Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u pacjentów z dobrze zróżnicowanym rakiem tarczycy, po przebytej tyreoidektomii, poddawanych supresji hormonalnej (THST) przy oznaczaniu tyreoglobuliny (Tg) w surowicy krwi z obrazowaniem lub bez obrazowania, po podaniu radiojodu w celu ablacji pozostałości tkanki tarczycy. Pacjentom niskiego ryzyka z dobrze zróżnicowanym rakiem tarczycy o niewykrywalnych stężeniach tyreoglobuliny (Tg) w surowicy, poddawanych THST i nie wykazujących stymulowanego przez rhTSH wzrostu stężenia Tg można poddawać badaniom kontrolnym oznaczając stężenia tyreoglobuliny (Tg) po stymulacji rhTSH. Produkt leczniczy jest wskazany do stymulacji poprzedzającej leczenie metodą ablacji pozostałości tkanki tarczycy radiojodem w dawce 100 mCi/3,7 GBq u pacjentów z dobrze zróżnicowanym rakiem tarczycy, którzy wcześniej poddani byli niemal całkowitemu lub całkowitemu chirurgicznemu usunięciu tarczycy i których wyniki badań nie wykazują rozsiewu odległego raka tarczycy.

Leczenie powinno być nadzorowane przez lekarzy posiadających fachową wiedzę w zakresie leczenia raka tarczycy. Zalecany schemat dawkowania obejmuje 2 dawki tyreotropiny α po 0,9 mg podane w odstępie 24-h wyłącznie w postaci wstrzyk. domięśniowych. Dzieci i młodzież. Z uwagi na brak danych dotyczących stosowania u dzieci, produkt należy podawać dzieciom jedynie w wyjątkowych sytuacjach. Pacjenci w podeszłym wieku. Wyniki badań z grupą kontrolną, w których produkt leczniczy stosowano w celach diagnostycznych, nie wykazały żadnej różnicy w bezpieczeństwie stosowania i skuteczności produktu u dorosłych pacjentów powyżej i poniżej 65 lat. Modyfikacja dawki nie jest wymagana u pacjentów w podeszłym wieku. Zaburzenia czynności nerek/wątroby. Inf. uzyskane po wprowadzeniu produktu do obrotu oraz dane z publikacji sugerują, że eliminacja produktu leczniczego jest istotnie zwolniona u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, wymagających dializoterapii, co powoduje przedłużone utrzymywanie się podwyższonych stężeń TSH przez kilka dni po zakończeniu leczenia. Może to prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia bólu głowy i nudności. Brak jest badań dotyczących alternatywnych schematów dawkowania produktu pacjentom ze schyłkową niewydolnością nerek, które wskazywałyby na konieczność zmniejszenia dawki leku w tej populacji. U pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek lekarz specjalista medycyny nuklearnej powinien starannie dobrać aktywność radiojodu. Stosowanie produktu u pacjentów z upośledzeniem czynności wątroby nie wymaga szczególnej ostrożności.

Po odtworzeniu w wodzie do wstrzykiwań 1,0 ml roztworu (0,9 mg tyreotropiny α) podaje się we wstrzyk. domięśniowym w pośladek. W celu obrazowania z zastosowaniem radiojodu lub ablacji, radiojod należy podać 24 h po wstrzyknięciu ostatniej dawki produktu. Scyntygrafię diagnostyczną należy wykonać 48-72 h po podaniu radiojodu, natomiast scyntygrafię po ablacji można odroczyć o kilka dodatkowych dni, aby zmniejszeniu uległa aktywność tła. W celu kontrolnego diagnostycznego oznaczenia stężenia tyreoglobuliny (Tg) w surowicy, próbkę krwi należy pobrać 72 h po wstrzyknięciu ostatniej dawki produktu. U pacjentów po tyreoidektomii z dobrze zróżnicowanym rakiem tarczycy stosowanie produktu podczas kontrolnego oznaczania tyreoglobuliny (Tg) powinno być prowadzone zgodnie z obowiązującymi zaleceniami.

