Indukcja i/lub podtrzymanie znieczulenia ogólnego u dorosłych oraz do podtrzymania znieczulenia u dzieci (jako monoanestetyk lub w znieczuleniu złożonym).

Premedykacja. Premedykację należy dobierać indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta, uwzględniając stymulację wydzielania śliny. O doborze leków przeciwcholinergicznych decyduje lekarz anestezjolog. Indywidualizacja. Znieczulenie ogólne musi być podawane w sposób zindywidualizowany, w zależności od reakcji pacjenta. Wpływ na równocześnie stosowaną terapię. Opioidy i benzodiazepiny zmniejszają stężenie desfluranu, jakie jest wymagane do osiągnięcia znieczulenia. Desfluran zmniejsza wymagane dawki środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Jeśli wymagane jest dodatkowe zwiotczenie, można zastosować uzupełniające dawki leków zwiotczających mięśnie. Dawkowanie. Min. stężenie pęcherzykowe (MAC) desfluranu zmniejsza się wraz z wiekiem pacjenta. Należy odpowiednio dostosować dawkę desfluranu. Wartości MAC dla desfluranu w zależności od wieku pacjenta oraz rodzaju wdychanej mieszaniny (średnia ± odch. stand.), szczegóły patrz ChPL. Indukcja znieczulenia u osób dorosłych. U osób dorosłych zaleca się rozpoczęcie od stężenia 3% i zwiększanie go o 0,5-1,0% co 2-3 oddechy. Wdychanie desfluranu w stężeniach od 4 do 11% wywołuje znieczulenie chirurgiczne w ciągu 2 do 4 min. Można zastosować wyższe stężenia aż do 15%. Takie stężenia desfluranu spowodują proporcjonalne rozcieńczenie stężenia tlenu, dlatego podawanie tlenu należy rozpocząć od stężenia 30% lub wyższego. Po indukcji znieczulenia u osób dorosłych za pomocą leku dożylnego takiego jak tiopental lub propofol można rozpocząć podawanie desfluranu w stężeniu ok. 0,5-1 MAC z zastosowaniem gazu nośnego O₂ lub N₂O/O₂. Produkt należy podawać w stężeniu 0,8 MAC lub niższym oraz w połączeniu z indukcją znieczulenia za pomocą barbituranów i hiperwentylacją (hipokapnią) aż do odbarczenia mózgu u pacjentów ze stwierdzonymi lub podejrzewanymi wzrostami ciśnienia CSFP. Należy poświęcić odpowiednią uwagę utrzymaniu ciśnienia perfuzji mózgowej. Podczas indukcji znieczulenia u osób dorosłych ogólna częstość występowania desaturacji oksyhemoglobiny (SpO₂ <90%) wyniosła 6%. Wysokie stężenia desfluranu mogą powodować występowanie działań niepożądanych z górnych dróg oddechowych. Indukcja znieczulenia u dzieci. Desfluran nie jest wskazany do stosowania jako wziewny środek indukujący znieczulenie u dzieci i niemowląt ze względu na częste występowanie kaszlu, zatrzymania oddechu, bezdechu, skurczu krtani i nasilonej sekrecji. Podtrzymanie znieczulenia u osób dorosłych. Desfluran w stężeniu 2,5-8,5% może być konieczny przy podawaniu tlenu lub powietrza wzbogaconego tlenem. U osób dorosłych, poziom znieczulenia chirurgicznego może być podtrzymywany przy zmniejszonym stężeniu desfluranu, jeśli równocześnie stosowany jest podtlenek azotu. Podtrzymanie znieczulenia u dzieci. Desfluran jest wskazany do stosowania w celu podtrzymania znieczulenia u niemowląt i dzieci. Poziomy znieczulenia chirurgicznego można podtrzymywać u dzieci przy końcowo-wydechowym stężeniu desfluranu w zakresie od 5,2 do 10% z równoczesnym stosowaniem podtlenku azotu lub bez podtlenku azotu. Choć stężenie końcowo-wydechowe desfluranu było utrzymywane do poziomu 18% przez krótkie okresy czasu, w przypadku stosowania wysokich stężeń wraz z podtlenkiem azotu, należy upewnić się, że stężenie tlenu w powietrzu wdychanym wynosi co najmniej 25%. Ciśnienie krwi oraz częstość rytmu serca podczas podtrzymywania znieczulenia. Ciśnienie krwi oraz częstość rytmu serca należy skrupulatnie monitorować podczas podtrzymywania znieczulenia w ramach oceny głębokości znieczulenia. Dawkowanie w przypadku niewydolności nerek i wątroby. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i wątroby oraz podczas zabiegów przeszczepu nerki stosowano z powodzeniem stężenia desfluranu od 1% do 4% w mieszaninie tlenu i podtlenku azotu. Ze względu na minimalny metabolizm nie jest spodziewana konieczność dostosowania dawki u pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby. Pierwotne uszkodzenie wątroby lub wcześniejsze znieczulenia przy użyciu anestetyków halogenowych mogą powodować zaburzenia czynności wątroby i/lub jej alergiczne zapalenie.

