Targocid®

Teikoplanina Sanofi Winthrop Industrie
inj. doż./dom./inf. doż. [liof.+ rozp.] 400 mg 1 fiol.
Lz 100%
344,74
Pokaż pozostałe opcje

Wskazania

Ciężkie zakażenia wywołane przez bakterie Gram(+) (szczególnie gronkowce), zwłaszcza oporne na leczenie innymi antybiotykami, m.in. zakażenia skóry i tkanek miękkich, układu moczowego, kości, stawów, dolnych dróg oddechowych, posocznica, zapalenie wsierdzia, zapalenie otrzewnej u pacjentów dializowanych. Profilaktyka okołooperacyjna zabiegów ortopedycznych.

Dawkowanie

Dawkę i czas trwania leczenia należy dostosować do rodzaju i stopnia ciężkości zakażenia oraz odpowiedzi klinicznej pacjenta i takich czynników, jak wiek pacjenta i czynność nerek. Pomiar stężeń leku w surowicy. Stężenia teikoplaniny należy monitorować w stanie stacjonarnym po zakończeniu podawania dawki nasycającej, w celu potwierdzenia, że zostało osiągnięte minimalne stężenie w surowicy: w większości zakażeń bakteriami Gram-dodatnimi, min. stężenia teikoplaniny wynoszą co najmniej 10 mg/l, jeśli pomiar wykonano metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (ang. HPLC) lub co najmniej 15 mg/l, jeśli zastosowano metodę immunofluorescencji w świetle spolaryzowanym (ang. FPIA); w zapaleniu wsierdzia i innych ciężkich zakażeniach, minimalne stężenia teikoplaniny to 15-30 mg/l podczas pomiarów metodą HPLC lub 30-40 mg/l, jeśli mierzono metodą FPIA. Aby zapewnić stabilność tych stężeń podczas leczenia podtrzymującego, kontrolę minimalnych stężeń teikoplaniny w osoczu można wykonywać co najmniej raz/tydz. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek. Dawka nasycająca. Zakażenia skóry i tkanek miękkich z powikłaniami; zapalenie płuc; zakażenia dróg moczowych z powikłaniami: 6 mg/kg mc. dożylnie lub domięśniowo 3 x/co 12h (docelowe stężenie min. od 5 do 5 dnia: >15 mg/11). Zakażenia kości i stawów: 12 mg/kg dożylnie 3-5x, co 12 h (docelowe stężenie od 3 do 5 dnia: >20 mg/l11. Infekcyjne zapalenie wsierdzia: 12 mg/kg mc. dożylnie 3-5x, co 12 h (docelowe stężenia min. od 3 do 5 dnia: 30- 40 mg/l11. Dawka podtrzymująca: Zakażenia skóry i tkanek miękkich z powikłaniami, zapalenie płuc, zakażenia dróg moczowych z powikłaniami: 6 mg/kg mc. dożylnie lub domięśniowo raz/dobę (docelowe stężenia min. w czasie leczenia podtrzymującego: >15 mg/11 raz/tydz.). Zakażenia kości i stawów: 12 mg/kg mc. dożylnie lub domięśniowo raz/dobę (docelowe stężenia min. w czasie leczenia podtrzymującego: >20 mg/11). Infekcyjne zapalenie wsierdzia: 12 mg/kg mc. dożylnie lub domięśniowo raz/dobę (docelowe stężenia min. w czasie leczenia podtrzymującego: >30 mg/l11). Czas trwania leczenia. Czas należy określić na podstawie odpowiedzi klinicznej. Uważa się, że w infekcyjnym zapaleniu wsierdzia odpowiedni jest zwykle co najmniej 21-dniowy czas leczenia. Leczenia