Nadwrażliwość na bydlęcy lub ludzki hormon tyreotropowy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża.

Produktu nie wolno podawać dożylnie. Połączenie scyntygrafii całego ciała z oznaczaniem Tg po podaniu produktu stosowane jako alternatywa dla odstawienia hormonów tarczycy zapewnia najwyższą czułość w wykrywaniu tkanki i raka tarczycy. Po zastosowaniu produktu można otrzymać fałszywie ujemne wyniki. W przypadku wysokiego prawdopodobieństwa wystąpienia przerzutów należy rozważyć potwierdzającą scyntygrafię całego ciała (WBS) i oznaczenie Tg po odstawieniu. U 18-40% pacjentów ze zróżnicowanym rakiem tarczycy mogą powstać autoprzeciwciała przeciwko tyreoglobulinie (Tg), co może dawać fałszywie ujemne wyniki oznaczania Tg w surowicy. Dlatego należy jednocześnie oznaczać stężenie przeciwciał przeciwko Tg (TgAb) i tyreoglobuliny (Tg). Należy przeprowadzić wnikliwą ocenę korzyści/ryzyka stosowania produktu u pacjentów w podeszłym wieku z grupy ryzyka z chorobą serca (np. wada zastawkowa, kardiomiopatia, choroba wieńcowa i uprzednio lub obecnie występująca tachyarytmia, w tym migotanie przedsionków), u których nie wykonano wycięcia tarczycy. Wiadomo, że produkt powoduje przejściowe, ale istotne zwiększenie stężenia hormonu tarczycy w surowicy po podaniu pacjentom, u których nadal jest obecna znaczna część tkanki tarczycy in situ. W związku z tym należy zachować ostrożność u pacjentów ze znaczącą pozostałością tkanki tarczycy. W kluczowym badaniu produktu stosowanego do stymulacji przed leczeniem metodą ablacji pozostałości tkanki tarczycy radiojodem (¹³¹I) u pacjentów z dobrze zróżnicowanym rakiem tarczycy, którzy wcześniej poddani byli niemal całkowitemu lub całkowitemu chirurgicznemu usunięciu tarczycy, podano dawkę 100 mCi/3,7 GBq (±10%) jodu radioaktywnego. Doświadczenie w zakresie zastosowania rhTSH w połączeniu z innymi dawkami radiojodu, a szczególnie tak małymi jak ok. 30 mCi (1 GBq), jest ograniczone. Skuteczność rhTSH w leczeniu ablacyjnym pozostałości tkanki tarczycy w połączeniu z małymi dawkami radiojodu nie została udowodniona. U pacjentów z rakiem tarczycy odnotowano kilka przypadków pobudzenia wzrostu guza w trakcie odstawiania hormonów tarczycy w celu wykonania zabiegów diagnostycznych, co przypisuje się towarzyszącemu utrzymywaniu się podwyższonego stężenia hormonu tyreotropowego (TSH). Teoretycznie istnieje możliwość, że produkt, podobnie jak odstawienie hormonów tarczycy, może prowadzić do pobudzenia wzrostu guza. W badaniach klinicznych nad tyreotropiną α, w których wystąpił krótkotrwały wzrost stężenia TSH w surowicy krwi, nie odnotowano żadnego przypadku wzrostu guza. Ze względu na wzrost stężenia TSH po podaniu produktu, u pacjentów z przerzutami raka tarczycy zlokalizowanymi w ograniczonych przestrzeniach takich jak mózg, rdzeń kręgowy i oczodół lub w przypadku naciekania w obrębie szyi, mogą pojawić się miejscowe obrzęki lub krwotoki w miejscu przerzutów, prowadząc do powiększenia guza. Może to powodować wystąpienie poważnych objawów, które zależą od anatomicznego umiejscowienia nowotworu, np. u pacjentów z przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego pojawił się niedowład połowiczy, porażenie połowicze i utrata wzroku. Po podaniu produktu zgłaszano również obrzęk krtani, niewydolność oddechową wymagającą tracheotomii i ból w miejscu przerzutu. U pacjentów, u których miejscowy wzrost guza może mieć wpływ na ważne dla życia narządy, zaleca się rozważenie premedykacji kortykosteroidami. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu we wstrzyknięciu, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Ponieważ odnotowano zawroty głowy i ból głowy, produkt może upośledzać zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono formalnych badań interakcji między produktem a innymi produktami leczniczymi. W badaniach klinicznych nie zaobserwowano żadnych interakcji między produktem a hormonami tarczycy: trijodotyroniną (T₃) i tyroksyną (T₄) podczas ich jednoczesnego podawania. U pacjentów poddawanych supresji hormonalnej stosowanie produktu pozwala na wykonanie obrazowania po podaniu radiojodu w okresie eutyreozy. Dane kinetyki radiojodu wskazują, że klirens radiojodu jest wyższy o ok. 50% w stanie eutyreozy niż w stanie hipotyreozy, gdy następuje zaburzenie czynności nerek, co w rezultacie daje zmniejszenie retencji radiojodu w organizmie w momencie obrazowania. Czynnik ten należy rozważyć przy doborze aktywności stosowanego w obrazowaniu radiojodu, pomimo że w badaniu klinicznym dotyczącym pobudzenia preterapeutycznego zbadano tylko aktywność 3,7 GBq¹³¹I.