Nadwrażliwość na pochodne chlorowcowe. Znane lub genetycznie uwarunkowane zagrożenie hipertermią złośliwą. Zaburzenia metaboliczne (hipertermia, zaburzenia czynności wątroby, leukocytoza) po uprzednim podaniu anestetyków z grupy pochodnych chlorowcowych. Nie stosować do indukcji znieczulenia u pacjentów z podwyższonym ryzykiem choroby niedokrwiennej serca oraz w sytuacjach gdy niewskazane jest przyspieszenie akcji serca i wzrost ciśnienia tętniczego krwi.

Nie zaleca się stosowania desfluranu do anestezji w zabiegach neurochirurgicznych i położniczych, a także u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym, u chorych ze skłonnością do skurczu oskrzeli. Desfluran nie jest polecany do indukcji znieczulenia u dzieci poniżej 12 rż. ze względu na często występujący kaszel, zatrzymanie oddechu, bezdech, skurcz krtani i zwiększone wydzielanie śliny. Ostrożnie stosować u pacjentów z hipowolemią, obniżonym ciśnieniem tętniczym i ogólnie osłabionych (należy stosować mniejsze stężenia leku). Doświadczenie z zastosowaniem desfluranu do powtarzalnych znieczuleń jest wciąż niewystarczające - podobnie jak w przypadku innych środków znieczulających z grupy pochodnych chlorowcowych ponowne znieczulenie tego samego pacjenta w krótkim odstępie czasu po poprzednim znieczuleniu powinno być rozważane z dużą ostrożnością. Desfluran reaguje z suchymi (zawartość poniżej 4,8% wilgoci) pochłaniaczami CO2, tworząc tlenek węgla; w celu zminimalizowania ryzyka powstawania tego związku w obwodach zamkniętych oraz możliwości zwiększenia stężeń karboksyhemoglobiny należy używać wyłącznie świeżych (wilgotnych) pochłaniaczy CO2. Preparat należy przechowywać w temperaturze 15-25°C w pojemnikach ustawionych pionowo.

Desfluran nasila działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających. Opioidy, benzodiazepiny, inne leki uspokajające nasilają działanie desfluranu (wymagane stosowanie mniejszych dawek desfluranu). Ponadto stosowany równolegle N2O zmniejsza wartość MAC desfluranu.

Brak kompletnych badań klinicznych odnośnie działania desfluranu u kobiet ciężarnych - lek może być stosowany jedynie, gdy korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Nie zaleca się stosowania leku u matek karmiących.

Może powodować: obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, depresję oddechową, zwiększenie przepływu mózgowego i wzrost ciśnienia śródczaszkowego, tachykardię i zaburzenia rytmu serca, niedokrwienie mięśnia sercowego. Może powodować ślinotok (zwłaszcza u dzieci), kaszel, skurcz krtani i oskrzeli, nudności i/lub wymioty, przemijającą leukocytozę. Stosowany do indukcji znieczulenia powoduje: kaszel (34%), zatrzymanie oddechu (30%), bezdech (15%), ślinotok, skurcz krtani, obniżenie wysycenia oksyhemoglobiny (3-10%). Jest potencjalnym induktorem hipertermii złośliwej. U pacjentów uczulonych wcześniejszym stosowaniem anestetyków z grupy pochodnych chlorowcowych może wystąpić zapalenie wątroby.

Anestetyk wziewny z grupy chlorowcowanych metyloetyloeterów (jest chlorowcowany wyłącznie fluorem). Charakteryzuje się niską temperaturą wrzenia (22,8°C) oraz drażniącym zapachem. Ciśnienie parowania w temperaturze 20°C wynosi 664 mm Hg. Współczynnik podziału krew/gaz wynosi 0,42, olej/gaz - 18,7. Dzięki małej rozpuszczalności w tkankach zarówno wprowadzenie do znieczulenia, jak i wybudzenie po desfluranie przebiegają szybko. Powoduje tachypnoe, zmniejszenie objętości oddechowej, depresję oddechową i bezdech (przy 2 MAC); obniża napięcie mięśni oskrzeli i szkieletowych. Powoduje depresję układu krążenia (obniżenie ciśnienia tętniczego) proporcjonalnie do dawki. Osłabia odruchy na hipowolemię. W minimalnym stopniu modyfikuje wrażliwość mięśnia sercowego na katecholaminy. Rozszerza naczynia mózgowe, zmniejsza opór naczyń mózgowych i proporcjonalnie do dawki zwiększa mózgowy przepływ krwi i ciśnienie śródczaszkowe. W czasie znieczulenia desfluranem nie obserwowano obniżenia progu drgawkowego ani innych niepożądanych zmian w EEG. W niewielkim stopniu zmniejsza przepływ nerkowy krwi. Jest eliminowany przez płuca w formie nie zmienionej (jedynie 0,02% dawki jest metabolizowane w organizmie).

1 butelka zawiera 240 ml desfluranu.

Inne leki i preparaty farmakologiczne Y57.8

N01AB07 - Desfluran

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Wykaz A

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną bardzo silnie działającą.