Wskazania
Leczenie objawowe przeziębienia i grypy, przebiegających z gorączką, słabym lub umiarkowanym bólem, obrzękiem błony śluzowej nosa z tworzeniem wydzieliny.
Dawkowanie
Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: 1 sasz. co 6-8 h (3-4x/dobę). Nie należy stosować więcej niż 4 sasz. (4 gramy paracetamolu) /24 h. Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby: patrz "Przeciwwskazania" i "Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania". Pacjenci w podeszłym wieku: patrz "Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania". Dzieci:nie ma określonych wskazań do stosowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 12 lat ze względu na jego dawkę.
Uwagi
Rozpuścić zawartość saszetki w niewielkiej ilości płynu, najlepiej w połowie szklanki wody. Jeżeli gorączka występuje dłużej niż przez 3 dni leczenia, ból lub inne objawy dłużej niż 5 dni lub objawy ulegają nasileniu lub pojawiają się nowe, należy ocenić sytuację kliniczną. Podawanie produktu leczniczego uzależnione jest od występowania objawów bólowych lub gorączki. W przypadku ich ustąpienia powinno się zakończyć podawanie produktu leczniczego.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą, choroby wątroby (niewydolność wątroby lub bez) lub wirusowe zapalenie wątroby (zwiększone ryzyko hepatotoksyczności), nadciśnienie tętnicze, nadczynność tarczycy, ciężkie choroby sercowo-naczyniowe (takie jak choroba wieńcowa, dławica piersiowa), tachykardia, pacjenci leczeni inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO), jaskra, zaburzenia rytmu serca, ciężka niewydolność nerek.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
Paracetamol należy podawać ostrożnie, unikając przedłużającego się leczenia u pacjentów z niedokrwistością, chorobami serca, płuc. Stosowanie paracetamolu u pacjentów pijących regularnie alkohol (trzy lub więcej napojów alkoholowych dziennie) może powodować uszkodzenia wątroby. U alkoholików nie należy stosować więcej niż 2 g paracetamolu/dobę. Zaleca się ostrożność u pacjentów z astmą, nadwrażliwych na kwas acetylosalicylowy, ponieważ opisywano reakcje bronchospastyczne po spożyciu paracetamolu (reakcja krzyżowa) u tych pacjentów, chociaż występuje ona u mniej niż 5% procent badanych. Może rozwinąć się nadwrażliwość krzyżowa; pacjenci uczuleni na jeden lek przeciwhistaminowy mogą być uczuleni także na inne. Należy zachować ostrożność i ocenić stosunek korzyści do ryzyka w następujących sytuacjach: choroby nerek lub płuc, rozrost gruczołu krokowego, cukrzyca, astma oskrzelowa, choroby sercowo-naczyniowe, takie jak ciężka bradykardia, idiopatyczna hipotensja ortostatyczna, miażdżyca naczyń mózgowych; zapalenie trzustki, czynna choroba wrzodowa żołądka, zwężenie połączenia odźwiernika i dwunastnicy, niedokrwistość, choroby tarczycy. Należy zachować ostrożność u pacjentów wrażliwych na działanie leków uspokajających oraz pacjentów z padaczką, ponieważ może u nich dojść do interakcji z lekami stosowanymi do leczenia tych stanów. Pacjenci leczeni trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, maprotylinąlub innymi lekami działającymi przeciwcholinergicznie łącznie z chlorfenaminą, powinni zgłosić jak najszybciej wystąpienie problemów żołądkowo-jelitowych, ze względu na możliwe ryzyko niedrożności porażennej jelit, Nie ma odpowiednich wskazań do stosowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 12 lat ze względu na dawkę paracetamolu w wysokości 1000 mg oraz obecność pozostałych substancji czynnych. Ze względu na zawartość fenylefryny i chlorfenaminy, u pacjentów w podeszłym wieku należy stosować preparat ostrożnie. Szczególnie niekorzystnie może na nich wpłynąć bradykardia i
zmniejszenie pojemności minutowej serca. Należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi, szczególnie u starszych pacjentów z chorobami serca. U pacjentów w podeszłym wieku bardziej prawdopodobne jest wystąpienie następujących objawów: zawroty głowy, sedacja, splątanie, hipotensja lub reakcja paradoksalna objawiająca się nadpobudliwością. Są oni szczególnie podatni na wystąpienie działań przeciwcholinergicznych leków przeciwhistaminowych, takich jak suchość w jamie ustnej i zaleganie moczu. Jeżeli działania te są ciągłe lub znacznie nasilone., może być konieczne przerwanie stosowania produktu leczniczego. Produkt leczniczy zawiera sacharozę i dlatego pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancjąfruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego. Wpływ produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych jest umiarkowany. Produkt leczniczy może wywołać senność i sedację. Należy unikać wykonywania czynności wymagających dużej uwagi, takich jak prowadzenie samochodów czy obsługiwanie urządzeń, które mogą stwarzać zagrożenie.
