.

1 fiol. zawiera 100 mg paliwizumabu.

Wirusy RSV jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B97.4

Zapalenie płuc wywołane przez wirus RS J12.1

Ostre zapalenie oskrzeli wywołane przez wirus RS J20.5

Ostre zapalenie oskrzelików wywołane przez wirus RS J21.0

J06BB16 - Paliwizumab

Wykaz B

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Ciąża - nie dotyczy

Nie dotyczy.