16 sierpnia weszły w życie przepisy regulujące sposób ustalania najniższego wynagrodzenia pracowników medycznych.
Najniższe wynagrodzenie zasadnicze będzie ustalane jako iloczyn współczynnika pracy dla danej grupy zawodowej i wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym rok ustalenia, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Do końca 2019 r., zamiast przeciętnego wynagrodzenia, przyjmowana będzie kwota 3 900 zł brutto.
Współczynnik pracy został określony w załączniku do ustawy. Załącznik ten przyporządkowuje pracowników medycznych zatrudnionych w podmiotach leczniczych do 10 grup zawodowych. Wysokość najniższego wynagrodzenia zasadniczego przysługującego pracownikom wykonującym zawód medyczny zatrudnionym na poszczególnych kategoriach stanowisk pracy będzie uzależniona od poziomu wykształcenia wymaganego na stanowisku pracy, na którym zatrudniony jest dany pracownik (wykształcenie na poziomie wyższym, średnim, posiadanie specjalizacji).
Docelowa wysokość najniższego wynagrodzenia zasadniczego zostanie osiągnięta dopiero po upływie okresu przejściowego, do końca 2021 r. Od dnia 1 stycznia 2022 r. wynagrodzenie zasadnicze pracownika wykonującego zawód medyczny nie będzie mogło być niższe niż najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustalone na dzień 31 grudnia 2021 r.
Najniższe wynagrodzenie zasadnicze będzie przysługiwało pracownikowi wykonującemu zawód medyczny, zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy, najniższe wynagrodzenie zasadnicze będzie przysługiwało w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy.
Pielęgniarka z tytułem magistra i ze specjalizacją ma zarabiać co najmniej 5,3 tys. zł brutto. Minimalne wynagrodzenie pielęgniarki bez tytułu magistra, ale ze specjalizacją określono na 3,7 tys. zł brutto, a bez specjalizacji – na 3,2 tys. zł brutto.
Zgodnie z ustawą pierwsze wzrosty (o co najmniej 10 proc. różnicy między wynagrodzeniem zasadniczym a minimalnym) będą wyliczane od 1 lipca tego roku.
Zarzuty wobec ustawy miał m.in. OZZPiP, który apelował do prezydenta o interwencję i refleksję nad końcowym brzmieniem ustawy. Związek podkreślał, że końcowa wersja ustawy nie stanowi żadnego kompromisu ze stroną społeczną, która przygotowała własny projekt i który znacznie odbiega od wersji rządowej projektu.
Całą treść ustawy można przeczytać tutaj [Plik PDF].
![Priorytety nowej Prezes NRPiP – Marioli Łodzińskiej [WIDEO]](image?name=images/articles/plozinska.jpg&width=353&height=220)
Komentarze 2
Sortuj komentarze:bogusia123
Oby tylko okazało się, że nasze założenia znajdą potwierdzenie w praktyce. Cieszę się też, że zawodom medycznym udało się wywalczyć w końcu to o co się staraliśmy. Czyli zmianę minimalnego wynagrodzenia na wynagrodzenie zasadnicze wyliczane według specjalnych zasad. To bardzo ważne, żeby w ten sposób się odbywało. Dzięki temu możemy być pewni, że wszystko przebiega sprawiedliwe, a stawki wynagrodzeń wyliczane są w sposób uczciwy. Nie wydaje mi się fair w stosunku do wszystkich osób zatrudnionych w szpitalu, aby stawka minimalna opiewała na identyczną sumę. Trzeba pamiętać, że przecież wykonywane na oddziałach prace są w różnych stopniu odpowiedzialne. I jak na przykład pracownik zatrudniony tylko i wyłącznie do realizowania funkcji osoby roznoszącej posiłki ma zarabiać tyle samo co pielęgniarka po studiach, z tytułem magistra, a do tego jeszcze na przykład ze specjalizacją? To nie jest dobre, że odbywa się w taki sposób i zdecydowanie uważam, że powinniśmy na to reagować protestem. Na pewno nie jest to sprawiedliwe dla nas- pielęgniarek oraz położnych. Zwłaszcza tych, które dopiero skończyły studia i rozpoczynają pracę w zawodzie na najniższej pozycji. Rozumiem, że zaraz po skończeniu studiów nie ma się jeszcze doświadczenia. Ale to przecież jeszcze nie oznacza, że powinno się otrzymywać głodowe pensje. Trzeba też patrzeć na czas, jaki pielęgniarki i położne poświęcają w czasie studiów na naukę i zdobywanie doświadczenia chociażby na praktykach czy podczas zajęć symulacyjnych. Jest bardzo potrzebne, aby wynagrodzeniami dać im szansę na poprawę bytu i osiągnięcie uczciwych pensji.
m_cz
Świetna wiadomość. Szkoda tylko, że chociaż przepisy weszły w życie już ponad miesiąc temu to wielu z nas wciąż nie zobaczyło tego rezultatów. Już nawet pomijam fakt, że nie do końca założenia ustawy zgadzają się z tym co ustalały obie strony podczas prowadzenia rozmów i podejmowania prób dojścia do wspólnego konsensusu w taki sposób, aby każdy był zadowolony- tak politycy jak i społeczeństwo i jeszcze jedna strona, czyli właśnie my- pielęgniarze oraz położnicy walczący o swoje prawa i zwiększenie wynagrodzenia finansowego jakie świadczone jest za naszą pracę. Szkoda, że politycy nie pomyśleli o tym w jaki sposób nowa ustawa jaka weszła z dniem szesnastego sierpnia w życie może zostać spełniona. Co z tego, że ustanowili prawo, skoro wiele placówek publicznych podlegających pod finansowanie z Narodowego Funduszu Zdrowia nie ma możliwości nawet przy najlepszych chęciach sprostać wymaganiom finansowym z jakimi się to wiąże. A trzeba zaznaczyć, że chociaż ustawa weszła w życie w sierpniu to jednak pracownikom których ona dotyczy należy się wyrównanie obejmujące również miesiąc poprzedzający czyli lipiec. Trudno będzie osobą zajmującym się zarządzaniem wieloma z takich instytucji sprostać narzuconym na nich wymaganiom.