Interakcje
Interakcje zależne od paracetamolu. Paracetamol jest metabolizowany intensywnie w wątrobie, przez co może wchodzić w interakcje z innymi lekami, które wykorzystują te same szlaki metaboliczne lub mają zdolność wpływu na te szlaki poprzez ich hamowanie lub indukowanie. Niektóre z ich metabolitów są hepatotoksyczne, dlatego też ich jednoczesne podawanie z silnymi induktorami enzymatycznymi (ryfampicyna, określone leki przeciwdrgawkowe itp.), może doprowadzić do reakcji hepatotoksycznych, szczególnie w przypadku zastosowania większych dawek paracetamolu. Spośród leków, z którymi wystąpienie interakcji jest najbardziej prawdopodobne należy wymienić następujące: Doustne leki przeciwzakrzepowe (acenokumarol, warfaryna): możliwe nasilenie działania przeciwzakrzepowego poprzez zahamowanie syntezy wątrobowej czynników krzepnięcia. Pomimo to, dawka powinna być jak najmniejsza a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy, z okresowym kontrolowaniem INR. Alkohol etylowy: nasilenie toksyczności paracetamolu poprzez możliwą indukcję wytwarzania w wątrobie produktów hepatotoksycznych (pochodnych paracetamolu). Leki przeciwcholinergiczne (glikopiron, propantelina): zmniejszenie wchłaniania paracetamolu, z możliwym zahamowaniem jego działania na skutek wydłużenia czasu opróżniania żołądka. Hormonalne środki antykoncepcyjne/estrogeny: zmniejszenie stężenia osoczowego paracetamolu z możliwym działaniem hamującym jego działanie poprzez możliwą indukcję jego metabolizmu. Leki przeciwdrgawkowe (fenytoina, fenobarbital, metylofenobarbital, prymidon): ograniczenie biodostępności paracetamolu łącznie z nasileniem hepatotoksyczności w przypadku przedawkowania, zależne od indukcji metabolizmu wątrobowego. Węgiel aktywowany: zmniejsza wchłanianie paracetamolu w przypadku natychmiastowego podania po przedawkowaniu. Chloramfenikol: nasilenie toksyczności chloramfenikolu poprzez możliwe zahamowanie jego metabolizmu wątrobowego. Diuretyki pętlowe: chociaż paracetamol może zmniejszyć wydalanie prostaglandyn z moczem, dane kliniczne wskazują, że nie wpływa on na diurezę lub natriurezę prowokowanąfurosemidem. Izoniazyd: zmniejszenie klirensu paracetamolu, z możliwym nasileniem jego siły działania i/lub toksyczności, poprzez zahamowanie jego metabolizmu wątrobowego. Lamotrygina: zmniejszenie biodostępności lamotryginy, z możliwym zmniejszeniem jej siły działania, poprzez możliwą indukcję jej metabolizmu wątrobowego. Metoklopramid i domperydon: nasilają wchłanianie paracetamolu w jelicie cienkim poprzez wpływ na szybkość opróżniania żołądkowego. Probenecyd: wydłuża T0,5 paracetamolu w fazie eliminacji; zmniejsza jego degradację i wydalanie metabolitów z moczem. Propranolol: zwiększa stężenie osoczowe paracetamolu poprzez możliwe zahamowanie jego metabolizmu wątrobowego. Żywice jonowymienne (cholestyramina): zmniejszenie wchłaniania paracetamolu z możliwym zahamowaniem jego działania poprzez zatrzymanie paracetamolu w jelicie. Ryfampicyna: nasila klirens paracetamolu i tworzenie jego hepatotoksycznych metabolitów poprzez możliwą indukcję jego metabolizmu wątrobowego. Zydowudyna: chociaż opisano możliwe nasilenie toksyczności zydowudyny (neutropenia, hepatotoksyczność) u niektórych pacjentów, nie wydaje się, że istnieje jakaś interakcja o charakterze kinetycznym pomiędzy obydwoma produktami leczniczymi. Interakcje zależne od fenylefryny. Inhibitory MAO: należy unikać ich jednoczesnego podawania lub nie podawać fenylefryny co najmniej 15 dni od zakończenia leczenia (czas ten ustalono