Nie prowadzono badań na zwierzętach dotyczących wpływu produktu na reprodukcję. Nie wiadomo, czy produkt podawany kobiecie w ciąży może uszkodzić płód, ani czy produkt może wpływać na zdolności rozrodcze. Ponieważ w celu diagnostycznej scyntygrafii całego ciała produkt leczniczy jest stosowany z radiojodem, z uwagi na ekspozycję płodu na wysoką dawkę produktu radioaktywnego produkt jest przeciwwskazany w ciąży. Nie wiadomo, czy tyreotropina α i/lub jej metabolity przenikają do mleka matek karmiących. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dzieci karmionych piersią. W czasie karmienia piersią nie należy stosować produktu. Nie wiadomo, czy produkt leczniczy może wpływać na płodność u ludzi.

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane to nudności i ból głowy, występujące odpowiednio u ok. 12% i 7% pacjentów. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (nieznana) nowotwór, obrzęk, ból związany z przerzutami. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, ból głowy, parestezje; (nieznana) drżenie, udar. Zaburzenia serca: (nieznana) kołatanie. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) uczucie gorąca; (nieznana) nagłe zaczerwienienie, zwł. twarzy. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności; (często) wymioty, biegunka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) pokrzywka, wysypka; (nieznana) świąd, nadmierne pocenie się. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) bóle stawów, bóle mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, osłabienie; (niezbyt często) objawy grypopodobne, gorączka, dreszcze, ból pleców; (nieznana) dyskomfort, ból, świąd, wysypka i pokrzywka w miejscu wstrzyknięcia domięśniowego. Badania diagnostyczne: (nieznana) zmniejszenie stężenia TSH. U pacjentów, którym pozostawiono część lub cały gruczoł tarczowy, po podaniu produktu leczniczego zaobserwowano bardzo rzadkie przypadki nadczynności tarczycy lub migotania przedsionków. Zarówno w badaniach klinicznych jak i po wprowadzeniu produktu do obrotu odnotowano rzadkie objawy nadwrażliwości. Reakcje te obejmowały pokrzywkę, wysypkę, świąd, zaczerwienienie oraz objawy przedmiotowe i podmiotowe ze strony układu oddechowego. W badaniach klinicznych u żadnego z 481 pacjentów objętych badaniem nie pojawiły się przeciwciała przeciw tyreotropinie α, ani po pojedynczym, ani po wielokrotnym (ograniczonym do 27 pacjentów) podaniu produktu. Nie można wykluczyć powstawania przeciwciał, które mogłyby zaburzać wyniki oznaczania endogennego TSH. Po podaniu produktu może dojść do powiększenia pozostałości tkanki tarczycy lub do powiększenia przerzutów. Może to prowadzić do wystąpienia ostrych objawów, które są uzależnione od anatomicznej lokalizacji tkanki. Na przykład u pacjentów z przerzutami do OUN występowało porażenie połowicze, niedowład połowiczy lub utrata wzroku. Po podaniu produktu leczniczego zgłaszano również obrzęk krtani, niewydolność oddechową wymagającą tracheotomii i ból w miejscu przerzutu. U pacjentów, u których miejscowe powiększenie guza może mieć wpływ na ważne dla życia narządy, zaleca się rozważenie premedykacji kortykosteroidami. W różnych krajach po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano bardzo rzadkie przypadki udaru u kobiet. Ich związek z produktem leczniczym nie jest znany.