nie należy prowadzić dłużej niż 4 m-ce. Leczenie skojarzone. Teikoplanina ma ograniczone spektrum działania przeciwbakteryjnego (bakterie Gram-dodatnie). Nie jest ona odpowiednia do stosowania w monoterapii w niektórych rodzajach zakażeń, chyba że patogen jest już określony i oznaczona jest jego wrażliwość lub istnieje duże podejrzenie, że najbardziej prawdopodobny patogen (patogeny) będzie wrażliwy na leczenie teikoplaniną. Biegunka i zapalenie jelita grubego związane z zakażeniem Clostridium difficile. Zalecana dawka to 100-200 mg podawane doustnie 2x/dobę przez 7-14 dni. Pacjenci w podeszłym wieku. Modyfikacja dawki nie jest konieczna, chyba że występują zaburzenia czynności nerek. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek. Modyfikacja dawki nie jest konieczna aż do 4. dnia leczenia, kiedy to dawkowanie należy dostosować w celu utrzymania minimalnego stężenia w surowicy, wynoszącego co najmniej 10 mg/l mierzonego metodą HPLC lub co najmniej 15 mg/l mierzonego metodą FPIA. Po 4. dniu leczenia: w lekkiej i umiarkowanej niewydolności nerek (ClCr 30-80 ml/min): dawkę podtrzymującą należy zmniejszyć o połowę, podając całą dawkę co 2. dzień lub połowę tej dawki raz/dobę; w ciężkiej niewydolności nerek (ClCr <30 ml/min) oraz u pacjentów hemodializowanych: dawkę należy zmniejszyć do 1/3 zwykle stosowanej dawki, podając jednostkową dawkę początkową co 3. dzień lub 1/3 tej dawki raz/dobę. Teikoplanina nie jest usuwana podczas hemodializy. Pacjenci poddawani ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (ang. CAPD). Po dożylnym podaniu pojedynczej dawki nasycającej 6 mg/kg mc., w 1. tyg. podaje się 20 mg/l do worka z roztworem do dializy, w drugim tyg. 20 mg/l do co 2. worka, a następnie w 3. Tyg. 20 mg/l do worka pozostawianego na noc. Dzieci i młodzież. Zalecenia dotyczące dawkowania są takie same u dorosłych i u dzieci >12 lat. Noworodki i niemowlęta do 2 m-cy. Dawka nasycająca. Pojedyncza dawka 16 mg/kg mc. podana dożylnie w infuzji pierwszego dnia leczenia. Dawka podtrzymująca. Pojedyncza dawka 8 mg/kg mc. dożylnie w infuzji raz/dobę. Dzieci (od 2 m-cy do 12 lat). Dawka nasycająca. Pojedyncza dawka 10 mg/kg mc. podana dożylnie co 12 h, powtarzana 3x. Dawka podtrzymująca. Pojedyncza dawka 6-10 mg/kg mc. podana dożylnie raz/dobę.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na teikoplaninę, okres karmienia piersią.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Ostrożnie stosować u pacjentów z nadwrażliwością na wankomycynę (pomimo tego, że teikoplanina nie wywołuje objawu "red man" u osób, u których występował on po podaniu wankomycyny), u pacjentów z niewydolnością nerek lub leczonych lekami oto- lub nefrotoksycznymi. Podczas długotrwałego leczenia zaleca się okresową kontrolę obrazu krwi oraz czynności wątroby i nerek.