jako niezbędny do ustąpienia działania hamującego enzymy MAO, prowadzącego do zmniejszenia zmniejszenie metabolizmu fenylefryny), takimi lekami przeciwdepresyjnymi, jak: fenelzyna, kwas izokarboksylowy, nialamid, tranylcypromina lub moklobemid, lub lekami stosowanymi do leczenia choroby Parkinsona, takimi jak selegilina, oraz innymi, jak furazolidon. Leki blokujące receptory α-adrenergiczne: nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktów leczniczych o podobnym działaniu, jak dihydroergotamina, metylergotamina, ergotamina (leki stosowane w leczeniu migreny), oksytocyna (wywołująca poród), ponieważ może dojść do nasilenia działania naczynioskurczowego. Ponadto, leki przeciwnadciśnieniowe lub stosowane do leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, blokujące receptory α działają antagonistycznie w stosunku do receptorów α. Nie działają antagonistycznie w stosunku do receptorów β. Leki te mogą powodować podwyższone ryzyko hipotensji lub tachykardii. Leki blokujące receptory β-adrenergiczne: ich działanie terapeutyczne może zostać zahamowane, co może spowodować podwyższenie ciśnienia tętniczego. W ten sam sposób, blokowanie receptorów β-adrenergicznych może spowodować wystąpienie nadciśnienia i bradykardii. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina, amoksapina, klomipramina, dezipramina i doksepina, lub czteropierścieniowe, jak maprotylina: ich jednoczesne zastosowanie może nasilić działania presyjne fenylefryny. Wziewne leki znieczulające, takie jak cyklopropan lub halotan: mogą nasilać ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu. Leki przeciwnadciśnieniowe, w szczególności działające poprzez związek ze współczulnym układem nerwowym: wymagana jest ostrożność, ponieważ możliwa jest antagonizacja ich działania hipotensyjnego (leki takie jak metyldopa, wykazująca działanie ośrodkowe oraz guanetydyna, lek przeciwnadciśnieniowy blokujący neurony adrenergiczne), mogąc wywołać ciężkie nadciśnienie. Leki powodujące utratę potasu, niektóre diuretyki, takie jak furosemid: mogą nasilać hipokaliemię i zmniejszyć wrażliwość naczyń tętniczych na leki obkurczające naczynia, takie jak fenylefryna. Leki mające wpływ na przewodzenie w sercu, takie jak glikozydy nasercowe i leki przeciwarytmiczne: wymagana jest ostrożność. Hormony tarczycy: wymagana jest ostrożność. Leki blokujące obydwa receptory adrenergiczne - zarówno α jak i β, takie jak labetalol i karwedylol: mogą wywoływać złożone interakcje przy jednoczesnym zastosowaniu z fenylefryna i mogą nasilać swoją toksyczność poprzez wywoływanie antagonizmu na poziomie receptorów β. Siarczan atropiny: hamuje odruch zwalniający akcję serca wywołany przez fenylefrynę i nasila odpowiedź presyjną fenylefryny. Interakcje zależne od chlorfenaminy. Alkohol lub produkty lecznicze wywołujące depresję OUN: mogą nasilać działanie depresyjne tych leków lub leków przeciwnistaminowych, takich jak chlorfenamina, mogąc wywołać objawy ich przedawkowania. Inhibitory MAO, łącznie z furazolidonem i prokarbazyną: nie zaleca się ich jednoczesnego stosowania ze względu na możliwość wydłużenia i nasilenia działania przeciwcholinergicznego i depresyjnego w stosunku do OUN wywoływanego przez leki przeciwhistaminowe. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, maprotylina (czteropierścieniowy lek przeciwdepresyjny) lub inne leki wykazujące działanie przeciwcholinergiczne: może nasilać działanie przeciwcholinergiczne tych leków lub leków przeciwhistaminowych o działaniu takim jak chlorfenamina. Jeżeli wystąpiądolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, należy zalecić pacjentom jak najszybszy kontakt z lekarzem, ponieważ może rozwinąć się porażenna niedrożność jelit. Leki ototoksyczne: mogą maskować objawy ototoksyczności, takie jak szumy uszne, nudności i zawroty głowy. Leki uczulające na światło: mogą spowodować czynne działanie fotouczulające. Należy zwrócić uwagę pacjentom, że produkt leczniczy zawiera paracetamol i chlorfenaminę, które mogą wywołać zmiany w wynikach badań laboratoryjnych. Paracetamol może zmieniać wartości następujących oznaczeń laboratoryjnych: Badania krwi: zwiększenie (biologiczny) aktywności aminotransferaz (A1AT i AspAT), fosfatazy alkalicznej, stężenia amoniaku, bilirubiny, kreatyniny, mleczanów, dehydrogenazy mleczanowej (LDH) i mocznika; zwiększenie (interferencja analityczna) stężenia glukozy, teofiliny i kwasu moczowego. Wydłużenie czasu protrombinowego (u pacjentów otrzymujących dawki podtrzymujące warfaryny, chociaż bez znaczenia klinicznego). Zmniejszenie (interferencja analityczna) stężenia glukozy przy stosowaniu metody z oksydazą-peroksydazą. Mocz: mogą pojawić się fałszywie podwyższone wartości stężenia metadrenaliny i kwasu moczowego. Wskaźniki czynności trzustki oznaczane za pomocą bentyromidu: paracetamol, tak jak bentyromid, ulega przekształceniu do postaci arylaminy, przez co zwiększa oznaczalną ilość kwasu para-aminobenzoesowego (PABA); zaleca się przerwanie leczenia paracetamolem, co najmniej na trzy dni przed podaniem bentyromidu. Oznaczenia kwasu 5-hydroksyindolooctowego (5-HIAA) w moczu: w diagnostycznych badaniach jakościowych, które wykorzystująjako odczynnik nitrozonaftol, paracetamol może dawać wyniki fałszywie dodatnie. Oznaczenia ilościowe nie powodujązaburzenia wyników. Chlorfenamina: testy skórne z wykorzystaniem alergenów: chlorfenamina może zaburzać wyniki testów skórnych. Zaleca się wstrzymanie podawania leku co najmniej 3 dni przed rozpoczęciem testów skórnych.
Ciąża i laktacja
Produktu leczniczego nie wolno stosować w okresie ciąży jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Produktu leczniczego nie należy stosować w trakcie laktacji.
Działania niepożądane
Zależne od fenylefryny. Zaburzenia układu nerwowego: (częstość nieznana) niepokój, lękliwość, nerwowość, osłabienie, nudności, drżenia, bezsenność, drażliwość, bóle głowy (przy dużych dawkach może to być objawem nadciśnienia); w dużych dawkach mogą wystąpić drgawki, parestezje i psychoza z omamami. Zaburzenia naczyniowe: (częstość nieznana) nadciśnienie (na ogół przy stosowaniu większych dawek i u osób podatnych), skurcz naczyń obwodowych z ograniczeniem przepływu krwi do narządów ważnych dla funkcji życiowych (działania naczyniowoskurczowe są bardziej prawdopodobne u pacjentów hipowoletnicznych); chłodne kończyny, zaczerwienienie, hipotensja. W przypadku przedłużonego stosowania może wystąpić niedobór objętości osocza; (rzadko) krwawienie domózgowe (na ogół przy dużych dawkach lub u osób podatnych). Zaburzenia serca: (częstość nieznana) ból lub dyskomfort w klatce piersiowej, ciężka bradykardia, zwiększenie wysiłku mięśnia serca ze względu na wzrost oporu obwodowych naczyń tętniczych, co dotyczy szczególnie pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów z zaburzeniami krążenia mózgowego lub wieńcowego. Może wystąpić lub zaostrzyć się niewydolność serca związana z chorobą serca, a także kołatanie serca (przy stosowaniu dużych dawek); (rzadko) zawał mięśnia sercowego, komorowe zaburzenia rytmu. Zaburzenia nerek i układu moczowego: (częstość nieznana) pogorszenie ukrwienia nerek i prawdopodobnie zmniejszenie ilości moczu; zatrzymanie moczu. Zaburzenia oddychania, klatki piersiowej i śródpiersia: (częstość nieznana) duszność, zaburzenia oddechowe; (rzadko) obrzęk płuc (na ogół przy dużych dawkach lub u osób podatnych). