Objawowo: w nadkwaśności soku żołądkowego; w uszkodzeniu błony śluzowej żołądka i dwunastnicy wywołanym przez czynniki wrzodotwórcze (np. NLPZ); w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy.

Dorośli i dzieci powyżej 6 lat: rozgryźć lub żuć 1-2 tabl. 1 h po posiłkach i przed snem lub w razie wystąpienia dolegliwości.

Nadwrażliwości na którykolwiek ze składników leku, ciężka niewydolność nerek.

Stosować ostrożnie u pacjentów ze skłonnością do zaparć. Podawanie produktu leczniczego dzieciom poniżej 6 lat musi być poprzedzone szczegółowym rozpoznaniem, określającym przyczynę dolegliwości. Długotrwałe przyjmowanie dużych dawek produktu leczniczego może doprowadzić do hipofosfatemii, gdyż glin zawarty w preparacie wiąże w jelicie cienkim fosforany, tworząc nierozpuszczalne związki. Lek zawiera 57-114 mg sodu na dawkę, należy to wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Jeśli po upływie 14 dni u dorosłych lub po upływie 7 dni u dzieci nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy skontaktować się z lekarzem. Produkt leczniczy nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy wpływa na wchłanianie z przewodu pokarmowego niektórych produktów leczniczych podawanych doustnie: w przypadku jednoczesnego stosowania antagonistów receptorów H₂, lek należy przyjmować na 1/2-1 h przed podaniem tych produktów leczniczych lub po ich podaniu; może zmniejszać wchłanianie fenytoiny; należy ją przyjmować na 2-3 h przed lub po podaniu produktu leczniczego; może zmniejszać wchłanianie fluorochinolonów; lek należy przyjmować nie wcześniej niż po 2 h od podania produktów leczniczych z tej grupy; może zmniejszać wchłanianie i obniżać stężenie glikozydów naparstnicy w osoczu; należy zachować kilkugodzinną przerwę między ich przyjęciem, a przyjęciem produktu leczniczego; może znacznie zmniejszać wchłanianie ketokonazolu; lek należy przyjmować nie wcześniej niż po 3 h od podania ketokonazolu; w przypadku alkalizacji moczu wywołanej przez węglan dihydroksyglinowo-sodowy, może nastąpić zwiększenie wydalania salicylanów i tym samym obniżenie ich poziomu w surowicy. U pacjentów przyjmujących salicylany jednocześnie z dużymi dawkami produktu leczniczego, dawkowanie salicylanów należy odpowiednio skorygować; jednoczesne stosowanie sukralfatu z węglanem dihydroksyglinowo-sodowym może powodować zmniejszenie dolegliwości bólowych u pacjentów z wrzodem dwunastnicy. Mimo tego, jednoczesne podawanie nie jest zalecane, gdyż węglan dihydroksyglinowo-sodowy może zmniejszać wiązanie sukralfatu z błoną śluzową; lek należy przyjmować na 1/2 h przed lub po przyjęciu sukralfatu. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, jednoczesne przyjmowanie tych produktów leczniczych może spowodować zatrucie glinem; może zmniejszać wchłanianie tetracyklin, gdyż tworzy z nimi nierozpuszczalne kompleksy; lek należy przyjmować na 3-4 h przed lub po podaniu produktów leczniczych z grupy tetracyklin; jednoczesne stosowanie z produktem leczniczym preparatów doustnych żelaza należy maks. rozdzielić w czasie.

Podczas ciąży (zwłaszcza w I trymestrze) i karmienia piersią, lek może być stosowany jedynie w przypadku uzasadnionej konieczności. Nie stosować długotrwale ani w dużych dawkach.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (rzadko przy długotrwałym stosowaniu lub podawaniu dużych dawek, jako objaw ubytku fosforu) ciągłe zaparcia, utrata apetytu, niezwykła utrata masy ciała osłabienie mięśni; (niezbyt często) białawe zabarwienie kału. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) kredowy posmak, łagodne zaparcia, skurcze żołądka; (niezbyt często) nudności lub wymioty. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko przy długotrwałym stosowaniu lub podawaniu dużych dawek, jako skutek utraty fosforanów) osteomalacja i osteoporoza (bóle kości, puchnięcie nadgarstków lub kostek).

Może wystąpić biegunka, obrzęk stóp i podudzi.

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy zobojętnia nadmiar kwasu solnego w soku żołądkowym. Węglan dihydroksyglinowo-sodowy wykazuje szybkie działanie neutralizujące zbliżone do działania wodorowęglanu sodu oraz powolne działanie powstającego w żołądku wodorotlenku glinu. Poza zobojętnianiem kwasu solnego, węglan dihydroksyglinowo-sodowy wiąże kwasy żółciowe i pepsynę, zmniejszając działanie drażniące soku żołądkowego. Lek powoduje szybkie ustępowanie objawów dyspeptycznych związanych z nadkwaśnością soku żołądkowego, takich jak dolegliwości bólowe w obrębie jamy brzusznej, pieczenie przełyku, kwaśne odbijania, nudności. U osób z przewlekłym zapaleniem błony śluzowej żołądka ustępowanie dolegliwości następuje po 2-5 dniach stosowania produktu, u osób z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy w ciągu 4-5 dni. Lek ochrania śluzówkę żołądka przed działaniem czynników drażniących takich jak niesteroidowe leki przeciwzapalne, cytostatyki, kofeina. Leki zobojętniające, zawierające jony glinu, stosuje się w gojeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy oraz w zapobieganiu powstawaniu wrzodów stresowych i ostrych krwawień z przewodu pokarmowego.

1 tabl. zawiera 340 mg dihydroksyglinowo-sodowego węglanu.

Wrzód żołądka K25

Wrzód dwunastnicy K26

Zgaga R12

A02AB04 - Zasadowy węglan glinu

Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Sok pomarańczowy

Soki cytrusowe mogą powodować zmniejszenie wchłaniania leku z przewodu pokarmowego, prawdopodobnie w wyniku połączenia z kwasem cytrynowym. W wyniku tej interakcji dochodzi do osłabienia lub braku efektu terapeutycznego.