Interakcje

Działa synergicznie z antybiotykami aminoglikozydowymi (nie łączyć w jednym roztworze).

Ciąża i laktacja

W ciąży stosować wyłącznie w przypadku, gdy przewidywane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Nie stosować u kobiet karmiących piersią.

Działania niepożądane

Zazwyczaj jest dobrze tolerowana. Niekiedy występują reakcje nadwrażliwości (wysypka skórna, gorączka, świąd), nadkażenia opornymi szczepami bakterii i grzybami, reakcje miejscowe (rumień, zakrzepowe zapalenie żył), rzadko przejściowe zaburzenia hematologiczne (trombocytopenia, leukopenia, eozynofilia), ból i zawroty głowy, zwiększenie aktywności aminotransferaz i fosfatazy zasadowej w krwi, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zwiększenie stężenia kreatyniny w krwi.

Działanie

Antybiotyk glikopeptydowy. Działa silnie bakteriobójczo na tlenowe i beztlenowe bakterie Gram(+). Największą aktywność wykazuje wobec Staphylococcus aureus i S. epidermidis (szczepy wytwarzające β-laktamazę, oporne na metycylinę i niektóre koagulazo-ujemne), Streptococcus spp. (w tym także szczepy St. pneumoniae oporne na penicylinę benzylową i inne antybiotyki), Enterococcus spp., Clostridium spp. (także C. difficile), Corynebacterium spp., Listeria monocytogenes, Peptococcus spp., Propionibacterium spp. Teikoplanina nie wykazuje oporności krzyżowej z innymi antybiotykami. Po podaniu domięśniowym jej biodostępność wynosi ponad 90%. Z białkami osocza wiąże się w 90-95%. T0,5 w końcowej fazie eliminacji wynosi około 150 h. Szybko przenika do płynów ustrojowych i tkanek, m.in. do skóry, płuc, kości, nerek, nadnerczy, tchawicy, leukocytów. Nie przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest wydalana z moczem w postaci nie zmienionej.

Skład

1 fiolka zawiera 200 mg lub 400 mg teikoplaniny.

ICD10:

Posocznica wywołana przez paciorkowce A40

Posocznica wywołana przez Staphylococcus aureus A41.0

Posocznica wywołana przez inne określone gronkowce A41.1

Posocznica wywołana przez beztlenowce A41.4

Róża A46

Paciorkowce z grupy A jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.0

Paciorkowce z grupy B jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.1

Streptococcus pneumoniae jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.3

Inne paciorkowce jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.4

Staphylococcus aureus jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.6

Inne gronkowce jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.7

Zapalenie kości skroniowej H70.2

Ostre i podostre zapalenie wsierdzia I33

Zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae J13

Zapalenie płuc wywołane przez gronkowce J15.2

Zapalenie płuc wywołane przez paciorkowce z grupy B J15.3

Zapalenie płuc wywołane przez inne paciorkowce J15.4

Zapalenie płuc wywołane przez inne bakterie J15.8

Zapalenie płuc wywołane przez inne określone drobnoustroje J16.8

Ostre zapalenie oskrzeli wywołane przez paciorkowce J20.2

Ostre zapalenie oskrzeli wywołane przez inne określone drobnoustroje J20.8

Zapalenie otrzewnej K65

Liszajec L01

Ropień skóry, czyrak, czyrak gromadny L02

Ropne zapalenie skóry L08.0

Inne określone miejscowe zakażenia skóry i tkanki podskórnej L08.8

Miejscowe zakażenia skóry i tkanki podskórnej, nieokreślone L08.9

Ropne zapalenia stawów M00

Meningokokowe zapalenie stawów (A39.8†) M01.0

Zapalenie stawów w przebiegu innych chorób bakteryjnych sklasyfikowanych gdzie indziej M01.3

Zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych niesklasyfikowane gdzie indziej M46.1

Zapalenie błony maziowej i pochewki ścięgnistej M65

Choroby tkanek miękkich związane z ich używaniem, przemęczeniem i przeciążeniem M70

Zapalenie powięzi niesklasyfikowane gdzie indziej M72.5

Zapalenie kości i szpiku M86

Ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek N10

Przewlekłe cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek N11

Ostre zapalenie pęcherza moczowego N30.0

Inne zapalenie cewki moczowej N34.2

Zakażenie układu moczowego o nieokreślonym umiejscowieniu N39.0

Wrodzone zapalenie płuc wywołane przez gronkowce P23.2

Wrodzone zapalenie płuc wywołane przez paciorkowce z grupy B P23.3

Posocznica noworodka wywołana przez inne i nieokreślone paciorkowce P36.1

Posocznica noworodka wywołana przez Staphylococcus aureus P36.2

Posocznica noworodka wywołana przez inne i nieokreślone gronkowce P36.3

Posocznica noworodka wywołana przez bakterie beztlenowe P36.5

Inna posocznica bakteryjna noworodka P36.8

ATC:

Ostrzeżenia specjalne:

Laktacja

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Decyzje GIF