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (częstość nieznana) bladość skóry, piloerekcja, nadmierne pocenie. Zaburzenia żołądka i jelit: (częstość nieznana) wymioty (przy stosowaniu dużych dawek). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (częstość nieznana) hiperglikemia. Badania diagnostyczne: (częstość nieznana) hipokaliemia, kwasica metaboliczna. Zależne od chlorfenaminy. Zaburzenia układu nerwowego: (często) depresja ośrodkowego układu nerwowego w postaci senności, nudności i osłabienia mięśniowego, które u części pacjentów znikają po 2-3 dniach leczenia; dyskinezy w obrębie twarzy, zaburzenia koordynacji (sztywność), drżenia, parestezje; (niezbyt często/rzadko) niekiedy pobudzenie paradoksalne, szczególnie przy stosowaniu dużych dawek u dzieci lub osób w podeszłym wieku, charakteryzujące się niepokojem, bezsennością, nerwowością, majaczeniem, kołataniem serca a także drgawkami. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) suchość w jamie ustnej, utrata apetytu, zmiany dotyczące odczuwania smaków i zapachów, dolegliwości żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, ból w nadbrzuszu), które mogą ulec zmniejszeniu przy stosowaniu leku łącznie z pokarmem. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) zatrzymanie moczu i/lub trudności z oddaniem moczu. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) suchość błony śluzowej nosa i gardła, wysychanie błon śluzowych; (niezbyt często/rzadko) ucisk w klatce piersiowej, sapanie. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) nasilone pocenie. Zaburzenia oka: (często) widzenie nieostre, podwójne widzenie. Zaburzenia serca: (niezbyt często/rzadko) na ogół przy przedawkowaniu; zaburzenia rytmu serca, kołatanie, tachykardia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często/rzadko) cholestaza, zapalenie wątroby lub inne zaburzenia czynności wątroby (łącznie z bólami w nadbrzuszu lub brzucha, ciemnym zabarwieniem moczu, itp.). Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często/rzadko) reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne (kaszel, trudności z połykaniem, szybkie bicie serca, świąd, opuchnięcie powiek lub okolic oczu, twarzy, języka, duszność, zmęczenie itp.), nadwrażliwość na światło, nadwrażliwość krzyżowa na podobne leki. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: rzadko zaburzenia morfologii krwi (agranulocytoza, leukopenia, niedokrwistość aplastyczna lub trombocytopenia), z objawami takimi jak nietypowe krwawienie, bóle gardła lub zmęczenie. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często/rzadko) hipotensja, nadciśnienie, obrzęki. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często/rzadko) szumy uszne, ostre zapalenie błędnika. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często/rzadko) impotencja, krwawienia między miesiączkowe. Zależne od paracetamolu. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) toksyczne uszkodzenie wątroby (żółtaczka). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (rzadko) hipoglikemia. Zaburzenia ze strony krwi i układu chłonnego: (rzadko) trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) jałowy ropomocz (mętny mocz), działania niepożądane ze strony nerek.