Dane dotyczące podania dawek większych niż zalecane są ograniczone do badań klinicznych i specjalnego programu leczenia. Objawy po podaniu większych niż zalecane dawek produktu wystąpiły u 3 pacjentów podczas badań klinicznych i jednego pacjenta w specjalnym programie leczenia. Po podaniu domięśniowym dawki 2,7 mg u 2 pacjentów, pojawiły się nudności, natomiast u jednego z tych chorych dodatkowo wystąpiło osłabienie, zawroty głowy i ból głowy. 3 pacjent miał nudności, wymioty i uderzenia gorąca po domięśniowym podaniu dawki 3,6 mg. W specjalnym programie leczenia u pacjenta w wieku 77 lat z rakiem tarczycy z przerzutami, u którego nie wykonano tyreoidektomii, po podaniu 4 dawek po 0,9 mg produktu w ciągu 6 dni, po 2 dniach doszło do migotania przedsionków, dekompensacji układu krążenia i zawału serca zakończonego zgonem. Inny pacjent włączony do badania klinicznego po dożylnym podaniu produktu zgłosił działania niepożądane. Pacjent otrzymał dawkę 0,3 mg produktu w jednorazowym bolusie dożylnym. Po 15 min. wystąpiły u niego silne nudności, wymioty, obfite pocenie się, hipotonia i tachykardia. Zalecane postępowanie w przypadku przedawkowania obejmuje przywrócenie równowagi płynów i rozważenie podania środka przeciwwymiotnego.

Tyreotropina α (rekombinowany ludzki hormon tyreotropowy) to heterodimeryczna glikoproteina wytwarzana z wykorzystaniem technologii rekombinacji DNA. Składa się z 2 niekowalencyjnie powiązanych podjednostek. Sekwencje cDNA kodują dla podjednostki α części składające się z 92 aminokwasów, zawierających 2 miejsca N-glikozylacji, a dla podjednostki beta części składające się ze 118 aminokwasów, zawierających jedno miejsce N-glikozylacji. Właściwości biochemiczne są porównywalne do ludzkiego hormonu tyreotropowego (TSH). Wiązanie tyreotropiny α receptorami TSH na komórkach nabłonkowych tarczycy stymuluje wychwyt jodu, jego przemianę oraz syntezę i uwalnianie tyreoglobuliny, trijodotyroniny (T₃) i tyroksyny (T₄).

1 fiolka zawiera wartość nominalną 0,9 mg tyreotropiny α. Po rozpuszczeniu każda fiolka produktu leczniczego zawiera 0,9 mg tyreotropiny α w 1,0 ml.

Nowotwór złośliwy tarczycy C73

Nowotwór niezłośliwy tarczycy D34

H01AB - Tyreotropina

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.