Przedawkowanie
Paracetamol. Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie preparatu może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu godzin objawy takie jak nudności, wymioty, nadmierną potliwość, senność i ogólne osłabienie. Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie wątroby, które następnie daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką. W każdym przypadku przyjęcia jednorazowo paracetamolu w dawce 5 g lub więcej trzeba sprowokować wymioty, jeśli od spożycia nie upłynęło więcej czasu niż godzina i skontaktować się natychmiast z lekarzem. Warto podać 60-100 g węgla aktywowanego doustnie, najlepiej rozmieszanego z wodą. Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi. Wysokość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od spożycia paracetamolu jest wartościową wskazówką czy i jak intensywne leczenie odtrutkami trzeba prowadzić. Jeśli takie badanie jest niewykonalne, a prawdopodobna dawka paracetamolu była duża, to trzeba wdrożyć bardzo intensywne leczenie odtrutkami: należy podać co najmniej 2,5 g metioniny i kontynuować (już w szpitalu) leczenie acetylocysteinąlub (i) metionina które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 h od zatrucia, ale prawdopodobnie są także pożyteczne i po 24 h. Leczenie zatrucia powinno być prowadzone w szpitalu, w warunkach oddziału intensywnej terapii. Fenylefryna i chlorfenamina. Przedawkowanie fenylefryny powoduje nadmierne pobudzenie współczulnego układu nerwowego z objawami takimi jak niepokój, lęk, pobudzenie, bóle głowy (mogą być objawami nadciśnienia), drgawki, bezsenność, splątanie, drażliwość, drżenia, brak apetytu, nudności, wymioty, psychoza z omamami (częściej u dzieci) i wpływu na układ sercowo-naczyniowy w postaci nadciśnienia (czasami łącznie z krwawieniem do mózgu i obrzękiem płuc), zaburzeniami rytmu, kołataniami, skurczem naczyń obwodowych i trzewnych, zmniejszeniem przepływu krwi w narządach niezbędnych do życia powodującym zmniejszenie ukrwienia nerek oraz zmniejszeniem produkcji moczu i kwasicą metaboliczną; z nasileniem pracy serca na skutek wzrostu obwodowego oporu tętniczego. Ciężkie objawy naczynioskurczowe bardziej prawdopodobnie rozwiną się u pacjentów hipowolemicznych, z ciężkąbradykardią. W przypadku przedłużonego stosowania może dojść do zmniejszenia objętości osocza. Ponadto, mogą pojawić się inne objawy związane z przedawkowaniem chlorfenaminy, takie jak: działanie przeciwcholinergiczne (sztywność lub niestabilność, nasilona senność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nosa, lub gardła, zaczerwienienie, duszność), zaburzenia rytmu serca, depresja OUN lub jego pobudzenie (omamy, drgawki, bezsenność). Te ostatnie objawy mogą pojawić się w postaci późnej; hipotensja (uczucie omdlewania). W przedawkowaniu chlorfenaminy i fenylefryny stosuje się leczenie objawowe i podtrzymujące.
Działanie
Paracetamol wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe oraz niewielką aktywność przeciwzapalną. Jest aktywnym metabolitem fenacetyny o znacznie mniejszej toksyczności. Paracetamol poprzez hamowanie cyklooksygenazy kwasu arachidonowego (szczególnie COX3), hamuje syntezę prostaglandyn w OUN. Skutkiem tego działania jest zmniejszenie wrażliwości na działanie takich mediatorów, jak kininy i serotonina, co powoduje podwyższenie progu bólowego. Zmniejszenie stężenia prostaglandyn w podwzgórzu odpowiedzialne jest za działanie przeciwgorączkowe paracetamolu. Paracetamol nie wpływa na agregację płytek krwi. Paracetamol stymuluje aktywność szlaków serotoninergicznych zstępujących, które blokują przewodzenie bodźców nocyceptywnych do rdzenia kręgowego z tkanek obwodowych. Zgodnie z tym niektóre dane doświadczalne wskazują że podanie antagonistów różnych podtypow receptorów serotoninergicznych do rdzenia kręgowego może spowodować zniesienie działania antynocyceptywnego paracetamolu. Działanie obniżające gorączkę jest związane z hamowaniem syntezy PGE w podwzgórzu, narządzie fizjologicznie koordynującym proces termoregulacji. Fenylefryna należy do grupy fenyloetyloamin. Jest sympatykornimetykiem, agonistą receptorów adrenergicznych α1. Fenylefryna działa wazokonstrykcyjnie, co powoduje czasowe zmniejszenie przekrwienia i obrzęku błony śluzowej nosa. Jej działanie na serce polega na przyspieszeniu rytmu serca i ograniczeniu wydajności jego pracy. Chlorfenamina jest środkiem przeciwhistaminowym działającym na zasadzie antagonizmu receptora histaminergicznego H1 (poprzez inhibicję kompetycyjną). Chlorfenamina należy do grupy amin alkilowych. Hamuje nadmierną produkcję śluzowej wydzieliny nosa.
Skład
1 saszetka zawiera 1000 mg paracetamolu, 10 mg fenylefryny chlorowodorku i 4 mg chlorfenaminy maleinianu.
Alkohol
Antykoncepcja
Laktacja
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria B
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria B
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria B
Papierosy
Coca-cola, napoje energetyzujące
A
